Mevsim sonbahardý.Yeþeren yapraklarýn sararýp tek tek düþme zamaný olarak tanýtýlmýþtý tâ küçüklüðümüzden beri bu mevsim.Oysa düþen yapraklardan çok omuzlara binen yükle anýlmalýydý ...Yakan güneþin yüzü,gökyüzünün maviliði artýk görünmüyordu. Günlerce bazen yaðýyordu yaðmur.Bulutlarýn tüm ihtiraslarý ile öpüþtüklerine sýk sýk tanýklýk ediyorduk.
Caddelerdeki biriken yaðmur sularý ayakkabýlarýnýn içine doluyordu.Geçen arabalarýn sýçrattýklarý sular da kalan kuru yerlerini yýlýþarak ýslatýyordu.Yaðmur önce durur gibi oldu,sonra vazgeçip boþanýrcasýna yaðmaya baþladý.Elinde þemsiye var zannetti bir an ve ýslanmamak için elini havaya kaldýrdý.”Þuraya bir sýðýnabilsem” diye düþündü ve birkaç metre ötedeki kapalý bir dükkanýn camekanýnýn önüne kendini attý.
Önündeki bulanýk suya bir baktý.Bunun üzerinden atlayabilir miyim,diye düþündü.Bir aðacýn altýna saklanmýþ olan bir çingene kýzý oradan çýkýp ona doðru yaklaþtý.Elindeki ýslak çiçekleri uzattý:
-Çiçek verelim bey,diyerek önüne dikildi.
”Allah,allah,bu allahýn belasý çingene de nereden çýktý” diye içinden söylendi.
-Çekil önümden de karþýya geçeyim,dedi.Anlamadý çingene kýzý,üsteledi:
-Çok güzel çiçeklerdir beyim,ucuza da veririm.
-Aman be,çekil!Çiçeðin batsýn emi…
Saf saf baktý kýz,kararlýydý,muhakkak satacaktý.Burnuna doðru uzattý çiçekleri:
-Bir kere kokla bakalým.
-Tühh!Allah belaný versin,mendebur þey!Defol yolumdan!
Çingene yana çekildi,su birikintisinin üzerinden atladý.Gitmek istediði yere oldukça yaklaþmýþtý.Yaðmur hafiflemiþ,hatta dinmek üzereydi.
Üþüdüðünü fark etti,ýsýnmak için hýzlý hýzlý yürümeye baþladý.Biraz sonra koþtuðunu anladý.Etrafýna bakýndý,hayretle kendisine bakanlar olduðunu gördü.Aldýrmadý,yürüdü.Ana caddeye çýkmýþtý.
Caddenin sað tarafýndan yürümeye baþladý,saða döndü bir ara sokaða girdi.Sokakla caddenin kesiþtiði yerde oturan birini gördü.Bu ufacýk bir kýzdý.Yanýna gitti.Bir þeyler yapýyordu,ama ne olduðunu anlayamamýþtý. Dikkatlice baktý.Kýz altý bilemedin yedi yaþlarýndaydý.Önünde yaðmurdan ýslanmýþ bir mendil,mendilin üzerinde de bir 10 bir de 25 kuruþluk paralar vardý.Ayaðýna giydiði basmadan yapýlmýþ pantolona benzeyen giysinin sol paçasýný dizine kadar çekmiþti.Bu bacaðýnda kirli bir bez parçasý baðlanmýþtý,ancak bez çözülmüþ,kýzcaðýz onu eski haline getirmek için uðraþýyordu.
Bu konuda öylesine acemiydi ki çabalarý boþa gidiyor,bezi bir türlü yerine baðlayamýyordu. Bu sahte yaralý çocuða karþý içinde bir acýma hissi uyandý.Elini cebine soktu ve bir avuç bozuk para çýkararak mendilin üzerine attý.
Küçük dilenci heyecanlandý birden,bu kadar çok bozuk parayý görünce.Baþýný kaldýrýp adama baktý,gülümsedi,yarasýný sarmasýna gerek kalmadýðýný düþünmüþ olmalý ki kývýrmýþ olduðu pantolonunu düzeltti,mendilini dikkatlice topladý ve hiç arkasýna bakmadan koþmaya baþladý.Artýk yaðmur yaðmýyordu,ama önceden kalan sular ahenkli sesler çýkararak evlerin çatýlarýndan aþaðýya damlýyordu…