Niçin Allah’ým niçin?
Bu yükselen kahýrlar.
Bilmem ki bu köpekler,
Bu köpekler kime hýrlar?
Yazýk, yazýk çok yazýk,
Mabet oldu ahýrlar.
Ve aþýldý aþýldý,
Haya denen sýnýrlar.
Gökteki güneþ gibi,
Hep aþikar baldýrlar.
Çýkýlmakla bitmiyor,
Yüce yüce bayýrlar.
Gökdelene býraktý,
Yerini tüm çadýrlar.
Hep istila edildi,
O güzelim çayýrlar.
Yüklü þer denizinde,
Dalga dalga hayýrlar.
Bu kat kat günahlarý,
Çekebilir mi týrlar?
Annelerde bin çýðlýk,
Dövülen o baðýrlar.
Saygýyla öpülesi,
Ellerde hep nasýrlar.

****

Hapis kaldý ilimler,
Aþikar oldu sýrlar.
Ýnancýma karýþtý,
Aþaðýlýk sýðýrlar.
Ne sandý ki kendini?
Yeni yetme yaðýrlar.
Böyle iðrenç hayatý,
Görmemiþtir asýrlar.
Kadýnlarsa karnýnda,
Zinasýný taþýrlar.
Gece gündüz demeden,
Gýybette yarýþýrlar.
Öyle ki iþte onlar,
Çatlamayan kýsýrlar.
Bu insanlar insanlar,
Ne gün insanlaþýrlar?
Bunlar ki hayvanlardan,
Daha aþaðýdýrlar.
Öyle ki para için,
Dostunu aldatýrlar.
Öksüzün ve yetimin,
Malýný aþýrýrlar.

****

Bir gün gelir onlar da,
Allah’ýný hatýrlar.
Tövbe için yalvarýp,
Secdeye de varýrlar.
Yalnýz onda kurtuluþ,
Duysun bütün saðýrlar.
Ve bir yakarýþ olsun,
Bir dua bu satýrlar.
Ey Allahým sen bize,
Ver tükenmez sabýrlar.


Mehmet Akif UÇAR