/ Limanýna çekilmiþim.

Gözlerini beklemekle geçiyor ömrüm,
Sen hep oralardasýn, hep ayný yerde.
Ben ise hep olabildiðin yerlerdeyim, ya da olamayacaðýn yerlerde,
Senden kaçmakla, sana doðru koþmanýn ikilemindeyim...
Ne yaþadýðýmý bilmeden yaþýyorum; hayatýn.
Bir yosma gibi savruluyorum.
Acýdan mý bu?
Bilemiyorum.

/ Liman sessiz.

Ne sen varsýn, ne diðerleri yok gibi.
Ya da sen yoksan bile baþkalarý var gibi.
Dostlar var gibi.
Öyle olsa da, acý baðlamýþken artýk bedeni,
Gözler de sadece seni görür olmuþ, bu aþktan beri.
Neylemek lazým yar?
Bilemiyorum.

/ Liman çaresiz.

Duvarlar, yerler,
Hepsi senle dolu þiirlerimi ezberlemiþ,
Benim yerime söyler olmuþlar, ben öldüðüm zamanlarda.
Ben öldüðüm zamnlarda,
Onlar seni gözler olmuþlar,
Gelirsen, sevindirirler ya beni,
Ondan; seni gözler olmuþlar.
Onlarýnda elleri baðlý, çaresiz kalmýþlar.
Anlamýþlar derdimi yar, suskunluðumda anlamýþlar.
Benim yerime aðlamýþlar. -Daha çok aðlamýþlar.
Gelir misin yar? Söyle onlara.
Ben!
Bilemiyorum.

/ Adýný koyduðum limanlar, oldu dostum, Bir uðrasan diyorum.
Þu limana yar.
Ölümümü uzaktan izleme ne olur?