Zaman duvarlardan sývalarý koparýr gibi insanlarý da söküp atmakta hayatýndan. Sabýrla, tek tek taþlarýný dizdiðin duvarlarý yýkmaya çalýþmaktasýn artýk. Ýnsan dünyada en kompleks varlýk iken yetmemekte sana. Arzudan arzuya, duygudan duyguya atlatmakta seni. Sanki ip atlatýr gibi. Artýk resimlerinde kol ve bacak çizmek istemezsin. Ýnsan hem bir ettir kasap dükkanýnda hem de duygudur bir kedi duyarlýlýðýnda. Dað çizsen yalnýzlýðýn uçurumlaþýr. Yaðmur çizsen kaleminin ýslaklýðýnda, bulutlara mahkum olursun. Uzay bir boþluk halinde kuþatýr seni. Yýldýzlar ýþýk saçsa da karanlýðýna, uzak mesafeler çýkarýr karþýna. Ne yaparsan yap, kuþatýlmýþ bir þehir gibi mermi yaðar topraklarýna. Yaþamýn yasemin kokulu bahçelerinde gül gül diye aðlarsýn. Bir gül özlemiyle yanar yüreðin. Bir ilkbaharsa mevsim ve ortalýk çiçeklerle bezense de senin kaderin bir bülbül gibi gül gül diye feryat etmek olur. Zaman gözyaþlarýný biriktire biriktire son kareyi bekleyip de aðlamaný beklemez. Daha filmin ilk karesinde gözyaþlarýn boþalýr göz çukurlarýndan. Ýnsan aðlarken yalnýzdýr. Çünkü seni aðlatacak çoktur. Bu yüzden en çok kalabalýkta aðlarsýn. El ele tutuþtuðun sevgili ister ki avuçlarýn hiç boþ kalmasýn. Ellerini ellerinle doldurur da avuç dolusu su içmene engel olur. Sen ateþten bir þiir olursun da bütün mýsralar dudaklarýndan dökülür. Kimse susadýðýný bilmez.
Herkes sözlerine ve dudaklarýna hükmeder. Konuþsan karþýndaki dinlemez. Sonra öyle bir susarsýn ki dudaklarýna hükmedenlerin adý diline gelmez. Zaman sana üzüntüleri verir, kimse almaz bu acýdan seni. Kimse üzüntülerine üzülmez.
Sonra bardak için sürahi, gül için bülbül, deniz için dalga, göz için manzara olmaktan vazgeçersin. Ýþte o zaman aðlamaktan ve kendini bir baþkasýyla tanýmlamaktan da vazgeçersin. Kendin için ateþten çember çizersin. Sana yaklaþan ne ayaðýna basar ne de seni çiðner. Kendi çemberinde yaþarsýn. Sýkýþ sýkýþ bir yolcu olmaktan kurtulup özgürlüðe yol alýrsýn.
Yok yanýmda þu var yok yanýmda bu var. Ýyi de þekercinin yanýnda da helvacý var. Býrak bu iþleri bu esnaflýk sana yakýþmýyor. Koþ sporcu ol, çiz ressam ol, baðýr türkücü ol, kendini baþkalarýyla tanýmlamaktan vazgeç.
Sen dolmuþta bir yolcusun yanýnda kimlerin olduðu çok mu önemli? Sen daðlar varken kum tepeleriyle oynuyorsun. Kum tepeleriyle oynamaya devam et! Deniz seninle dalga geçmesini bilir. Boksörler tek dövüþür; oysa sokak serserileri kalabalýk dövüþür. Öðren dövüþmeyi. Yoksa sana siyah kuþak yok. Yumruk tek sýkýlýr. Tetik tek parmakla çekilir. Kendini baþkasýyla tanýmlamaktan vazgeç; yoksa anca horon edersin.