Etrafýn ýssýzdýr.Çorak ve sýkýcý.Limanýna gemiler uðramaz.O gemiler ki þölen zamanlarýnda süslü püslüdürler.Dikili aðacýn yoktur.Olmasýný çok istemiþsindir ama yoktur.Yamacýndan kaymakta olan toprak,dost sandýklarýndýr.

Gökyüzüne bakarsýn.Denizin üzerinde uçan kuþlarýn,gelecek olan fýrtýnalarýn habercisi olacaðýný anlarsýn.Fýrtýnalara karþý saðlam kalelerin vardýr.Kalelerinin duvarlarý,her fýrtýna sonrasý eskiyip durur.Aldýrýþ etmezsin.

Kumsalýnda yazdýklarýn durur.Denizin dalgalarýna direnip dururlar.Dalgalar yazýlarýný silemedikçe öfkelenirler.Öfkelendikçe de kýyýlarýna daha çok vurmaya baþlarlar.Dalga geçtiklerini sanýrsýn.Okyanusun dalgasý olduðunu sanan dalgalarýn,gelip geçici olduðunu unutmazsýn.

Huzur bulduðun koylarýn vardýr.Kuru ve boþ gürültülerden uzaktýr.O gürültüler ki gürül gürül çaðlayanlara benzediklerini sanýrlar.Çaðlayanlarýn olduðu yerde hayatýn daha güzel olduðunu bilirsin.

Kulaðýna fýsýldayan rüzgarý dinlersin.Sana dinginlik veren rüzgarýn sesine karýþan sesler iþitirsin.Rüzgarlara,nereden karýþtýklarý belli olmayan seslerdir.Seslerden birisine kulak kabartýrsýn.

- Adam, sende…der.

Sadece gülersin.Adan gibi sessizce gülersin..

Güldükçe,aklýna gelen geçmiþinle utanmadan yüzleþirsin.

Adam yerine koyduklarýn ve adam sandýklarýnýnsa,adan olmadýðýný bir kez daha anlarsýn.

Adam gibi adam dediðin adana sonsuza kadar sahip çýkarsýn.

Yaðmurlar da koþan olmadým.Yaðmur damlalarý kardeþlerimdi…