Sen bir penceresin. Seninle açarým perdelerimi güne. Ve panjurlarý yanlara çekerek, seninle bakarým hiç acý vermeyen bir duygu gibi gökyüzüne uzanan tepelere. Seninle bakarým çiçeklerin en yeþiline. Topraðýn teninde hissederim uðultusunu rüzgarýn otlar sallanýrken. Seninle görürüm yüreðim bir fanus gibi iken okyanuslarýn üzerine yaðan yaðmurun sesini. Sen bir penceresin. Camlarýn güneþ ýþýklarýyla bir sarýya bir mora dönerken yüreðim perdelerin savrulmasý gibi duygu rüzgarlarýyla dans eder. Ellerim pervazlarýna bir güvercin gibi konarken, dünya kocaman bir gülümsemeye benzer. Sonra havalanýrým camlarýnýn buðusundaki ormanýn içlerine. Seninle gözlerimi açarým. Hayalimden hayaline bir uçurtma uçururum. Senin adýn mavi benim adým ise masmavi olur. Bulutlar yüzdürürüz kalbimizden kalbimize. Sen bir penceresin. Sonra bir rüzgar eser camlarýn kýrýlýr. Daðýlýr cam kýrýklarýn yüreðimin kadife yerlerine. Panjurlarýn elinin tersi gibi çarpar durur duvarlara. Bense bakarým boynu bükük sokaðýn asfaltýna. Soðuk, karanlýk, katý ve sessiz bir asfalt çaðýrýr beni aþaðýya. Sen bir penceresin ve ben düþtüm düþeceðim her an sokaðýn katý zeminine. Sonra yýldýzlar nasýl çakýlýrsa gökyüzüne öyle düþeceðim ben soðuk, katý, karanlýk yeryüzüne. Sen bir penceresin. Hem yýldýz dolu bir gecede perdeleri ve camlarý ardýna kadar açýksýn. Hem gözyaþýndan elbiseler giydirdiðin gözlerime ardýna kadar intihar korkusu yaþatan bakýþ açýsýsýn. Seninle bakarým gözyaþlarým damlarken katý, soðuk, karanlýk ýslak zemine. Sen benim hayata bakan yaným, ölüme açýlan kapýmsýn. Sen benim penceremsin. Gün ýþýklarý dolarken camlarýndan içime, yüreðim pýrlanta gibi parlar. Güneþ sýcaðýný hafif hafif sen rüzgarlarla doldururken damarlarýma, kaným senin için kaynar. Yaþama sevincim, ýþýðým ve aydýnlýðýmsýn. Sen ayný zamanda katý ve sert asfalt zemine yüzünün peçelerini, havalanan perdelerle açan ilgisiz bir bakýþsýn. Ne zaman gözünden düþsem, beynim parçalanýr yerde. Þiirler akar baþýmýn kýrýklarýndan. Son dizenin son kelimesi sýzarken soðuk zemine, caným çýkar böylece. Sen bunlarý nereden bileceksin ki? Hayatýnda hiç þiir yazmadýn ki? Sen benim penceremsin. Buðularýn akarken pervazlara, kaným damlar sokaða. Adým silinir camlarýndan, güvercinlerim yükselir göklere.