Kadýn olmaktan yoruldum bugün.. Seviþmenin, benim için karýn aðrýsý ve piþmanlýkla sonlandýðý her alkol sonrasý bunalým sabahalarýnda, ben ne yaptým, ben iðrencim diye baþ aðrýsý ile uyanmamaya çalýþmak ve karanlýðý yorganýn içine hapsetmeye çalýþmaktan sýkýldým. En baþta da kendimden sýkýldým. Yanýmdaki adama saygým kalmýyor uyanýnca. Aramasýn defolsun gitsin istiyorum. Bir fahiþeden ne farkým var bilmiyorum. Sevgi karþýlýðý bedenimi paylaþýyorum güzel yüzlü adamlarla. Her yerde geçmeyen, bilinmeyen ülke parasý. Ya da nedir iliþki istemenin manasý? Ýlkel zamanlardan farkýmýz olduðunu düþünmüyorum. Çiftleþme ve üreme bir kadýnýn iç güdüsü. Karnýnýn da doymasý lazým. Bunun için ihtiyaç duymuyor mu bir erkeðe? Erkeðin savaþmasý, para kazanmasý lazým hayatta kalmak için.. Üremek eþittir ;daha çok çalýþmasý ,daha çok yorulmasý anlamýna gelmiyor mu? Kaçmakta haklý. Peki ya, aþk da nedir? Freud’un dediði gibi ciddi bir akýl hastalýðý mý? Madem aþk var, ben neden denk gelemiyorum? Aþk bilinçaltý savaþý deðil mi? Korkularýmýzýn tetiklendiði adamýn peþinden manasýzca koþmuyor muyuz ? Kim çok iyi anlaþtýðý, çok huzurlu olduðu adama aþýðým diyebiliyor? Neden ilk aþk unutulmuyor? Milyonlarca soru var zihnimde baþým aðrýyor. Neden bir adam istemediði kadýnla evleniyor ve sonra da arayýþ içine giriyor ve hatta ürüyor, daha çok çalýþýyor ve daha çok yorulup mutsuz oluyor? Aþk a inanmýyorum. Üremeyede. Seviþmeye de. Sanki camdan karýnca yuvasýndayýz. Birileri bizi izliyor ve yönetiyor. Kimse de sorgulamýyor mutsuzluðunu. Hep koþturuyor, savaþýyor, ürüyoruz. Ben mutsuzum. Üremek istemiyorum koþturmak da. Savaþmak da. Kadýn olmak da istemiyorum. Aþýk olmak da.....