Yüz çevirdi aynalar, âyân oldu sýrlarým
Artýk eski sîmâmý, gölgemden hatýrlarým…


Ne hâkimim, ne mahkûm; ne harâbým, ne muhkem
Muhâl midir bu hâlim? Þerh-i hâle dil ebkem…

Vîrân olup yerdeyim, duman olup serdeyim
Lût-Everest arasý garip bir seferdeyim
Beyne; beyni fethetti, öze hasret kordayým
Ne maviyim, ne alým; kimliksiz bir mordayým

Anlamazlar derdimi, þerh etsem de nâfile!
Dinlemezler kervâný, bu gittiðim kâfile…

Bir dem perde ardýnda âþikârdan geçerim
Bir an Anka sýrtýnda Kafdaðý’na uçarým
Bâzý vuslât virdinde hükme kazâ biçerim
Bâzen hayâl yurdunda en olmazý seçerim

Ne buluta varýrým; ne topraða yararým
Genlerimde genleþir, zihne düþer bu/hâr’ým…

Kâh; kelebek mîsâli ân’a meyyâl beþerim
Kâh; köstebek timsâli mezarýmý eþerim
Kâh; dikeni yâr sanýp, Gül’den uzak yaþarým
Kâh; vefâsýz dünyayý, bir celsede boþarým

Hükmü sâbit fikirden, âzâdedir karârým
Düþünceler med-cezir Tedâi-i Efkâr'ým

Emre Çam