Sen ne kadar susarak uzaklaþsan
Kalbi selamýný hasretmeden Ummanlara hüzünle aksan
Hiçbir ses çýkartmadan halinin derinliklerinde hicranla adýmlasan
Yinede aldýrma, bir yeis içinde nefesini soldurma, hasretin sancýsýyla hiç uyanma

Kalbin sahibi yaratan haliksa
Bir an olsun kuytu köþelerse sayýklama, kalbin sesinde adýmla
Sabrýn ikliminde hazaný soluma, kanaatin suhuletiyle hikmeti kokla
Bahtýn gazasýnda mahzunluða koyulma, vakit ne zaman eriþir sürura aþkla yaþa

Þevki hazla kuþanan nefes var ya
Ýnsan bazen durduðu yerde sinesinde göçmeleri yaþar ya
Akýl illaki baþta, irade o zaman kimin umurunda, gönül pervane olunca
Nidam duyulsun arzda, onca yaþadýðým hicran, ruhuma hakikati anlatamayýnca

Kimseyi böyle periþan etme Allahým
Ne kadar varlýðým varsa aþk için feda olmaya hazýrým
Beyanýmda ne bir nazým ve ne de bir hicranýn kalbimde sürurunu yaþarým
Sen kalbimde fevkalade sonsuz bir aþksýn, lakin sefilliðimle bizar olan hazaným

Neyin hakkýyla aþký idrakindeyim
Neden halin devranýnda avareliði gönlümde yaþarým
Divanýnda lütfün için aðlarým, ruhumun sayfalarýnda ne hazin bir caným
Ne vesileyi ve ne de bahþedilen güzelliði serencamýnda sürur içinde takdir ettim

Hasretin naðmesinde sessiz inledim
Kime ne söyledim, gücüm nispetinde her vakit zikrettim
Bazen dirliðimden geçtim ve bazen de içimin titrediðini fevkalade hissettim
Günahlarým için eþiðinde sefilliðimle bekledim, yanlýþlarýmý hesap ettim geçtim

Senin kapýnda bir kul oldukça aþkla
Ne kadar günahým olmuþsa, kalbimi kuþatan sancý acýyla
Dökülen gözyaþlarým topraðýn baðrýna umutla, rahmet muþtusu ruhumda
Ümit etmekteyim, çektiðim çilelerin seyrinde nöbetteyim, aþk lütfüne ermekteyim

Artýk þimdi kime ne söyleyebilirim
Dilediðim süruru düþen yapraðýn maðrurluðunda hissederin
Elbette boyun bükerim, sessizliðe bürünürüm, hicranýn güftesiyle süzülürüm
Her kutlu nefes için aþkýn hikmetini yâd ederim, kulluðun muhtaçlýðýnda yürürüm


Mustafa CÝLASUN