Her dem hayaliyle , bir anlýk tebessümüyle muhayyilemi süsleyen muhayyel periye…
Bugün sisli ve soðuk bir Ankara sabahý, içimi ýsýtan ve gözümü ýþýtan hayalinle güne merhaba diyorum. Kimbilir, bugüne hayalinle deðil de seninle baþlamak nasýl olurdu... O da adresin gibi meçhul ve muhayyel…

Fani ömrümde, saniye saniye , salise salise hayat menkýbesine tanýklýk etmeyi istediðim hâlde; adresini dahi bilmemenin sancýsýný çekiyorum bu mektubu yazarken.

Belki de seninle ayný kentte yaþýyoruz. Vagonda yolculuk yapmýþlýðýmýz da vardýr. Yaþadýðýmýz Kentin caddesinin birkaçýný birlikte arþýnlamýþýzdýr farkýnda olmadan. Ayný gün, ayný telaþla ayný otobüse binmiþizdir.

Ayný hurufat ehliyle haþýr neþir olmuþluðumuz vardýr. Ayný potada eriyip, ayný kýbleye yönelmiþizdir kim bilir…

Ayn,þýn ve kafla ünsiyet kurabilme bahtlýlýðýna eriþemsek dahi, onlara dair iklimlerin kýyýsýnda hoþ demlerimiz geçmiþ olabilir…

Ayný ateþte dem almýþ acý çayý yudumlarken, fani hayattan kâm almýþ olmak ayrýcalýðýna da mazhar olmuþ olabiliriz.

Þimdiyse sen, adresi bilinmeyen meçhul ve muhayyel iklimlerdesin. Sevda zarfýmýn içinde mazrufumsun. Hasretin yalnýz gözümde gönlümde deðil, tüm hücrelerimde tütüyor…

Ben ayný minval üzere meçhul ve muhayyel adrese þiirler, mektuplar yazýyorum. Mazrufum belli, zarfýmýn üstüne adres yazacak takatim yok… “Ateþi suzan-ý firkat yaktý cism ü canýmý/ Aldýrdým elimden cananýmý.” Selâm içre selâmlarýmla suzi dilâram. Ýzninle hep seni soluyorum…
Ankara,21.02.2010 Ý.K