Bu kez 14 Þubat sevgililer gününü düþünüp yazýyorum mektubumu. Sevgi kalmýþ mý ki bir günü kutlansýn diye çeliþkideyim. Madem öyle adresi kalpsizler olsun bu kez. Bu mektubun adresi bunu okuyanlar olmasa gerek. Bunu okuyan insanlar zaten meclisimizin dýþýna taþanlar.

O halde bir masalla söze baþlayalým:

Bir varmýþ bir yokmuþ.. Bir zamanlar bir Ayþe ile Mehmet varmýþ. Ayþe Mehmet'i çok severken Mehmet'de Ayþe'yi sever gibi yapýyormuþ. Ayþe Mehmet için kendini feda ederken türlü þekillerde fedakarlýklar ile Mehmet sadece kendini düþünüyormuþ. Ayþe gerçek bir aþk ile Mehmet e baðlandýðý sýrada (bütün aptal kadýnlar gibi) Mehmet de ondan hayatýnýn kalanýný çalýyormuþ. Ýþte günümüz aþklarý böyle. Seni gerçek dünyandan çalýp sahte bir yerlere yolluyorlar, süreli eðlenmek uðruna. Süreli diyorum çünkü oyuncak çok ve uzun süre oynamaya gerek yok. Seni o sahte dünyaya sokmalarý yetmiyor gibi dönüþ yolunu da patlattýklarýndan oralarýn havasýný solumaya ve gittikçe sen de sahteleþmeye baþlýyorsun mecburen.

Ayþe ile Mehmet bir örnek.. Bunun gibi ismi deðiþen ne çok örnek var.. Þu Venüs Mars hikayesi doðru olmalý.. Ne kadýn erkeði, ne erkek kadýný anlamýþ durumda. Farklý gezegenlerin farklý atmosferlerinden gelmiþler ne de olsa. Hepsi bir uzayýn parçasý olsa da gezegensel olarak birleþemiyorlar ayný noktada. Zaten bu konuda neredeyse tek çaba harcayan da kadýn.. Erkeðin kadýný anlama gibi bir derdi yok.. Onlar kadýný bu kadar özel bir konuma koymuyorlar.. Eðer hayatýnýzda bundan farklý erkekler varsa, sizi özel konuma koyan, duygularýnýza, kýrýlganlýklarýnýza önem veren, sizi kaybetmemek için çaba gösteren, size karþý sorumluluk hisseden sizi sahiplenen, ammannn sarýlýn onlara hatunlar..

Þimdi kadýnlarýn tarafýnda görünüyor bu yazým ama itiraz etmeyeceðim zaten öyle.. Ben hiç gerçekten aþktan acý çeken erkek duymadým. Onlarýn acýsý birkaç gün içinde yenisini bulana kadar sürüyor. Ya da çoðu daha akýllý olup önceden bulup eskiyi ona göre yolluyor. Muhakkak bu þekilde davranan kadýnlar da vardýr yok demiyorum ama ben genelleme yapýyorum þu an duyulanlar ve yaþanýlanlarla.

Neyse masala devam edelim. Mehmet Ayþeyi üzmeyi o kadar seviyomuþ ki bu konuda oldukça yaratýcýymýþ da.. O nedenle artýk Ayþe þaþýrmýyormuþ yaptýklarýna ve þaþýrmayacakmýþ yapacaklarýna.. Deðmezmiþ Ayþenin sevdasý Mehmet'e, Ayþe'nin sevgi dolu yüreðini Mehmetin o sorumsuz bencil bünyesi kaldýramamýþ ve kaçmýýýþþ gitmiþþ kolayca.. Hiç bir þey olmamýþ Ayþe hiç hayatýna girmemiþ gibi yok olmuþ ortadan.. Bunun yolu da günümüzde msnden facebooktan sil, aramalarýný mesajlarýný engelle (nasýl da teknolojik olmuþ aþklar bile bak hala aþk diyorum aðýz alýþkanlýðý ile.) Mehmetlerin Ayþelerden gitmek için çok bahaneleri var. Evlenmekten korkanlar (hayýr çeþit azalacak dese olmaz) sana istediðin hayatý ya veremezsem diyenler (çalýþýp evde seni mi besleyeceðim demek istiyor) utanmayýp sen benden iyisine layýksýn diyenler( ne salak hatun hala anlamadý ne olduðumu bari ben gerçeði gözüne sokayým diye inceltilmiþ þekilde), psikolojileri ciddi iliþkiye müsait olmayanlar (Allah Allah bu da en ilginç çeþidi,insan hayatýnda sevgi olunca herþeye karþý daha güçlü olur normalde. Hem þu köhne dünyadaki asýl en büyük korkularýmýzdan biri kimsesizlik deðil mi) ..

Neyse bu liste uzar gider boþverelim gelelim Ayþe'ye ne olduðuna.. Ayþenin kolu kanadý öyle bir kýrýlmýþ ki ne ardýndan gidecek takat ne de onu bulacak hal kalmamýþ.. Zaten ona güveni de kalmadýðý için artýk Mehmet Ayþe için ölmüþ ama ne yazýk ki Mehmet ölürken Ayþeyi de öldürmüþ.. Eh masal da burada bitmiþ..

Aslýnda Ayþe bu kadar çaba göstermese masal bunca uzamazmýþ da. Ayþeler Mehmetleri düzelteceklerini mutlu edince mutlu edileceklerini sanýrlar. Mehmetlerin derdi bir kiþi ile mutluluk deðildir. Çiçekten çiçeðe koþan arý misali yaþamak varken insanca sevmek niye onlar için.. Birçok hayvan bile tek eþli iken biz insanlar gittikçe çeþitleniyoruz.

Eskiden masallar güzel sonlarla biterdi ya o da hikaye çýktý. Belki bizi umutla büyütmek içindi hep o güzel masallar.. Baþtan bilse idik bu sonlarýn gerçek olduðunu hiç o masallarý yaþamayý denemezdik.. Hangi Ayþe gerçekleri baþtan görse idi Mehmet'lere inanýr da sonunda üzülürdü. Hangi Ayþe sonradan hakaret iþiteceðini bilse aþk adýna birþeyler yaþardý. Hangi Ayþe Mehmet'in gözünde ne olduðunu görse ona aþk ile bakardý?
Murathan Mungan'ýn bir þiirinde geçiyor ya hani: "herkes kendi ateþini baþkasýnýn cehenneminde sýnar, kendi külünde söner" Ýnsanlar birbirilerini böyle böyle yalnýzlaþtýrýyorlar. Hayatýn anlamý ne acaba?

Farkýndayým biraz karamsar oldu. Mehmetler okuduysa çok biliyorsun sen kendine bak dediler, hala darbe yemeyen Ayþe'ler ne alaka caným diye iç geçirdiler, masaldaki Ayþeler artýk çok geç dediler.. Diðer grup yazýyý okumadan kapattýlar.. Kýzmayýn Ayþeler Mehmetler, ben en az yüz tane böyle hikaye dinleyerek bu masalý anlattým. Anlatmasam çatlardým.

Neyse yahu siz aldýrmayýn bu yazdýklarýma, ne de olsa herkes kendi hikayesini yazar bu hayatta. Umarým sizin masallarýnýzýn sonu hep mutlu biter. Hani eskiden Türk filmlerinin sonunda -SON- yazardý ya.. Sizinkinde "MUTLU SON" yazsýn. Yine de pembe hayalleriniz olsun ve onlarý kötü cadýlarla kara prensler yokedemesin..

Yeni hikayeler dinlemeye ve onlarýn mutlu sonlarý için dua etmeye gidiyorum dönücem :)

17 Þubat
Rüya