Bugün yolculuðumuz arzýn merkezine. O halde adres belli oldu yine. Arzýn merkezi yani insanýn ta kendisi. Tamam Rüya yine birilerine kýzmýþ dediðinizi duyar gibiyim:) Evet haksýz sayýlmazsýnýz. Kaç kere kimlere kýzýyoruz gün içinde. Kimilerine kýzgýnlýðýmýz geçiyor, kimilerine bir ömür kýzmaya devam ediyoruz. Benim de ömrümün kalanýnda kýzacaðým, affetmeyeceðim insanlar var artýk.

Eskiden daha pozitif yaklaþýr, daha kolay affederdim, onlarýn gözü ile bakýp anlamaya çalýþýrdým. Bizi üzenlerin aslýnda üzmek istemediklerine falan inanýrdým. Halbuki olgunluk dedikleri þey daha kolay affedebilmekti ama ben emeklerim çoðaldýkça affedebilme yeteneðimin köreldiðini gördüm. Ýnsan ancak karþýsýndakini çok fazla önemsemediðinde affediyormuþ meðer. Ya da gereðinden çok önemseyip düzeleceðine dair umut taþýdýðýnda.

Affedememeyi kendini önemsemek sayardým. Durumun kökeninde kendini önemsemek yatýyor olsa da artýk eskisi kadar kolay affetmiyorum. Kendimi önemsediðimi söyleyenlere kýzmýyorum evet ben de artýk onlar gibi önce kendimi önemsiyorum. Yol veriyorum beni üzen þeylere. Eskiden býrak insanlarý hayatýmdan çýkarmayý eski objeleri bile hatýra sayar gözümün önünden yok edemezdim. Þimdi onu da býraktým beni üzecek ne varsa atýyorum gidiyor gözümün önünden ya da hayatýmdan.

Beni kandýranlarý, aldatanlarý bile affettiðim günlerim oldu. Þimdi ilk sildiklerim o insanlar oluyor yüreðimden. Geçmiþin hatýrlanmayacak gölgelerine teslim ediyorum kendilerini. Hem kaç kiþi var benim onlara üzülmemi hakedecek diye düþündüðümde çok fazla kiþi sayamadým.

Herkes kendini düþünür. Bu bir parça hayatta kalmanýn da gereklerindendir ya hani. Senin gözyaþý döktüðün kaç insan o gözyaþýna deðer ki. Seni bile bile üzmüþ, ama kendi kahkahalarýndan birþey eksilmemiþ, hayatýna sen yokmuþsun gibi devam eden insaný anýlarýnda dahi saklamaya ne gerek. Ýhtiyacýn olduðunda yanýnda olmayan insaný neden affedesin ki. Ya da ona artýk neden emek veresin ki. Niye sana bir tokat atana öbürünü çeviresin ki. Devir o devir deðil. Öbürünü çevirdiðinde beklenen karþýndakinin yaptýðýndan utanmasý iken günümüzde o çevirdiðin kýsma da bir tokat iniyor. Madem istedin al bakalým diye pervasýzca. Tokadý atanýn çok da umurunda olmuyor çevirmeseydin caným sen de korusaydýn kendini diyiveriyor. Ýþte insanoðlu ya da insan kýzý iyi doðup sonra sonra böyle kötü oluyor. Ýnsanýn sevgi dolu kalbi böyle zorla boþaltýlýyor. Ben fazla bile direndim yüreðimi sevgi ile yüklü tutmaya ama neye yaradý. Aptal bir polyanna gibi görünmekten ya da maddi manevi sömürülmekten öte.

Öldürmeyen yara güçlendirirmiþ ya. En korktuðum þey idi birgün acýmasýzlaþarak güçlenmek ama dönem o dönem olunca ayak uyduruyorsun hayatta güçlü durmak adýna. Sevgi ile yaklaþýrsak herþeyi çözeceðimize, kötülük etmediðimizde kötülük görmeyeceðimize inanýrdým. Hayatýn hiç de öyle sadece iki yüzü olmadýðýný yeni yeni anladým. Belki bu kadar geç anlamak kötü deðil de iyi. En azýndan yolun yarýsýný daha mutlu, daha inançlý, daha güvenli ve sevgi dolu geçebilmiþim. Belki bu sýnavý kaybetmek ama bir yeter noktasý geliyor böyle. Ýþte arzýn merkezine inebildim ben de nihayetinde.

Herkes kendini arzýn merkezi sayar. Dünya onlar için döner, kuþlar onlar için öter, güneþ onlar için doðar. Herþey ama herþey onlar içindir. Ýyi þeyler olursa onlar baþarýrlar, kötü þeyler olursa negatif güçler etkilediðinden olur. Böyle böyle batýl inanýþlara saplanýrlar ve gittikçe körelirler. Hiç birþeyin sorumluluðunu üstlenmezler. Bilimsel gerçekliðe dayanmasa da yaþadýklarýný bunlara baðlamak kendilerini arzýn merkezinden çýkarmamak için onlara göre doðru birer sebep verir. Hatalar yapar ders almaz yinelerler, etrafý suçlamakla fazla meþgul olduklarýndan içlerindeki doðru söyleyen sesi de duymaz olurlar. Sorumluluk tamamen kendilerindedir ama bunu üstlenmek istemediklerinden bir batýl maske takýverirler herþeye. Ýþleri yolunda gitmez o dönem iþyerlerine gidip gelen kiþiyi bulup uðursuz ilan ediverirler. Ne kolaydýr bir daha içeri sokmazlar ki uðursuzluk geri gelmesin. Yazýk deðil mi o insana yüklenen bu sýkýntýya. Eskilerden hatýrlarým örgüye baþlarken ninelerimiz örgü ters gitse iki ilmik kaçýrsalar düþünmeye baþlarlardý acaba buna baþlarken eve kim gelmiþti diye. Yahu ilmiði kaçýran sensin o anda kim elini tuttu da kaçýrdýn sanki. Günah keçisi gibi anlat günahlarýný, at uçurumdan aþaðý, arýn günahlarýndan. Kazara düzelse iþler hah gördün mü haklý çýktým derler bir de, yorgan gitti kavga bitti misali. Ortaçaðda cadýlarýn yakýlmasý gibi o insaný yakýverirler en yakýn aðaca baðlayýp.

Bence herþeyi düþüncelerimizle yaparken asýl sorumlusu biziz olan ya da olmayan þeylerin. Çünkü sarýldýðýmýz nesnelere o anlamlarý yükleyen biziz ve aslýnda o durumlarý ortaya çýkaran da o nesne ya da kiþiler deðil ta kendimiziz.

Bebeklere nazarlýk takýlýr. Bebeði koruyan o küçük mavi cam parçasý deðil ki. Annesinin sevgisi ve koruma güdüsü ile o nesneye o anlamý yükleyerek çocuðunun yeleðine iliþtirmesidir. O aciz cam parçasý deðil annenin güçlü enerjisi, duasýdýr nazardan koruyan. Ama arzýn merkezinde oturunca oradan çýkýp görmek kolay deðildir gerçekleri. Neden mükemmeliðimizden vazgeçelim ki hatayý kendimizde arayýp. Atarýz baþkasýna olur biter kolayca. Hani küçükken kafamýzý masaya çarpsak annemiz aðlama döverim ben onu derdi .Suçlu Allah ýn masasý mý yoksa dikkatsiz biz miyiz? Ama masanýn suçu olduðunu düþünmek daha konforlu. Ya da masayý oraya biri gelip koymuþtur bizden habersiz yoksa bizim hatamýz olamaz. Hata ve biz! Ýmkansýz!.

Daha bugün dolandýrýldým mesela. Ben þimdi burada kimi suçlayayým. Beni herkese inanacak kadar saf yetiþtiren ailemi mi? Ya da oturup düþüneyim mi o gün beni kim aradý da uðursuz geldi diye. Yahu düpedüz benim enayiliðim bu kimsenin suçu deðil. Koca insaným iyi düþünseydim adým atarken. Bazý arzýn merkezindeki akýllýlar kendilerine orjinal ürün satma süsü verdikleri bir site kurmuþ korsan ürün daðýtýyorlar aleni.. Ürünün fiyatý bir miktar az o da kampanya sýfatý ile taçlandýrýlmýþ. Kolay para kazanmanýn yolunu bulan bulana. Ya akýllý geçinen bana ne demeli bile bile kanmama. Ýþte bazen suçu baþkalarýna yüklemeli biraz etrafta kötü niyet aramalý insan. Niye herkesi kendimizi gibi görme enayiliðine düþeriz bilmiyorum. Kendimle çeliþeceðim bu cümle ile belki ama arada arzýn merkezinde oturmak da gerekiyormuþ demek.

Arzýn merkezinde iken bu cümleyi söylemek zor ama GOETHE nin söylediðine kulak asmadan da mektubu bitiremeyeceðim.
“mezardakilerin piþman olduklarý þeyler için dünyadakiler birbirlerini yiyorlar!..''
O zaman bu mektubun son dileði de yüreðinizdeki sevginin boþaltýlmasýna izin vermeyin olacak. Hayatýnýza giren insanlar içinizdeki sevgiyi sizden çalmasýn ve yolunuz güzellikle iyilikle aydýnlansýn, kalp kýrýklarý ile canýnýz yanmasýn..

Arzýn merkezinde yarý ömür geçirmek üzere yer ayýrtmaya gidiyorum.. Yoldan mektup atarým :)

8 Mart 2010
Rüya