BEYÝN VE YÜREKTÝK

Babasýnýn gölgesinde duran,
Ürkek gövdeli adam,
Liderimizdi o zaman.

Biz her birimiz,
Ateþ ve barut;
Kavgaya meyilli vücut,
Yürürdük onun ardýndan.

Bizle birlikte;
Gözü kara,
Namlunun aðzýnda,
Öfke de yürürdü.

O önümüzde,
Tam tersine;
Sinik gövdesini,
Korkuyla sürürdü.

Bizler de aslýnda,
Ürkerdik ama;
Yarým yamalak da olsa,
Bildiklerimizle,
Beyin ve yürektik.

O zamanlar;
Yarýn kadar,
Yakýn olan,
Devrim için,
Ölebilirdik.

Gençtik;
Savunduklarýmýz gibi.
Heyecanýmýz;
Top, tüfek benzeri.

Aþk yürümeye engel,
Sevgi yeni bir hayata dairdi.
Mülkiyet ve baðlýlýk;
Düzene baðýmlýlýktý.

Tenimizi yakan o ateþ,
Düþlerimizde alevlenirdi.

O günlerde,
Her köþebaþý pusu.
Gölgeler bile,
Düzenin puþtuydu.

Yaþanan yýllar,
Önceki yýllarýn yaralýsýydý.
Gençleri kuþaðýnýn,
En asýydý.