Sorma mazimi içim yanýyor
Ne kadar sancým varsa o an aklýma gelip daðlýyor
Ruhum hicrana kanýyor, kalbim sukutuyla aþkýn hüznüne dalýyor
Sorma be aziz hamiyetlim, her ne ektimse vicdanýmda hesabým ziyadeleþiyor

Ne kadar müþkül bir nefesim
Dertlerimle sessizliðe çekilir hicranla sefilleþirim
En büyük acýlarý halimde yaþar, bahtýma boyun büker yol alýrým
Haksýzlýða þahit oldum mu mahzunlaþýrým, vefanýn devranýnda niye aðlarým

Yüreðim, kalbime ne söyler
Aklým aþkýn suhuletinden ar eder, idrakim meyleder
Hani esin nerde kaldý, afakým daralarak sancýlarý sinemde sýraladý
Hakikatin muþtusunu soluklanmak ibrete kaldý, aþk kalbimde, süruru hazdý

Çektiðim ýstýraplar sevdaydý
Sabýr halimde kanaatle anlaþtý, elbette susmak haktý
Sen sineni açmadýn, kalbi sayfaný halime kapattýn aþký yaþatmadýn
Neden ruhuma davalar açtýn, hasretin çilesiyle nefesimi kuþattýn ve aðlattýn

Anma artýk fakirliðimi yaþa
Ne kadar umudun var ise hakikatin ülfetiyle hep aþka
Elbette ki nazým sana, sýzýlarým hicranýn yaþattýðý hüznün farkýyla
Saklanýrým kalbi niyaza, her ne kadar vasýl olamadýysam da sana þimdi anla

Çýktýðým daðlarýn nidasýyla
Sürülerini güden çobanýn çektiði sýzýlarýn kuþatýcýlýðýnda
Aþk halin demini hüzün içinde yudumlamaksa, asla nazarlardan korkma
Bahtýmda sensizliðin hicranýn yaþamak varsa, ömrümü hasrederim o sevdana

Þayet vuslatý yaþamak haksa
Ruhumun hicran damlalarý bir bir mýsralara aksa da aþkla
Sine-i sürurumdan kopan yapraklar haleti ruhi yemde hazla manalaþsa da
Sen yinede edebin suhuletini kalbinde muhabbetle yaþa, aþk iksirini yudumla

Cennete girmek için kul olma
Aþkýn letafetinden yoksun kalarak heveslerinle yol alma
Ýhsanýn kutsiyetini unutma, ihlâsý yabana atma, tevazuu kimseye býrakma
Sabrý halin güzelliðinde yudumla, vaktin mukavelesinden arî olma, nispi aþkla


Mustafa CÝLASUN