ARAF’E GÜNÜ - 12.00

TEK BAÞINA DANS-AÞK-I HACER..

Deli Peri .. Mahkeme Salonundan bildiriyor….

Ruhum!..

Vesayetimi sana veriyorum..

Aþkým!..

Vekaletimi sana veriyorum..

Ütopyam!.

Gözyaþlarýmý da sana emanet ediyorum..

Yer Yüreðim !..

Kurþun Kalemim,silgi tozum,papiruslarým da senin.. Savaþ Baltalarýmý, gürz ve kýlýçlarýmý, ok ve yaylarýmý da .. Baðrýna gömüyorum.

Sýký tut ve sakýn baþýboþ býrakma.

Ruhum!..

Rahman ve Rahiym Bað’ým !.

Hoþ bulduk !.

…

Tek baþýna muhteþem hiyerarþik – monark tanrý’dan celp gelir. Habercisi de buz gibidir piramitif tanrý’nýn. Deli’nin Yalancý Ruh’u itiraz davasý açmýþtýr. Davasýz duramaz tanrýsýnýn; davaperest mahkemelerine..

..

Yalancý Ruh soluk benzini þöyle bir sývazlar ve .. Birdenbire.. Merhamet dilencisi zavallý bir yüzsüze dönüþtürüverir soluk suratýný. Ah bu maske !. Ne kadar da çok sever onu þu beyaz adamýn binbirsuratlý kristal tanrýlarý!.

…

Buzul Ülkesi ‘nin buzdan heykel yargýçlarý ve buzdan biblo kraliçe savcýlarý. Buz daðlarýna oyulmuþ koltuklarýna kurulur ve.. Onlar da yüzlerini sývazlarlar. Perde açýlýr. Dava baþlar.

…

--Efendilerim !.diye söze baþlar Yalancý Ruh !.

Bu Deli.. Deli’nin teki dir. !

(“Ya ne olacaktý?” diye gülümseyerek iç geçirir Deli.)

--Hey sen!..Ne yaptýðýný sanýyorsun ?..

Bu ülkede gülmek yasak bilmiyor musun?. Budala!. diye baðýrýr taharet katibi. Deli kendi duvar dibine çekilir ve susar.

…

--Efendilerim !..der Yalancý Ruh..Bir bilseniz bu Deli ‘nin bana ettiklerini.

Hayatýmý zindan etti zindan! Buna inanýn! Bir türlü boyun eðmedi bana!. Kolay deðildi efendilerim !..Ýnanýn!.Hiç kolay deðildi… (Mendilini çýkarýr ve hýçkýrmaya baþlar..)

( Ah ne kadar da usta ve mahir bir tiyatrocu oluver miþtir birden bire..)

--Ah ah!..Yüce Monark Tanrý takdis etsin sizi..ve ben ne kadar çok muhtacým onun merhametine

--Devam ediniz!.

--Yüce mahkemenin yarýtanrý yüce yargýçlarý!..Ne güçlükler çýkardý bu Deli .. Boyuneðmemek adýna bana!.

(“Ýþte bu doðru!” diye mýrýldandý Deli!” ve kimseye göstermeden acý acý gülümsedi.)

--Efendilerim!.

Neyi var neyi yoksa benim olmalý bu delinin!. Yoksa ben deli olacaðým yeminler olsun tanrýlarýnýza!

…

Yargýç Deli’ye diker gözlerini.

--Ne diyorsun deli?!.

Deli kendi duvar dibinden þöyle bir kýmýldanýr ve yanýt verir:

--Albýzlar alsýn tanrýlarýnýzýn canýný!.

Görmüyor musunuz?. Þimdi bile rahat býrakmýyor yakamý!. Ben ödeyeceðim bütün bedelleri ödedim. Beklentilerinizi de boþa çýkarmamýþ oldum böylece. Planladýðýnýz gibi deliriverdim iþte.

Oysa..

Ben bile ummuyordum bu kadar delirtebileceðinizi!.

--??..

--Deliliðim ne iþine yarar ki O’nun?..Sizin bile bir iþinize yaramamýþken üstelik!.

--??.

--Ýþinize yarayacaðýný bilseydim ne yapar eder yine de delirmezdim ey süslü yargýçlar!

Buna da kesin inanýn!.

--!!?.

-- Yaz Kýzým!..Karar!.

Deli’nin iþe yarar bir varlýðý kalmadýðýndan…. Dava’nýn reddine..! Deli’nin duvar dibine iadesine..!

… … …

Duydun mu Ruhum!.

Sevinebilirsin. Senin de bir iþine yaramayacaðýmý düþünüyorsan. Hemen þuracýkta ölebilirim.. Duvarcýðýmýn dibinde. Yeter ki sen beni bu yerlerde yüz üstü býrakma!.

….

Ruh gülümsedi ve. Duvardibi …. Cenneti oldu Deli’nin…

…

Duvar Yazýlarý bu yüzden .. Biraz Cennet kokar abilerim ablalarým!..

.. Lütfen iþemeyin duvar dilberine!. Ýþeyen Eþþek tir!.

..

Wesselam!.