Vaktin ilk adýmlarý baþlýyordu
Zaman ömrüm için dur durak bilmeden ilerliyordu
Kalbim inleyerek, halimin hicraný dinmeyerek alýp götürüyordu
Bildiðim her þey bir bir göz önüne serilerek, ruhumun hüznüyle bedelleþiyordu

Babam yýlar oldu göçüp gideli
Anam hasretin baðrýnda aðlýyordu özlemdi kederi
Dayanamadý, vaktin gazasý mukadderdi, o an zaman gelmiþti
Bir umutla çýktýðý yolda ve ziyaretin adýmýyla kazanýn ablukasýnda göçmüþtü

Gelen haber hayli bir dertliydi
Ablam þaþkýnlýk içinde merakýn kýskacýnda nefesti
Pürtelâþ hadiseyi hikâye etmiþti, o an kalbim titredi içim geçti
Þakýn lýðým halimi kuþattý, nefesim daralarak elemin kederiyle acýyý yaþatmýþtý

Bir solukta gittiðim korkum
Yaný baþýmda yüreðimi burkuyordu, annem suskundu
Acil serviste ve sedyenin fakirliðinde inliyordu, bilinç hiç yoktu
Her yaný kýrýlmýþ, zarif teni fevkalade morarmýþ, nefesini imdat için sýralýyordu

O an sendeleyerek anladým
Annem artýk çaresizlik serencamýnda suskun gidiyordu
Halinden serdettiði yaþamak umudu ve gayretli soluðu tükenmiþti
Garipliði her halinden belliydi, yýllarýn ruhunda sökün ettiði acý o an belirmiþti

Beþ günlükken anasýz kalmýþ
Ýki analýk tarafýndan yýllarca horlanarak derdi almýþtý
Onca zülüm ve eziyete raðmen inayeti bereketliydi, kin beslemezdi
Ömrünü hasrettiði sevgi ve dolayýsýyla muhtaç olduðu sadakat kalbi suhuletti

Yine bir gün mezara gittim
Topraðýn sabrýnda, yaðmurun sürurunda ikram eðledim
Hüzün ile sinemi demleyerek, tefekkür için nefeslendim ve düþündüm
Ne kaldý þimdi geriye, ölüm her haliyle kalbin ikliminde aþkýn ülfet bereketiyle

Her ne kadar içim geçse de
Beslediðim umut bakirliðin ziyadesiyle vuslat meþkinde
Annem ve babam þimdi fevkalade suskunsa, diktiði fideler niyazýnda
Aþk, her ne kadar ölümü hakkaniyet ölçüsünde yaþatsa da, hüznün farký aþkta


Mustafa CÝLASUN