Hoca komþuya gitmiþ,
Dileðini söylemiþ:
“Komþum büyük kazaný,
Bana versene”, demiþ.
Komþu komþuya muhtaç,
Verilmez mi bir kazan!
Getirmiþ onu Hoca,
Çok deðil bir haftadan.
Kazaný almýþ adam,
Demiþ: — Bu nedir Hocam?
Bu küçücük tencere,
Neden konmuþ içine?
Niçin iki tanedir,
Ufak bizim deðildir...

Hoca dönmüþ ardýna:
— Komþum o küçük var ya,
Yavrusudur kazanýn;
Sabah doðdu inanýn...

Þaþýrmýþ adam önce
Sabah doðdu deyince,
Hemen kendini toplamýþ;
Sevincinden zýplamýþ:
— Yaþasýn! Kazanýmýz,
Deðildir artýk yalnýz.
Yanýnda var yavrusu
Pek yakýþtý doðrusu!

Alýp girmiþ evine,
Diyecek yok keyfine!
Hanýmýna seslenmiþ,
Tencereyi göstermiþ:

— Bak iþine Allah’ýn
Yavrusu olmuþ kazanýn!
Bu sabah doðmuþ yeni,
Pek sevimli deðil mi?
Aman hatun bana bak,
Þu bizim Hoca ahmak.
Bir þey isterse senden,
Yine ver çekinmeden.
Bir yer aç mutfaðýnda,
Dizilsin raflarýnda,
Ne gelirse sonradan;
Evimize Hoca’dan...

On gün geçmiþ aradan,
Hoca gelmiþ kapýdan:
— Hu komþu, komþum hu hu!
Bir dileðim var yahu.
Kazana geldim yine,
Verir misin elime?
Bana gerek oldu da,
Getiririm sonunda...
Adam çýkmýþ kapýdan,
Tutup kazanýn kulpundan:
— Vay Hocam! Hoþ geldiniz.
Kazan sizin biliniz.
Sizden esirger miyiz!
Ne gerekse geliniz...

Kazaný almýþ Hoca,
Yürümüþ yol boyunca.
Adam, gülmüþ ardýndan,
Neler geçmiþ aklýndan...
Günler, haftalar geçmiþ.
Kazan daha gelmemiþ.
Adam çok merak etmiþ,
Kalkýp Hoca’ya gitmiþ.
Seslenmiþ dýþarýdan,
Hoca çýkmýþ kapýdan.

Demiþ: — Bu hâl ne komþu?
Telâþlandým doðrusu.
Nedir benden dileðin?
De ki onu bileyim.

Adam el ovuþturarak:
— Hocam, demiþ durarak.
Sizdeki bizim kazan,
Gerekli oldu þu an.
Aradan geçti bir ay,
Haydi, sen on beþ gün say.
Getirmiþtiniz bizden,
Almaya geldim sizden...

Eðmiþ baþýný Hoca:
— Komþum demiþ, yavaþça.
Sizlere ömür... Geçen,
Kazan öldü, gömdüm ben!

Adam þaka zannetmiþ.
Daha yakýna gitmiþ:
— Aman Hocam, ömürsün.
Âlemi güldürürsün.
Hadi be, ölmez kazan!
Taþýmaz ki o bir can.
Bu þakadýr inanmam,
Ahmak deðilim, kanmam...

Hoca demiþ: — Be adam!
Ne söylüyorsun babam?
Hoþlandýn yavrusundan,
Haydi defol kapýdan!
Seni gidi köftehor,
Ýnanmak þimdi mi zor?
Doðum yapan her þeyin,
Ölümünü bekleyin...

Ahmet Karaaslan