Býrakýn! Býrakýn! Býrakýn!

beyaz acýlarda yaðsýn üstüme böyle.
kimse olmasýn istemem.
yalnýzlýk kader, kadere razý der durur dilim.

Býrakýn! Býrakýn! Býrakýn!

ellerimi býrakýn, sessizliðime gömüleyim,
boðulayým okyanuslarda.
seslerim duyulmasýn.

Býrakýn! Býrakýn! Býrakýn!

son þarkýda öylece durakalayým, bakakalayým penceremden uzaða.
kimseler olmasýn.
beyazlarý durgun hallerimde izleyebiliyim,
acýlara alýþýk, tensel halim.
gözlerimi kaparsam o gün.

Býrakýn! Býrakýn! Býrakýn!

Ölebileyim.

-topraklardan fýþkýrýr sonra acým ben bilirim.
topraðým acý ile yoðurulmuþtur ben bilirim.

bu evrende nefes bana düþman,
Mevlam verecektir bana nefesi; bilirim.

bu yüzden gitmeliyim.

09.