Herþeyden önce dengeli bir yýl dileði ile. Komik bir dilek oldu deðil mi? Daha süslü, cicili bicili þeyler dilerdim ama yazacaklarým dengenin herþeyin önüne geçtiðini gösterdi bana. Belki dengesizlik kaynaklý sýkýntýlarý gördükçe yükseldi içimden bu his.

Teraziyim diye mi dengeye takýðým bilmem ama oldum olasý dengede tutmaya çalýþmýþýmdýr hep kendimi. Nasýl takmayayým ki, herþeyin görevine uyarak çalýþabilmesi, yaþamasý, varolabilmesi için hayatýn her anýnda denge önemli. Gece ve gündüz ile mevsimler bile dengede olmasa en basiti hayatýn ritmi nasýl þaþardý düþünebiliyor musunuz? Hatta kýyamet beklentisi bile bu dengelerin þaþmalarý üzerine kurulu deðil mi? Demek ki denge þaþmasý kýyameti getiriyor insanýn hayatýna da.

Düþüncelerle eylemler, hayallerle yaþananlar, duygularla söylenenler alanýnda denge olmadýðýnda ya þarkýdaki gibi felaketimiz oluyor aðlýyoruz ya da kýyameti koparýyoruz. Sonra hep hüsranlarý ruhumuzda, gözyaþlarýmýzý göz pýnarlarýmýzda biriktirip, kendimizi aptal avuntularýn içinde yitiriyoruz öyle zamanlarda bizi dengemizden eden herþeyin ekmeðine yað sürercesine.. Ýçimiz buruk, yüzümüzde sahte gülüþlerle yürüyüp gidiyoruz kendi halimize, kýrýlan hayallerimiz yüreðimizde, elimiz boþ.. Aslýnda güçlü olmak dedikleri olduktan sonra deðil olmadan önlemek olmalý baþýmýza gelecekleri ve bunu da dengeyi baþtan koruyabilmek mümkün kýlmalý. Olduktan sonra zaten mecburen kendine sarýlýyor insanoðlu, olan oluyor ve geriye bir kendin kalýyor ne kadar yaralý da olsa.

Ýnsan kaybettiðinin kýymetini anlamadan dönmemeli oralara bir daha. Bunun adý ne olursa olsun.. Ya da özlediði her ne olursa.. Kaybedilen bir insansa þayet sadece özleyip, alýþkanlýðýna yenilip, o insaný bir kez daha üzmemeli geriye dönen dengesine kavuþamamýþ kiþi.. Dengeli olmalý hayaller ile gerçekler ve hissedilenler ile söylenenler, vaatler ile eylemler birbirini birebir karþýlamalý ki; bu hayatý insan gibi severek sevilerek, sevgimi hissettirerek yaþadým diyebilelim, bencilce ömür tüketenlere inat..

En güzel özgürlük düþü hapishanede görülür demiþ Schiller.. Özgürken özgürlük düþü göremezsin.. Kanatlarýn varsa uçmayý hayal etmezsin, yüzgeçlere sahipsen okyanusun dibini düþlemezsin. Çok seviliyorsan çok sevemezsin. Bu nedenledir biri diðerini hep daha çok sever.Ne vakit usanýr seni çok seven o zaman sen nöbeti devralýrsýn.. O yüzden çoðu yerde iþlemez denge kanunu..

Kendimiz olalým ama kendimizi de olduralým, olgunlukla doðrulukla iyilikle.. Ýnsan, insaný insanlýktan uzaklaþtýran o fazla dünyevi yüklerinden kurtulursa ruhunu geliþtirme yolunda daha kolay ilerler, içindekileri güzel þeylerle besler ve o zaman ne istediðini bilir. Ýþte hayat eline geminin dümenini o zaman verir.. Yoksa bir o liman bir bu liman savrulur geminiz dengesizce ve bir açýk deniz, bir sahil derken birgün bir kayalýkta paramparça oluverir biriktirdiðiniz güzelliklerle yüklü geminiz..

Herþeyi kadere baðlamak kolaycýlýk, olmayan iþlerimizi uðursuzluklara yüklemek tembellik. Hele ki baþkalarýný suçlamak külliyen bencillik.. Dengesizlerin tavýrlarýndan bahsediyorum. Kader bizden de ipuçlarý çeker oysa. Niye dilek diliyoruz, niye dua ediyoruz öyle olmasa. Ya da olay bu kadar basitse niye çabalýyoruz birþeyleri baþarmak uðruna. Hiçbirþey tesadüf deðil belki bu kodlamalarla hayat sürekli birþeyleri eþleþtiriyor bizim göremediðimiz bir düzlemde ve kimimizin dilekleri gerçek olurken kimimizinki olmuyor bir dengeyi dengede tutmak uðruna. Bir miktar kaderi yönlendirme yetkimiz de var yani bilgisayardaki bazý yerlere giriþ yetkimiz gibi. Dileklerimiz de kaderimizdeki düðümleri çözecek þifrelerdir belki.

Goethe ne güzel demiþ : "Geçmiþi hiç dert etmeyeceksin, kendini hep yeni doðmuþ sayacaksýn, her yeni gün ne istediðini sana söyleyecektir, kendi iþinden zevk alacaksýn, baþkalarýnýn yaptýðýna deðer vereceksin, en küçük þey senin canýný sýkmak ister, sense hep gününü gün edeceksin. En önemlisi, hiç kimseden nefret etmeyip, yarýný Tanrý' ya býrakacaksýn .."

Yaþadýðýmýz iyi kötü dönemler üzerimizden geçip giderken bizden birþeyler götürür "ki en kötüsü yaþama sevincimiz olur" dengemizden çalýnanlarý görünce geriye birþeyler getirmeye çalýþmalýyýz. Bu da kendimizi arama yolunda yazýlar, resim, þiir, gerçek dostlar, aile, yeni tatlar, yeni ülkeler, doða ile buluþmalar olabilir... Bunlarý demiþken bir kitap okudum o kadýnýn ki gibi oldu kendimi yenileme hayalim.."Ye Sev Dua Et" diye Elizabeth Gillberg in... O da bir anda hayatýnda sevdiði alýþtýðý herþeyden ayrýlýp Ýtalya, Hindistan ve Endonezya üçgeninde kendini arýyor. Herkes arayýþlar içinde kendini bulma yolunda ama kendini aradýðýný bile farketmeden.. Neyi kaybetmekten korkuyorsak hayat bizi onunla sýnýyor bir nevi dengemizle oynuyor. Edip Cansever'in dizeleri aklýma düþüyor : "Bütün iyi kitaplarýn sonunda / bütün gündüzlerin, / bütün gecelerin sonunda / meltemi senden esen soluðu sende olan / yeni bir baþlangýç vardýr / parmaðýný sürsen dünyaya…Her baþlangýçta yeni bir anlam vardýr / nedensiz bir çocuk aðlamasý bile / çok sonraki bir gülüþün baþlangýcýdýr.."

Bende yazýmý hüzünlerimi umutlarýmla dengeleyerek bitiriyorum bu dizelerin üzerine...

Yaþamak adýna adresi olmayanlara...

Þubat 2010
Rüya