EÞCÝNSELLÝK VE PEDERASTÝ
Klasik psikiyatride homoseksüellik (eþcinsellik), lezbiyenlik ile pederasti/pedofili (oðlancýlýk) ayrý ayrý incelenen cinsel sapkýnlýklardýr. Modern psikiyatri bunlarý birer ruhsal hastalýk olarak görme eðilimindedir.

Antik Yunan'dan kaynaklanan lezbiyenlik semitik toplumlarda pek bilinmiyordu ya da görmezden geliniyor ya da anlaþýlamýyordu. Çünkü kadýn cinselliði þeriat hükümleriyle zaten büyük bir baský altýndaydý. Bu nedenle Yahudilik, Hristiyanlýk ve Ýslamlýk'ýn kutsal kitaplarýnda bu konuda yaptýrýmlara rastlanmaz.

Prof. Dr. Ayhan Songar, Ýslam kültüründeki cinsel patolojiyi incelerken Divan þiirinden örnekler verir ve Osmanlý Sarayýndaki “içoðlaný” kurumunun eþcinsellik ve oðlancýlýða en somut örneklerden biri olduðuna deðinir. Songar'ýn verdiði bilgiye göre Osmanlý Sarayýnýn oðlan gereksinimini karþýlamak üzere Sakýz adasýnda edilgen eþcinseller yetiþtirilirmiþ.

Oðlan çocuðunu bu iþ için yetiþtiren aile, önce çeþitli kateterleri çocuðun anüsüne sokmak suretiyle onu alýþtýrýr, elveriþli hale gelince aile bireylerince bu eylem bizzat uygulanýr ve sonunda oðlan hazýr olunca yüksek ücretle saraya satýlýrmýþ. (Psikiyatri, Prof. Dr. Ayhan Songar, Seksüel Patoloji, s: 345, Gül Matbaasý, 1971)

Zaten Þark-Ýslam kültüründe erkek adam için “edilgen eþcinsellik” hoþ karþýlanmaz, ancak, “etken eþcinsellik” olan "oðlancýlýk, kulamparalýk" veya bir baþka sapkýnlýk olan "zoofili" (hayvanla iliþki) bir noktaya kadar hoþ görülebilir. Zoofili özellikle kýrsal kesimde çok yaygýndýr. Tercih edilen hayvanlarýn baþýnda eþek (nallý Fatma), koyun, keçi, inek, köpek, tavuk baþta gelmektedir.

TVlerde boy gösteren bir çok ünlü arasýnda sýradýþý cinsel tercihleri olanlarýn özellikle varoþ kesimlerce neden daha büyük bir beðeniyle izlendiðinin de yanýtýný bu þekilde az çok öðrenmiþ bulunuyoruz. Birincisi böyle tipler erkekler tarafýndan, kendi erkekliklerinin pekiþtirilmesi bakýmýndan, alayla karýþýk bir hoþgörü ve sevecenlikle karþýlanýyor. Ýkincisi kadýn kýsmý için herhangi bir cinsel tehlike oluþturmadýklarý sanýldýðýndan ailenin erkekleri gönül rahatlýðýyla kadýnlarýn, kýzlarýn bu tip þarkýcýlarýn programlarýna katýlmalarýna izin veriyorlar. Herkes mutluluk, dayanýþma ve karþýlýklý güven içinde gül gibi yaþayýp gidiyor.

BÝLÝNMEYEN EDEBÝYAT
Bu nedenlerle ve bir de oðlan çocuklarý “erkek” olarak görülmediðinden olsa gerek, Doðu-Ýslam toplumlarýnda oðlancýlýða tarikatlarda ve genelde tüm Divan þairlerinin eserlerinde sýkça rastlanýr. Harem uygulamasýnýn þeriat tarafýndan desteklenmesi, içoðlanlara düþkünlüðün mahkum edilmemesi ve Osmanlý Sarayýnýn cevaz vermesi nedeniyle eþcinsel-pederastik bir edebiyat –özellikle divan þiiri- geliþmiþtir. Bu kadar zengin bir çeþit ve estetiðe sahip sapkýn bir edebiyat Batýda yoktur. Hemen hemen tüm Divan þairlerinin kullandýðý oðlancýlýk ve eþcinsellikle ilintili þiir türlerinden bazýlarý þunlardýr:

1. Hamamname: Gazalî'nin öncülüðünü yaptýðý bu þiir türü, hamam alemlerinden, bu mekanlarda karþýlaþýlan yakýþýklý delikanlýlardan, erkeklere her tür hizmet sunan hamam oðlanlarýndan söz eder. 2. Þehrengiz: Kentin eðlence yerleri ve güzellerini anlatan bir edebiyat türüdür. Erkekler erotik bir þekilde betimlenir. Mesihî'nin “Medhi Cüvânâný Edirne” (Edirne Oðlanlarýna Övgü) adlý þehrengizinde çok çeþitli fiziksel erkek tasvirleri bulunur.
3. Hubabname: Enderunlu Fazýl Bey'e ait olan “Hubabname” þiirsel bir metin olarak alanýnda tektir. Bu eserde dünyanýn çeþitli uluslarýndan delikanlýlarýn cinsel özellikleri anlatýlýr. Fazýl Bey'in “Defteri Aþk” adlý eseri de eþcinsel aþký konu alan bir metindir. “Çengîname”sinde ise 18.ci yüzyýl Ýstanbul'unun erkek dansçýlarýný anlatýr. Divaný da eþcinsel, pederastik temalý þiirlerle doludur.

Ýslam kültürüne ve münhasýran Osmanlý’ya özgü bu edebiyat türlerini acaba biz hangi yozlaþtýrýcý Batý kültüründen aldýk dersiniz?

EÞCÝNSELLÝK, ZENNELER VE ÞERÝAT
Kuran’da zoofiliye karþý bir ceza yoktur. Eþcinsellere zina yapanlar gibi dayak atýlmasý veya baþka bir ceza verilmesi hakkýnda bir ayet, veya, Tevrat’ta olduðu gibi eþcinselliði mekruhluk olarak tanýmlayan, aðýr bir þekilde kýnayan ve ölüme mahkum eden sert bir ceza Kuran'da yoktur:

“Kadýnla yatar gibi bir erkekle yatmayacaksýn. Bu mekruhtur. Ve hiç bir hayvanla kendini murdar etmek için yatmayacaksýn; ve bir kadýn hayvanla yatmak için onun önünde durmayacak; sapýklýktýr.(...) Bir erkek baþka bir erkekle yatarsa, ikisi de iðrençlik etmiþ olur. Kesinlikle öldürüleceklerdir.” (Tevrat, Levililer 18: 22-23; 20: 13)

Yahudi þeriatýnda bu cezalar taþlanarak (recm) veya yakýlarak infaz edilir. Tevrat'ta erkeðin kadýn, kadýnýn erkek elbiseleri giymesi bile mekruhtur. (Tevrat, Tesniye 22: 5)

Oysa, bu baðlamda Yahudiliðe karþýn Ýslamiyet çok daha hoþ görülüdür. Örneðin, Ortaoyununda kadýn tipleri "zenne" adý verilen kadýn kýlýðýna bürünmüþ erkek oyuncular tarafýndan canlandýrýlýrdý. Zenne sözcüðü Farsçadan gelme olup "kadýn" anlamýna gelir. Ýslam þeriatý kadýný sanat dünyasýndan dýþlayýnca kadýn rolünü erkekler üstlenmek zorunda kalmýþtýr. Ortaoyunundaki zenne tiplemesini travestiliðin ve transvertizmin kamufle edilmiþ ilk prototipleri olarak kabul etmek mümkündür. Neml ve Araf surelerinde eþcinsellik konusunda Lut halkýna yapýlmýþ nazik uyarýlar vardýr:

Araf: 81 “Çünkü siz kadýnlarý býrakýp da þehvetle erkeklere gidiyorsunuz. Belki de siz haddi aþan bir kavimsiniz.” Neml: 55 "Siz ille de kadýnlarý býrakýp þehvetle erkeklere yaklaþacak mýsýnýz? Doðrusu siz beyinsizlikte devam ede gelen bir kavimsiniz!"

Buradaki “haddi aþmak” ve beyinsizlik” gibi söylemler aðýr bir kýnama deðildir. Zina yapanlara olduðu gibi eþcinsellere ve bunlarla cinsel iliþkide bulunan kiþilere sopa cezasý verilmez.

O halde, Yahudilik'ten farklý olarak Ýslamlýk'ta eþcinsellik þeriata göre cezalandýrýlmasý gereken suçlar veya davranýþlar kapsamýnda deðildir. Bunlara verilecek ceza insandan deðil, Lut olayýnda (Sodom-Gomorra) olduðu gibi, doðrudan Allah'tan gelecektir.