Arýyoruz birbirimizi.
Tasasýz yüzler arasýnda,tedirgin bakýþlarýmýzla arýyoruz.
Hýzlý hýzlý adýmlarla,ýlýk bir rüzgara kaptýrarak kendimizi,bir nefeslik çekiþ için,arýyoruz.
Ne kadar çok adam,ne kadar çok kadýn varmýþ.Oysa;birbirimizi bulduðumuzda uçup gidecek bir kaygý olduðunu bile bile kaybediyoruz kendimizi o kalabalýkta.Baþka adamlarda,baþka kadýnlarda yok ediyoruz bedenlerimizi.Etlerin birbirine sürtmesi olmayacak,bizim birbirimize dokunmamýz biliyoruz.Ama yine de;sokak sokak,beden beden,düþ düþ arýyoruz,yokluyoruz ellerimizle...
Kimse anlamayacak,biliyoruz.Ne aradýðýmýzý,neden aradýðýmýzý.Bir sen biliyorsun,bir de ben ayný dili konusabildiðimizi.Ben O'yum Aylak Adam'ýn B'si ...
Sen beni ararken,ben ne neler yaptým ...
Senin hiç kabul etmediðin bir düzen vardý ya hani,iþte ben o düzenin bir parçasý oldum.Geçenlerde bir oyuna gittiðimde daha iyi anladým,ne kadar baðýmlý olduðumu.Neden sadece resim yapmadýðýmý veya yazý yazmadýðýmý düþündüm.Kendimi bir tasarým ofisine kapattýðýmda,etrafý duvarlarla kaplý bir sýðýnak yarattýðýmýn altýndaki,kirli yüzleri düþündüm.Hassas kalbimden elleriyle parçalar koparabilecek kadar kötü olanlarý.Sonra onlardan daha kötü olmayý denedim,daha acýmasýz,daha hýrslý,aslýnda daha kurban...Kendi ayaklarýmdan kendimi asmýþtým baþaþaðý.Seni aramayý unutmuþtum,kendimi bulmaya çalýþmaktan.Kimse beni görmesin diye ördüðüm duvarlara,çarparken kanamýyordum artýk.Sadece biraz daha battýðým bir bataklýkta gibiydim.Evet ben o düzenin kýzgýn bir maþasýydým.Dokunanýn eli acýyordu artýk,çoðu kez eriyordu...
Yine de,
Resim yapýyordum.Ama ben insan resimleri çiziyordum.Ýstanbul'un içinde seni arayan,bekleyen kadýnlarý.Belli renklere baðlý kalmadan,çizgilerin arasýna sýkýþmadan çiziyordum.Çünkü her kadýn farklý çizilirdi,kadýnlar istanbul'u ayný görmezlerdi...
Yazý yazýyordum ara ara;
En umutsuz zamanlarýmda,herþeyi kaybettiðimi sandýðým o daracýk anlarda.Bazen korkuyordum yazmaya,kendime bile itiraf edemediðim nefretimi.Elime kalemi her aldýðýmda,ayaklarýmdan asýlmýþ benin,kaný beynine aktýðý zamanlardý.Þakaklarýma aðrýlar girerdi...
Fotoðraf çekiyordum bir de.Ýçinde hangi an olursa olsun kendime ait bir duyguyu bulmayý seviyordum.Hikayeler yazmayý seviyordum o duygulara,kimi zaman masallar.Çocukken barbilerimle kurduðum düþlere benziyordu.
Evet!Hiçbirþey yapmadýðým zamanlarda düþ kuruyordum.Peri kýzýn oluyordum çoðu kez,seninle çarpýþýyordum kalabalýk bir caddede.
Týpký senin gibi,seni düþlüyordum bende.Ama sen tek parça,ben binbir parçaydým.Sen benim parçalarýmý bir araya getirecek kiþiydin.
Tüm hayatýný beni bulmaya adadýðýný biiyorum.Çünkü,ben varsam sende vardýn.Sihirli deðneðin yoktu ama güçlü ellerin vardý.Titrek bekleyiþinden tanýrdým ben seni.Sonra hýzlý adýmlarla peþimden geliþini,yine hýzla yayýlan kokundan anlardým.
Neden bende sadece seni aramadým bunca yýl.Kendimi kaybetmeyi seçtim çoðu kez.Aradýðým nadir anlarda,bulamadýðým için neden umutsuzluða kapýlýp vazgeçtim.Þimdi daha iyi anlýyorum karþýma çýkan adamlarýn beni neden yaraladýðýný,çünkü hiçbiri sen deðildin.
Yeniden arýyorum þimdi ben seni.Sen hiç umutsuzluða kapýlmadan ararken benim gözlerimi,ben kapadýðým için hayýflanmaktan da vazgeçiyorum.Tasasýz yüzlerin arasýnda,tedirgin bakýþlarýmýzdan tanýyacaðýz birbirimizi.Ben seni kokundan,sen beni uzun bacaklarýmdan tanýyacaksýn.Tüm kaygýlarýmýz uçup gidecek.Tanýmadan seveceksin beni,bende seni.Bilmeden tapacaksýn bana,týpký karýncalar gibi...
Sen parçalarýmý toplayýp,kafamdaki karýþýklýðýn iplerini býrakacaksýn.Bir renkte olmadýðýmý bir tek sen göreceksin.
Ben de seni öpeceðim sol kulaðýndan,binlerce kez. Zaten seni görür görmez,ayaðýmýn ipleri çözülecek,baþaþaðý olmayacaðým.Seni ararken soðuyacaðým.Bulduðumda tekrar yanacaðým.
Arýyoruz þimdi birbirimizi,onlara söylemeye gerek yok çünkü anlamayacaklar...