Ne geçmiþim var ne geleceðim. Tüm saatlar durmuþ. Akrep ve yelkovan kudurmuþ. Tam sevme zamaný ya da duygularý coþturma zamaný derken ve at gibi koþmak isterken, bacaðým kýrýlýr. Hayat beni iþte o zaman vurur. Dallarda kirazlar salýnýp durur. Bense aðzým açýk bakarým öylece. Hayattan tat alamam böylece. Neden hayat bana hep ayný oyunu oynayýp durur. Bundan içimdeki çocuk sýkýlýr.
Ýsterim ki dünya kendi ekseni etrafýnda bir panayýra dönsün. Dallarda elma þekerleri olsun. Dudaklarým tat dolsun. Akýp giden hayat nehrinde, beni yüreðim istediði yere götürsün. Yüreðim baþka yerde, ruhum baþka yerde, bedenim baþka yerde olmasýn. Arayan beni kolayca bulsun. Sözüm neredeyse, dudaklarým orada olsun. Özüm neredeyse, gözüm de orada olsun. Tanrý tümüyle sizin dualar ise yalnýz benim olsun. Bakýþlarým gökyüzünde sadece bir yýldýza isabet etsin. Samanyolu sizin olsun. Aslýnda yükseklerde hiç gözüm yok. Bir uçurtma isterim sadece güneþ renginde içimi ýsýtan. Ona bakarken çocukluðum gözümün önüne gelsin. Size býrakarak büyüklüðü çocukça gülüþlerle dilim bir masal tuttursun. Kimin güzelliði bir bahar yaratýr? Kimin yeþil gözleri, kör gözleri aðlatýr? Býrak güzel günler çocuklukta kalsýn. Ýnsanlar, aþk diyerek, sevgi diyerek, dostluk diyerek oyalansýn. Mandalýnalar kurumuþ, portakallar çiçek açmýþ. Güleyim mi aðlayayým þimdi ben? Kuru dallar üzerinde gezinir karýncalar. Cenazesini kaldýrýr mandalina aðaçlarýnýn. Portakal çiçeklerine konar kelebekler. Þimdi hangisine sevineyim ben. Bir mermi gibi yüreðime saplansa da zaman duygularýmdan habersizdir. Bir kol saati ki bileðimin jilet kesiklerinden uzak. Ne olur beni býrak. Ýster güneþin battýðý saat olsun, ister gecenin en hareketli zamanlarý olsun, ne ben çocuk olabilirim ne de seni eskisi gibi sevebilirim artýk. Ne çocukluðumu yaþayabilirim tekrardan ne de anne diye baðýrabilirim fütursuzca. Zaman beni tüketir acýmasýzca. Bir bal küpü olmalý zaman oysa. Çiçekleri sevenler, kirazlarý severler. Sana hem çiçek hem kiraz hem de bal olmak isterdim oysa. Her dakika bir baþka güzellikle çýkardým karþýna. Önce çiçek olurdum, renk ve kokuyu salardým anlarýna. Sonra bal olurdum hayatýna tat katardým. Daha sonra ise an an kiraza dönüþürdüm ve küpe olurdum kulaklarýna ve sana aþk sözleri mýrýldanýrdým. Keþke zaman bu fýrsatý verebilseydi bana. Tabiatta geri dönüþler yoktur. Geri dönemem artýk sana. Çünkü sana gönderdiðim çiçekler soldu. Senin için diktiðim aðaçlarýn yapraklarý döküldü. Çok sevdiðin kedicik öldü. Ben de yaþadým sen yokken. Senin yokluðuna yaðmur sularý doldu. Yangýnlarým söndü.