O gece yaþamýn bir baþka kuralý ile karþýlaþtým.Sýcak bir Temmuz gecesiydi,havada rüzgarýn zerresi bile hissedilmiyordu.Gündüz de çok sýcaktý,ama geceki hali havanýn bir baþkaydý.Gerçi plajda suyun içinde yüzerken insan, bunu pek fark etmiyordu,ama kýzgýn kumlara yatýp da güneþlenmek isteyince beþ dakikaya kalmadan tekrar kendini denize atmak istiyordu.Bütün gün plajda saða sola koþuþturmuþ,denize girmiþ,suyun içinde oyunlar oynamýþ ve tabii ki yorulmuþtum.Akþam eve gelip yemek yedikten sonra duyduðum halsizlik bundan olmalýydý.Hemen odama gidip yataða uzanmak istiyordum.Annemden yatmak için izin istediðimde,o:
-Kýzým,kardeþlerinin de uykularý gelmiþtir,yataklarýný aç da onlar da yatsýnlar! dedi.
Sesi çok sevecendi nedense.Sesinde anlam veremediðim bir acayiplik de vardý,ancak pek üzerinde durmadým.Önce Çetin’le Ümit’i yataklarýna götürdüm, sonra da Suna’yý. Çocuklar bundan hoþlanmýþa benzemiyorlardý, televizyonda izlemek istedikleri program olduðunu söylüyorlar ve:
-Hep,senin yüzünden bunlar,diye beni suçluyorlardý.Hatta daha da ileri giderek Suna aðlamaya baþlamýþtý bile.Annemin duymasýný engellemek için açýk olan kapýyý kapatmak istediysem de o her þeyi duymuþtu içeriden:
-Ööösstt sýðýrlar,geliyorum ha! diye baðýrdý.
Bir kadýndan hele hele kibar olduðu izlenimini vermeye çalýþan bir kadýndan böylesine bet bir ses nasýl oluyor da çýkabiliyordu?Tanrým!Ýðrenç,kaba ve iþitenleri kendisinden tiksindiren bir ses...
-Lütfen susun çocuklar,gelirse ben karýþmam!dedim.
Kardeþlerim korkudan sus pus olmuþlardý.Kapýlarýný çekip odama giderken bana da sataþmasýndan korktum ve hýzla odama girdim.Yataða soyunmadan uzandým.Zihnime güzel düþünceler ve duygular getirmeye çalýþtým.Olaylara hakim olma,onlarý yönlendirebilme gücünün bende olmadýðýný,aksine onlarýn bizi
biçimlendirdiðini hissediyordum.”Benim elimde ne var ki?” diyerek tüm olumsuzluklardan kurtulmayý denedim.
Gözlerimin önünde sevgili babamýn hayali belirdi birden bire.Tüm içtenliðiyle bana bakýyordu.Ýnce,uzun parmaklarýyla yüzümü okþuyor sandým.,nasýrlý elinin sertliðini duyuyordum sanki.Babam firmanýn arabasýyla gideli bir haftadan fazla olmuþtu.Her zamanki gibi kim bilir ne zaman eve dönecekti?Burasý böyle sýcakken onun gittiði güney bölgesi cehennem gibi olmalýydý.
Babam giderken bana:
-Bak kýzým,sen büyüklerisin,sizden ricam annenizi sakýn üzmeyin.Ona ev iþlerinde yardýmcý olun,sözlerinden de dýþarý çýkmayýn!demiþti.
Babamýn anneme olan sevgisi her geçen gün artýyordu.Altmýþýný geçmiþ olan bir erkek nasýl olurda bu kadar romantik duygular besleyebilir ve dört çocuklu karýsýna karþý hâlâ aþk duyabilir,diye sorduðum çok olmuþtur.Bir keresinde eve geldiðinde annemi Çetin’e baðýrýrken görmüþ ve sinirli bir þekilde titreyen elleriyle Çetin’in ufacýk kulaðýna yapýþarak:
-Ben onu gözümden bile esirgerken,siz ona ne hakla kýyýyorsunuz?demiþ ve akþam yemeðinde biz çocuklara olan dargýnlýðýný hiç konuþmayarak belli etmiþti.
Daha geçen yaz,Ümit’in tanýk olduðu olay gerçekten çok ilginçti:Bir gece en küçüðümüz olduðu için Ümit’i yanlarýna alarak gezmeye gitmiþlerdi.Boðazda bir lokantada yemek yeyip,bir miktar da alkol almýþlar.Ertesi gün Ümit,ýsrarla bana soruyordu:
-Abla,babam bizi istediði zaman öpebildiði halde,neden annemi istediðinde öpemiyor?
-Ne sormak istediðini pek anlayamadým.
-Gezmeye gittiðimizde babam annemi öpebilmek için yalvarýyordu da... demiþti.
Cevap vermeyip olayý geçiþtirmek istediysem de o bu sefer baþka bir soru yöneltti:
-Mehtapta duygular daha coþkulu olurmuþ,öyle mi?
-Bunu da o gece babamdan mý duydun?deyip bir kahkaha attým.Ne olduðunu anlamadan aval aval yüzüme bakan Ümit’in yanýndan gülerek uzaklaþtým.




Ben bunlarý düþünürken ne kadar zaman geçti bilemiyorum.Yalnýz,dýþarýdan gelen araba seslerinin azalmasýndan vaktin bir hayli geç olduðunu tahmin ediyordum.Düþüncelerimden kurtulup uyumak için soyunmaya karar verdim.Tam o sýrada bizim apartmanýn önünde duran bir arabanýn fren sesini duydum.Bundan bir dakika sonra da evimizin kapýsý kapandý.Annem dýþarý çýkmýþtý,ama niçin?Iþýðý söndürüp,camdan dýþarý baktým.Sokak lambalarý ortalýðý aydýnlatýyordu.El ayak çekilmiþ,sokak bomboþtu.Sadece bizim apartmanýn önünde farlarý açýk bir araba duruyordu.Derken bir kadýn arabaya doðru yaklaþtý,içinden bir adam dýþarý çýkýp arabanýn kapýsýný açtý.Birlikte arabaya bindiler ve gittiler.
Gidenin annem olduðundan yüzde yüz emindim.Buna raðmen odasýna gidip bakmaktan kendimi alamadým.Annem yataðýnda yoktu. Yatak odasýndaki komidinin üzerindeki fotoðrafa baktým.Annemle babamýn evlendikleri gün çekilmiþti.Annemi gözüm görmemeye baþladý,ama babam bu fotoðrafta þekilden þekle giriyordu.Bir bakýyorum bir arenada boða güreþçisi olmuþ “oley,oley” sesleri arasýnda azgýn boðaya korkusuzca kýlýcýný saplýyor,sonra hayal deðiþiyor:Padiþah sarayýnda belindeki kuþaðýyla,kafasýndaki sarýðýyla yarý eziklik içerisinde bir harem aðasý ,bir cami önünde ayaðý pansumanlý bir dilenci ,bir uzay aracýnda astronot þekillerine dönüþüyordu.Þuur altýmdan geçen bu imajlar nedeniyle bir an çýldýracaðýmý sandým.
Bunu belki de fazla abartýyordum.Hiçbir þeyden emin olmadan,cüretkâr ve insafsýz bir mantýkla annemi suçlamam hiç de hoþ deðildi.Gelen adam pekâlâ hastalanan bir arkadaþýnýn kocasý veya akrabalarýmýzdan birisi olabilirdi.
Uyuyamýyordum.Binlerce ihtimal geliyordu aklýma.Bunlarýn hepsi de bir facia ile sonuçlanýyordu.Bir sürü hikaye yazmýþtým zihnimde.Çoðu hikayenin sonu da tavanda sallanan bir adamla bitiyordu.Gözlerim acýyor,baþým çatlýyordu.Babamýn canýna kýyabileceði düþüncesi beni çýldýrtýyordu.Bu düþüncelerimi kafamdan kovmaya çalýþtým, olmadý, olmadý, olmadý...
Ýki-üç saat sonra tekrar bir arabanýn sesini duydum,durmuþtu.Pencereden baktýðýmda arabadan inenlerin dört kiþi olduklarýný gördüm.Ýþte yanýlmýþtým,baksana annem geri geldi.Arkadaþýna kadar gitmiþ olmalý.Þimdi de eve getiriyorlardý.



Gelenler kapýdan geri dönmediler.Annem onlarý salona aldý. Konuþmalar, kahkahalar ve müzik sesi birazdan duyulmaya baþlandý.Kulaðýma gelen seslerden annemden baþka kadýn olmadýðýný anlýyordum.
Yarým saat geçtiði halde giden yoktu.Dayanamadým,odamýn kapýsýný yavaþça açýp hole çýktým.Holden geçip salona doðru yürüdüm.Bir kenarda durdum. Buradan salonun kapýsý açýk olduðu için içerisi çok rahat görülebiliyordu.Sigara dumanlarý arasýnda,önce otuz-otuz beþ yaþlarýnda,uzun suratlý,sarýþýn,takým elbise giymiþ bir adamla,kýrkýnýn üzerinde olduðu dökülmüþ saçlarýndan belli olan ,kýsa kollu bir gömlek giymiþ bir baþka adamýn kadeh tokuþturup güldüklerini gördüm.
Cam kenarýndaki kanepede ise annemle öteki adam oturuyorlardý.O adam da en fazla otuzunda gösteriyordu.Oldukça uzun boylu olduðunu hemen fark ettim.Kareli bir elbise vardý üzerinde.Annemle ikisi fazla samimi gibi geldi bana.Nitekim yanýlmamýþým.Çünkü adamýn bir eli annemin omzuna atýlmýþ dururken ,diðer eliyle de annemin orasýný burasýný okþuyordu.Eli önce annemin göðüslerinde dolaþtý,sonra hayasýzca beline,belinin altýna,oradan da elbisesinin içine girdi.Açýlan eteðinin altýndan annemin beyaz teni görünüyordu.
Adama tüm bunlar yetmemiþ ve annemin üzerine abanmýþtý.Annem bir taraftan adamýn elini iteliyor,bir yandan da gülüyordu.Az kalsýn adam kanepeden yuvarlanacaktý,bunda içkinin de rolü vardý mutlaka.Diðer iki adam bunu görünce bastýlar kahkahayý.Kahkaha bitince birisi ötekine anlatmaya baþladý:
-Sami bey kardeþim,kadýnlar konusunda daima kanýtlayabileceðim bir tezim vardýr ileri sürdüðüm:Kadýn ne aþk,ne sevgi ne de para peþindedir.Para istemez demek istemiyorum,ama para birinci sýrada yer almaz onlarýn dünyasýnda.Kadýn için en önemli þey sekstir.Seksin de kadýndan kadýna deðiþen anlamlarý olduðunu söyleyenlere ben katýlmam.Anlamý filan boþ ver! Kadýný doyurabiliyor musun sen ona bak!Kadýný okþamasýný biliyor musun arkadaþ?Al kadýný eline kitap gibi oku da göreyim senin erkekliðini...diyordu.