Bugün günlerden Pazar, kuzenim askere gidecek, onu uðurlamaya Koyulhisar’a geldik. Ýkindi sonlarýna kadar anneannemlerdeyiz. Daha sonra da önce konvoy ardýnda da eðlence için salona gidilecek. O saate kadar iþim güzcüm yok avare avare dolanýp duruyorum.
Ýkindi ezanýndan sonra hafif hafif yaðmur çiseliyor. Ohh tam yürümelik bi an. Kendimi dýþarý atýyorum bahçe kapýsýndan ve anýnda müdahale geliyor annem ve anneannemden “kýzým ýslanýrsýn, nereye.” Þþþtttt. Beni bana býrakýn bakalým, gezintiye çýkýyorum. Ziyarete gidiyorum. Çocukluðumu ziyaret edeceðim az sonra.
**************************************************
Yola düþerken niyetim bu deðildi aslýnda. Sadece sessiz sokaklarda yaðmur altýnda öylesine yürüyecektim ama iþte yürüdükçe her adýmda bir hatýra çýktý yaþandýklarý yerden her biri canlandý gözümde tek tek. Çocukluðum adýna ne varsa iþte hepsi bu sokakta.
Dala ilk adýmlarda saklambaç oynarken duvardan kayýp içine düþtüðüm güller selamlýyor çitlerin arkasýndan. Sonra yol boyunca eþlik ediyor bana gerek aðaç yapraklarýndan gerekse çubuklardan yaptýðýmýz gemilerimizi yarýþtýrdýðýmýz küçük su kanalý. Aðaçlar henüz yapraklanmadý. Eðer yapraklarý olsaydý, kesin ceviz aðacýnýn yapraðýndan yaptýðýmýz yeþil sular ve küçük böcekler üzerinde denediðimiz ilaç terkipleri, yani bilim çalýþmalarýmýz da mutlaka el sallarlardý olduklarý yerden.
Sokaðýn baþýna gelince gördüðüm manzara içimi burkuyor. Oynarken biricik enerji kaynaðýmýz olan elma aðaçlarýmýzdan biri kesilmiþ, oysaki sýrf o elma uðruna duvardan üzerine arkadaþýmýn düþtüðü o büyük taþ hala yerli yerinde duruyor. Nede korkmuþtuk sýrt üstü o taþa çakýldýðýnda. Birkaç adým daha attýðýmdaysa; aþaðý mahallenin çocuklarýnýn bize saldýrmak için geldiklerini görüyorum. Allah’tan “kont” var o yetiþir imdadýmýza, çocuklar geldikleri gibi giderler nasýl olsa. Aslýnda yaramaz çocuklar deðildik, mahallemizden bir yerede gitmezdik ama nasýl olmuþsa olmuþ bir husumet iþte.
Mahallemizde zaten altý ev vardý. Arkadaþlarýmýzýn ikisi yerliydi ama bizler ancak yaz tatili yada hafta sonlarý gelebiliyorduk ama buda yetiyordu bize; oyun üzerine oyun, keþif üzerine keþif, rengarenk bir dünyamýz vardý. He-man ve she-ra karakterlerimizdi, en sevdiðimiz oyunsa; güzellik mi çirkinlik mi? Topu topu dört bazen de beþ çocuk günü yetiremezdik kendimize. Annelerimiz zorlamasa girmeyecektik evlerimize.
     *************************************
Ahh! Ýþte sýðýnaðýmýz. Mekânýmýz olan tepe halindeki tarla da yerli yerinde duruyor. Evim kadar kýymetli orasý benim için. Ee ruhumuzda keþif arzusu var nede olsa, sürekli o tarlaya keþif turlarýna çýkardýk. Asker nizamý tek sýra halinde dolanýrdýk o tarlada. Badem aðacýný bulduðumuz günkü heyecanýmýzda orda duruyor iþte. O küçük yýlaný gördüðümüz yerse mahcup bakýyor hala. Tarlada bolca çedene aðacý vardý ve bizim sýðýnaðýmýzda çedene aðaçlarýnýn çevirdiði tam bir oda görünümündeki yerdi, üstelik oturmamýz için taþlar bile vardý sýðýnaðýmýzda. Þimdi oda göz kýrpýyor karþýdan.”hadi gel biraz otur, söyle abinle Rýfat’ta, Feridun’da gelsin yine tek sýra halinde keþfe çýkýn ama bu defa yýlan öldürmek yok”diyor.
-“yoook” diyorum kibarca. “ hepsi þimdi bir köþede, sadece ben varým burda, bende tek cesaret edemem oraya çýkmaya.” el sallayýp vedalaþýyoruz birbirimizle. Arkamý dönüp geri dönüyorum, sýnýrýmýz bu kadar. Beþ on adýmdan sonra bir papatya takýlýyor gözüme. “meraba” diyor “yine taç yapacak mýsýn benden? Ona da gülümseyip geçiyorum.
- Aaa acaba menekþelerde atçýmý? Yine bahçeye koþup kuytularý aransam mý? Yine toplar öðretmenime götürürdüm.
Neyse, oda bir dahakine.
********************************************
Mahallenin büyük çocuklarý yani ablamlar akþamlarý saklambaç oynarlardý. Sayýlarý bizden çoktu, oyunlarý çok zevkli olurdu. Onlar eðlenir bizse somurtarak onlarý izlerdik çünkü almazlardý aralarýna bizi. Tabi bizde onlarý kýzdýrmak için elimizden geleni yapardýk bu defa da.
Oohh! Þimdi onlarda yok ya... =))