‘Þimdi anladým.'

Mevsimine kapýlmýþým, hazin yaðmurlarda.
Bir baharýn sonu gelmiþ, zamaný hatýrlamýþým.
Ve sonra çizilmiþ kadere acý, ben tebessüm edip geçmiþim.
Tebessümünde aþk demiþim.
Mutluluk sarmýþ içimi.
Az da olsa acý.
Bilmezdim.
Zamanlarýn böyle olacaðýný o vakit.
Bilemezdim.
Geçmiþlerin getireceði soðuðu, sýcaðý.
Hem donar gibi, hem de yanar gibi.
Karmakarýþýk hislere bürüneceðimi bilmezdim.

Bunca maskeler arasýnda, gülümseyip geçmiþim hep ben,
Gülümseyiþinde ölmüþüm.
Bakýþýnda dirilmiþim.
Acýlar yazýlmýþ kadere, ben sessizce içmiþim.
Mýsralar adýna yazýlmýþ ve onca söz.
Sitemler ardýna dizilmiþ, hem aðlamýþým hem gülmüþüm.
Sabahlarým doðmuþ, avuçlarým þen.
Baharlar yeþil olmuþ, yeþilliðinden.
Boyanmýþ renklerim hep senin renginden.

Ben meðerse, sadece senin rengini ezberlemiþim.
Ben sadece senin rengini diler olmuþum.

Gel demek istemiþim hep,
Susmuþum.
Ama kabullenmek deðil,
Feryat olmuþ, sözcüklerim.
Gözyaþlarýmý onlara dökmüþüm.

Sen üzülme diye.
Ben hep ölmüþüm.

Bir bakmýþým sen belirivermiþsin yanýbaþýmda,
Bakmaya kýyamamýþým, gözlerine.
Bir kez daha ölmüþüm, serin yaðmurlarda.
Hava açmýþ az, sen doðmuþsun sabahýma.
Bir bakýþýn sýcak etmiþ dört yanýmý.
Biraz uzaklaþsan, donar olmuþum.
Yanýmda dursa bedenin, ben yine sensiz olmuþum.
O zamanlar daha çok yaðmýþ gözlerim.
Belli etmemiþim sana.
Böyle gitmiþ zaman.

O zamaný tekrar tekrar yaþamaktayým ben.
Yaþatmaktasýn sen!

Her acýya raðmen, çaresiz kaldý beden?
Kaçýþým yok.

Aþkýn en vahim yaðmurundayým.
‘Senin yaðmurundayým.


Acý.