Ýþten döndüm evimdeyim sonunda .Karnýmý doyurup televizyon karþýsýna çöküyorum. Ama ne çöküþ.Kedim kývrýlýyor yanýma.. Uyumadan önce kendini temizliyor. Elektrik süpürgesi gibi ses çýkarýyor dikkatim daðýlýyor. Kedileri sevmezdim. Garip korkutucu hayvanlar. Sanýrým misafirim benimle yaþamaya karar verdi. Kabul beraberiz artýk. Gece uyurken bile rüyamda kediyi görüyorum. Sanýrým sýyýrdým. Neyse kedi uykusuna dalýyor, bende kafamý televizyona çeviriyorum. Dikkat etmeden açtýðým bir filmi izlemeye zorluyorum kendimi. Dikkatimi toplayamýyorum artýk. Hiç bir þeye yoðunlaþamýyorum. Hep zorluyorum kendimi bir iþ yaparken. Dünya umrumda deðilmiþ gibi davranýyor bedenim, fakat beynim hep hatalarýmda sorguluyor beni. Filmi algýlamaya çalýþýyorum. Kaþlarýmý çatýp bakýyorum boþ boþ ekrana. Bir kadýn kanser ve ölmek üzere. Yaþamak istiyorum diyor. Hep yaptýðým gibi hissetmeye çalýþýyorum yaþadýklarýný. Yaþamak istemek, ölmeye yakýn verilecek bir karar deðil diyorum. Ben yaþamak istiyor muyum? Sanýrým hayýr. Yook yokk istiyorum. Aslýnda bilmiyorum... Ölünce ne olacak? Saçmalýyorum. Pazarlýk yapýyorum sanki. Filme dikkatimi veriyorum tekrar. Kocasý ölmesini istemiyor ama az zamaný kalmýþ kadýndan kaçýyor sürekli. Acý çekmesini izlemek istemiyormuþ gibi.” Saçma” diyorum yüksek sesle. Kedi irkiliyor.. Uyandýrdým sanýrým. Baþýný okþuyorum yavaþ yavaþ. Süpürge çalýþtý yine, sinir bir ses. Bazen de huzurlu. Yavaþ yavaþ susuyor. Sigaramý yakýyorum elimi uzaklaþtýrýyorum kediden. Pek sevmez kokusunu. Kadýn aðrýlar içinde banyoda aðlýyor. Yaþamak istiyorum, tanrým yaþamak istiyorum diyor. Sinirleniyorum nedensiz. Yaþamak istiyor kadýn ama þimdi çok geç deðil mi? Kaybederken anlamak luzumsuz gibi gözüken þeyleri. Mesela yaþam. Tanrým yaþamak istemiyorum diyorum. Duyuyor musun beni? Yaþamak istemiyorum. Kedi uyanmasýn diye sesimi yükseltmiyorum bu sefer. Ölümümü isterken bile Tanrýya kaba olsam da kediye anlayýþ gösteriyorum. Ne de olsa o yaþamaktan mutlu. Param yok, huzurum yok. Sürekli zorla uyanmak, iþe gitmek sonra eve gelmek. Sosyalleþmek için sevmediðim sohbetler içine girmek. Terk edilmek, terk etmek. Hep alacaðým arabanýn hayalini kurmak hemde bu lanet trafikte. Her gece aðlayan annem. Umutsuz babam. Yoruldummm.... Hayat çok güzel seminerlerine gidiyorum bazen. Ýnandýðýmý sanarak çýkýyorum dýþarý. Hayat bir oyun bende bir oyuncuyum. Öfkeni kontrol et. Kýzdýðýn herkesi affet. Onlarýn amacý seni sana göstermek falan filan.... Yapamýyorum. Sürekli insalarý hayatýmdan çýkarýyorum. Artýk kendimi frenlemekten, iþ yerinde müþterilerin pazarlýklarýyla mücadele etmekten patrona gülümsemekten dikkatimi hiç bir þeye verememekten ve yalnýzlýktan caným acýyor.Düþüncelerle savaþýrken, filmin yarýsýna gelmiþim kadýn ölmüþ bile. Kuþlar, çiçekler böceklere dönüyor film. “Saçma”. Önce garip bir ses duyuyoruz kediyle birlikte ayný yöne dönüyoruz. Sanki ev ortadan çatlýyor gibi. Arkasýndan elektrikler kesiliyor. Her yer karanlýk. Yavaþca sigaramý el yordamýyla bulduðum küllüðün içine söndürüyorum. Kalkýyorum yerimden. Pencereden hafif bir ýþýk giriyor içeri. Ev çok sessiz. Çakmaðýmý buluyorum yakmaya çalýþýyorum ama yanmýyor. Hay aksii. Çaresizim evin içinde. Oturmaya karar veriyorum. Yapabileceðim hiç bir þey yok. Ayný yaþantým gibi. Sadece izliyorum. Bir gün belki elektrikler gelir diye. Ev yavaþ yavaþ soðumaya baþlýyor. Kombim çalýþmýyor. Dýþarýda deli gibi kar yaðýyor. Kabul diyorum. Seminerde öðretilen bu bize. Yaþadýðýn her þeyi kabul et. Kabul , kabul, kabul diyorum sürekli. Deðiþen bir þey yok. Ev çok sessiz ve ben sessiz duramam. Her dakika ya televizyon açýktýr ya da müzik. Tedirgin olmaya baþlýyorum. Yerimden kýpýrdayamýyorum. Kendimle konuþmaya baþlýyorum gürültü olsun diye. Neden ? Tanrým ya da Allahým adýn her ne ise. Neden ben mutsuzum? Neden uzun zamandýr hiç gülümseyemiyorum? Cevap vermesini bekliyorum ama ses yok. Peki bildiðim kadarýyla herkes seçtiði hayatý yaþýyor. Þýklarý biz seçiyoruz kapýlarý sen açýyorsun kabul. Ama ya kazalar,ölümler hastalýklar? Onlarý da biz mi seçtik?.................... Peki kabul hastalýklar bizim korkularýmýz. Kazalar da öyle. Ben neden para kazanamýyorum? Ýþimi deðiþtirmekten korkuyorum.Ya iþ bulamazsam diye biliyorum ama iþe de çaðrýlmýyorum ki. Seçeneðim yok. Týkýldým kaldým bu ofise. Neden ailemin acýlarýný yaþýyorum? Bari onlar mutlu olsalar benden uzak dursalar? Vicdaný içimize neden koydun? Kaçýp gitsem uzaklara?............ Anladým senden ses çýkmayacak bu gece. Boþ boþ karanlýk televizyona bakýyorum. Sanki arkada gölgeler oynuyor, arkama bakýyorum korkarak kimse yok. Televizyona da bakamýyorum artýk ne güzel. Kendi kendime þarký söylüyorum. Hala ezberleyemediðim ingilizce saçma bir þarký. Even if it's going wrong.. even if it's going wrong. Zaman geçmiyor. Bu karanlýkta odama adýmýmý atamam, yataða giremem bile.. Sigaramý arýyorum bir tane daha yakmak için çakmak yanmýyor yine. Zorluyorum ufak bir ateþle içime çeke çeke yakýyorum sigarayý. Sigara kokusunu hiç sevmedim sevmeyeceðimde. Hep parfümlerimi ellerime sýkarak bitiriyorum. Ve asla sahte parfüm kulanmam. Bir zamanlar çok yakýným dediðim arkadaþýmý düþünüyorum. Konuþmama kararý almýþtýk. Hayallerimiz vardý gelecekle ilgili. Ýkimizde 30 umuza basýnca çok zengin,evli, çocuklu ,aileli mutlu, lý,li, lu.....kadýnlar olacaktýk. Þimdi birbirimizden nefret ediyoruz. Gerisini düþünmeye gerek yok. Sen çok özelsin diyen adamý düþünüyorum. Saatlerce dil döküp her söylediðim kaçma bahanemi çürütüp bana deðer verdiðini, çok düþündüðünü ve beni istediðini söyleyen adama þans verdikten sonra telefonlarýmýn açýlmamasý geliyor aklýma. Affet diyor bir ses içimden. Edemiyorum. Ne arkadaþýmý, ne o adamý affedebiliyorum. Öfke doluyum. Affet diyor ses yine. Affetmeye çalýþýyorum. Gözlerimin önüne getiriyorum adamý ,beni bana gösterdin korkularýmý gösterdin, seni affediyorum diyorum ama olmuyor. Kendime acýyorum belli diyorum içimdeki sese. Sonra mutlu olabileceðim anýlarýmý düþünüyorum. Hiç biri beni teselli etmiyor. Aðlamaya baþlýyorum. Gözlerimden hýrsýmdan yaþlar akýyor. Aklýma yine o geliyor. Zihnimden çýkarmaya çalýþtýðým adam. Senelerce beklediðim ama gelmesini asla istemediðim adam.. Artýk hiç sevmiyorum onu. Hatta nefret ediyorum. Öfke doluyum... Belki de deðilim. Tarým neden bu kadar boþ içim ? Hiç bir þey hissedemiyorum. Tüm aðlamalarým gecici, tüm acýlarým hissiz. Anlayamýyorum. Ne zaman bitecek bu oyun? Bitmeyecek deðil mi? Eðleniyorsun bizimle. Ýzliyorsun gülümsüyorsun bize. Bitirmeyeceksin bu oyunu.. Biz bitirene kadar. Kedim kucaðýma geliyor yuvarlak bir þekil alýyor. Gýr gýrr diye sesler çýkarýyor. Susuyorum elektrikler geliyor sonunda. Ayaða kalkýyorum kedi zýplýyor yere. Þaþkýn þaþkýn bana bakýyor esniyor. Makyajýmý silip yataðýma yatýyorum.. Uyumak ne mümkün.