Saatler hýzla ilerliyor. Bazýlarý “tik-tak, tik-tak”, bazýlarý sessiz.

Yükseklerdeki bulutlar daha bir hýzlanmýþ sanki… Bir aceleciliðin telaþlý koþturmalarý arasýnda, yaðmur bulutlarý göze çarpýyor. Belli ki daha çok yollarý var. Yaðmurlarýný taþýyor, aþaðýlardan özlemle bakýnýp-bekleyenlerine…

Bahçelerde kediler-köpekler koþturuyor, açýlan tanýdýk kapýlara. Kaplar konuyor alýþtýklarý köþelere. Yeni günün kahvaltýlarý baþlýyor mýrýltýlar, kovalamalar arasýnda.

Çocuklar sokaða koþarken araçlar hýzlanýyor sokak boyu. Pencerelerden, bahçelerden kýzgýn söylenmeler duyuluyor: “Otobanda mýsýn? Biraz yavaþ.” Çocuklarýn sesleri arasýnda, uyarýlar zor duyuluyor.

Apartmanlarý kuþatmýþ küçüklü-büyüklü, ekonomik-lüks araçlar sokak boyu, art arda, iç içe…

“Giriþime neden park ettin?” tartýþmalarý yaþanýyor, birkaç apartmanýn önünde. Sesler yükselirken, yumruklar sýkýlýyor. Biri diðerinin üzerine yürürken, araya girenler kavgalarý önlüyor.

Konteynerlerin birinden diðerine koþturuyor birkaç genç. Zor çektikleri yüklerine yenilerini ekleyebilme telaþýndalar. Bir adam: “Çöpleri daðýtmayýn çevreye” diye baðýrýyor. Çocuklardan büyük görüneni: “Daðýtmýyoruz amca, topluyoruz” diyor, sakin. Adam: “Çöpler alýnalý bir saat olmadý, bir þey yoktur zaten” diyor, bu kez. Çocuk iki büklüm konteynerin içine sarkmýþken yanýtlýyor: “Ooo, bir saatte neler atmýþlar buraya amca. Gel sen de bak istersen” Adam sinirleniyor: “Ne bakacaðým çöpe!” Kenarlarýna ekmek dolu poþetler tutturulmuþ konteynerlerden kediler fýrlarken, uzaklaþýyor adam.

Sokaðýn son metreleri artýk. Caddeye yaklaþtýkça sesler çoðalýrken, uðultulara dönüþüyor.

Cadde o gün saðlý-sollu sýralanmýþ kamyonetlerle daha kalabalýk. Semt pazarýna gelen satýcýlarýn kamyonetlerine itiraz edenler de öyle. Üç-dört grup tartýþýyor. Sözler aðýrlaþýp küfürlere dönüþürken, bir polis otosu görünüyor güney yönünden.

Cadde doksan derece saða-sola dönüp ana caddeyle karýþýrken, uðultular, gürültülere dönüþüyor.

Sadaka isteyenler sýralanmýþ cadde boyu. Yaklaþanlara yüksek sesle, duymak istediðini düþündüklerini söylüyorlar. Para verenler için, ayrýca dualar sýralanýyor.

Dört yol her yerden kalabalýk. Iþýklar yanýp sönerken, birkaç bekleyenin arasýndan bekleyemeyenler fýrlýyor dört bir yandan. Korna sesleri küfürlerle karýþýp yankýlanýrken, kulaklarý týrmalayan ani fren sesleri, çýðlýklar duyuluyor.

Bulutlar bir azalýp bir çoðalýrken, güneþ hissettirmeye baþlýyor kendini. Hafif giysili olanlar gülümsüyor; yaðmurluk, mont, ceket giymiþlere… Bakýþlar sertleþiyor, karþýlýklý…
Aniden hafif, serin rüzgâr esmeye baþlýyor. Gülümseme sýrasý deðiþirken, küçümser bakýþlara dönüþüyor kimi gözlerde.

Hafif çöpler uçuþuyor sekiz bir yanda. Aðýrlarý aðýrdan alýp, aðýrlýklarýný duyuruyor yuvarlanma sesleriyle.

Minibüsler durup kalkýyor, kendince müsait yerlerde. Kornalar baðrýþmalara, küfürlere dönüþürken el frenleri çekiliyor. Üzerine yürüyor bazýlarý, diðerlerinin. Bir karmaþadýr baþlýyor.

Kulaðý küpeli tanýdýk köpekler koþturuyor yine. Erken davranýp ödülünü alanlarýn acelesi yok. Aðýzlarýndaki kemiklerle yaþadýklarý yerlere dönüyorlar sakin adýmlarla, kuyruklarýný sallamayý unutmadan. Ýnsanlarýn kimi laf atýyor, kimi uzaðýndan geçerken, çoðu umursamýyor.

Markette üste bir kuruþunu isteyen bazý müþterilerle kasiyerler, sýradakilerin sabýrlarýný tüketiyor…

Kaldýrýmdaki kadýn çocuðuna süt parasý istiyor. Bir adam, marketten süt almayý öneriyor. Kadýn baþýný öne eðerken, “ben alýrým abi” diyor. Adam baþýný iki yana sallarken, gelip geçiyor ilgilenen-ilgilenmeyen insanlar.

Açýk otoparkýn görevlisiyle, para vermek istemeyen bir sürücü tartýþýyor. Görevli para almasýnýn görevi olduðunu, sürücü “ben de belediyedenim” diyor. Birkaç kiþi çevrelerinde bakýþýyor, sýrýtarak…

Yaþlý bir adam karþýya geçmeye çalýþýyor. Bastonuna dayanýp birkaç adým atýyor, hýzla gelen araçlarý geçemeyince geri koþturuyor. Söyleniyor, soluk soluða.
Ýnsanlarýn çoðu bakýnýrken, bazýlarý gülüyor. Bir genç, “yardým ister misin amca?” diyerek yaþlý adama doðru yürürken kýzgýn, gülenlere bakýyor,

Yedi-sekiz yaþlarýndaki bir çocuk kaldýrýma oturmuþ, gözleri yaþlý. Annesini kaybetmiþ pazarda. Ayakucundaki iki poþetle oynarken, “bu yoldan gelmiþtik pazara” diyor, neden aðladýðýný soranlara.

Bir minibüs ters yola giriyor. Ýri yarý bir sürücü otomobilinden inip minibüse doðru yürürken trafik kilitleniyor. Bir trafik senfonisidir baþlýyor; baþtan sona gürültülü, kornalý, küfürlü, kavgalý.

Tren yolu alt geçidi yakýnken, bir tren geçiyor üstünden. Kendine özel ritmik sesleriyle yüzlerce yolcusunu taþýyor, gitmek istediklere yerlere.

Ýlk damlalar yeryüzüne kavuþurken bir koþuþturmadýr baþlýyor, sekiz bir yanda. Yoðunlaþan iri damlalarla birlikte trafik hýzlanýrken, iyice karýþýyor. Adýmlar koþmalara dönüþürken dükkân önlerinde, pasajlarda sýralanýyor insanlar.

Yaðmurun sesi bastýrýyor tüm sesleri. Bir anda ortaya çýkan þemsiye, yaðmurluk satýcýlarýnýn sesleri duyuluyor ardýndan.

Derecikler derelere dönüþüp akmaya baþlýyor yokuþ aþaðý, tren yolu alt geçidine, meydana doðru. Çok geçmeden cadde su caddesi olurken, karþýya geçiþler için geçitlere yöneliyor insanlar.

Bir gün, farklý bir gün daha akþamý karþýlamaya hazýrlanýyor.

Fark nerede, farklý olan ne mi? Fark, günün tarihinde… Altý mart, günlerden cumartesi ve yýl 2010, ama milattan sonra 2010…


Mart 2010, Ýstanbul
Ertuðrul Asým Öztürk