zormuþ aslýnda nefes almak
kaybetmedikçe bilinmez deðeri
ben senin nefesin olmak istedim sadece
sen ise kapýnda durmama raðmen
hayatýna girmeme izin vermedin
yollarýna kýrmýzý halýlar sermeme raðmen...
Bir arkadaþým gerçek yüzlerin ayrýlýrken görüldüðünü söylemiþti
haklýydý
benden bunca zaman sakladýðýn yüzünü gördüm
artýk taktýðýn maske düþtü
duyuyor musun sesimi
sana olan nefretimi
sana yazdýklarýmý okuyabiliyor musun peki
hiçbir duygumu saklamadým senden
seni sevdiðimi söylerken samimiydim
ama sen onu söylerken
içinden bana gülüyormuþsun aslýnda
sana inanýp güvendiðim için...
o kadar güzel tanýttýn ki kendini bana
þimdi seni tanýdýðým günle ilgili cümlelerim hep keþkeyle baþlýyor
ama þunu çok iyi biliyorum
seninleyken mutluluðumu anlatabilcek kelimeler bulamýyordum
susuyordum...
gözlerim kapalý nefesini
kalp atýþlarýný dinliyordum
onlar anlatýyordu söylemek istediklerimizi
onlarýn da yalan söylediðine inanmak çok zor
o kadar gerçek o kadar içtendi ki
beni sevmediðini düþünemiyorum
böyle anlarda son yazdýklarýn gözümün önüne geliyor
iþte o zaman inanýyorum
sevmesen bile susma
iyi birþeyler söyle
býrak geçmiþi
duygularýný hislerini anlat bana
yalan olmadýðýný söyle defalarca
sana inana kadar
yeter ki sýrtýný dönme ne olur
bana gülümseyen dnzm olarak kal
sevmesen bile...