Artýk þekerli çay içebiliyorum. Bundan sonra dünyanýn tüm tatlarý hep ayný benim için, katkýlý ve kendisi olmayan þekerli çay gibi. Tatlandýrýlmýþ acýlardan keyif alma anlarý, özünü unutmamak için yaþamýn verdiði savaþýn bir baþka yüzü bu. Ýlk zamanlar içimi bayýltan bir tatlýlýk hissi aðzýmdan baþlayarak damaðýma, boðazýma oradan tüm bedenimi sarýyordu. Ýðrenmeyle karýþýk bir titreme geçiriyordum. Bir de o yapýþkanlýk hali yok mu bardaðýn…


Delav kendisi için bir iç devrim olan bu olayý ayrýntýlandýrýp çözümleyip ve dallandýrýp budaklandýrarak karþýsýndakine baðýra baðýra anlatýrken onun aslýnda baþka bir diyarda olduðunu anlayamamýþtý. Bir an Segýra’nýn simsiyah fonlanmýþ gözlerindeki feri yakaladý .Bir uçurumdan aþaðýya bakýyordu gözleri. Sözünün kesildiði yerden Segýra’yý izlemeye koyuldu. Siyah uzun saçlarý, siyah ince kaþlarý, siyah göz farlarý, siyah uzun eteði, siyah eteðinin bittiði yerde yine siyah botlarý ve bu kadar siyah içinde ada gibi görünen beyaz teni.

Segýra’nýn bazen gözleri seðirirdi, yorgunluktan derdi hep, ama Delav aslýnda içine döndüðünde, kendiyle kavga ettiðinde bu tür þeylerin onda olduðunu bilecek kadar onu tanýyabilmiþti. Uzun bir susuþtan sonra Segýra:


‘’
Çok adam tanýmadým ben. Beþ kiþi. Beþini de sevdim. Beþiyle de beraber oldum. Piþman olmadým onlarlan yaþadýklarým için ve onlardan sonrasý için. Piþmanlýk duymadým onlarý elimde tutamadýðým için. Onlar istedikleri þeyleri almýþlardý benden, ben ise yine isteyecek bir þey bulamadan birilerine git demiþtim. Hiçbiri birbirine benzemiyordu. Neredeyse alakasýz insanlardý. Ama ben hep ayný adama âþýk oluyordum sanki. Onlar da farkýnda deðillerdi; benim kendileri için yarattýðým anlamýn farkýnda olmadan benimleydiler,belki bilseler her þey daha kolay olurdu hepimiz için. Uçurumlarýný yanlarýnda alýp gidebilirlerdi benim yabani topraklarýmdan ‘’


‘’
Git dediðim için hep gözlerinde büyüdüm. Hep gelmek, geri dönmek istediler,hep merak ettiler ,oysa sebep onlar deðil bendim.Benim kendimden kaçýþlarým ve kendimi arayýþlarým.Ve gerçeklerle yüzleþmek isteyiþimdi.Gerçekte bir kiþiyi sevmiþtim ve seviyorum dediðim her yeni kiþide onu sevmiþtim.Babamý on üç yaþýnda kaybettim.Hiç unutmuyorum mezarlýðý ,tabutunu mezara koyarlarken aniden yaðmur baþladý.Yaðmur öylesine yaðýyordu ki ,yaðmur tanelerinin sýklýðýndan gözlerim açýlmýyor etrafý göremiyordum.Aðlýyordum kendimi kaybetmiþ biçimde,ve yaðmur gözyaþlarýmý siliyordu..

Küçük bir kýzdým henüz on üçünde bu benim için korkunç bir acýydý.Küçük yüreðim durmadan kanýyordu, babam her þeyimizdi ve ben onun küçük kedisiydim.Aðabeylerimin ihtiyar baþ belasýydý benim babam,üç gün boyunca mezarýna her sabah ekmek kýrýntýsý serptim ; çünkü babam kuþlarý çok severdi. Bir kuþ üç gün üç kýrýntýyla alýþýr ve seni unutmaz derdi .Üç gün üç kýrýntýyla ona alýþan kuþlar onu hiç terk etmediler. ‘’


Yine uzun bir susuþ oldu ama bu sefer çok gürültülü iç seslere toslamýþtý,ve diðer susuþtan daha anlamlý olmuþtu. Delav uzun bir nutka, bir yatýþtýrma cümlesine, ya da þefkatli bir konuþmaya baþlayacak gibi boðazýný temizleyip duruþunu dikleþtirdi.

‘’
Dediðim gibi, bardaðýn yapýþkan haline alýþmak bayaðý zordu benim için. Hijyenik açýdan da benim için aþýlmasý zor bir durumdu. Ama dikkat edince çayý bardaktan taþýrmamayý öðrendim alýþýrken þekerli çaya, bu önemli bir noktaydý benim için. Taþýrmamak; anlarý, hatlarý, mekânlarý, yüzleri, taþýrdýðýn ana onlar dönüþtükleri yerlerde rahatsýz edici formlarda olabiliyorlar. Bu yaþamýn kendisiyle ayrýþtýrýlamayan statik devinilmelerini devþirmek kadar iddialý bir hal alabiyor. Taþmak lazým bazen belki taþkýnlýða göz yummak. Ama buna müsaade ettiðinde senden gidenlere de razý olacaksýn. Yani tat açýsýndan diyorum. ''

Delav yine Segýra’nýn kendisini dinlemediðini fark etti. Segýra’nýn parmaklarýnda ne çok yüzük vardý.

Uzun parmaklarý salkým söðüt gibi dizlerinin üzerine koyduðu bileklerinden sarkýyordu. Elleri yýlgýn yýlgýn uzanýyordu boþlukta.Uzun uzun ellerini seyretti Delav ve sessizliði bozan yine segýra oldu.


‘’
Üç yeri çok sevdim, adýmý aldýðým atalarýmýn yaþadýðý daðlarý ilkin.Serin ve haþmetli, sert ve hükümran, neþeli ve özgür. Sýnýrsýzca baðýrýþýn dipsiz yükseklikleri; Daðlarým, hiç görmediðim, göremeyeceðim uzak cennetim. Ýki katlý bahçeli bir evimiz vardý, baba ocaðýmýz. Ýçinde bostan ektiðimiz, içinde kiraz, elma, dut aðaçlarý kaynayan bahçemiz. Ne çok seviyordum yuvamýzý, sabahlarý yeþile uyanmak, oradan oraya koþturmak bahçenin içinde. Babamla beraber topraðý teneffüs etmek tozunu topraðýný içine çekmek.Babamdan sonra aðabeylerim evi sattýlar. Arada giderim, dev bir beton blok yýðýný var yerinde. Arada giderim babamýn mezarýný ve evimizin mezarýný görmeye. Birine kabristan diyorlar diðerine ev, ne tezat ama. Ne çok kötülük gördü bu gözlerim, nasýl acýmasýzlýklar, kýyýmlar, yýkýmlar, canilikler, hayvanlaþmýþ hýrs yýðýnlarý, bunlarý gözlerimden kusabileceðim tek yeri çok sevdim. Cehennemi. ‘’



Delav çayýndan bir yudum alýp;


‘’ Hmm bak birde ne deðiþiyor biliyor musun? Çay içme âdetin. Þekersizken bir bilemedin iki tane en çok içebiliyorsun. Çayýn özünü alýyorsun ve bu seni tatmin ediyor yani bir tatmin noktan var. Ama þekerli çayda bunun bir limiti nerdeyse yok. Bir arayýþa giriyorsun durmadan, özü arayýþ . Tatmin olamýyorsun onun için, hele yanýnda bir de limon almýþsan þekerli çayýn epey içebiliyorsun. Tadý özü arama iþin uzuyor, yani tat alma hissin bayaðýlaþýp bir paylaþým ritüeli halini alýyor. Öznel bir tercihten herkese açýk bir kamusal alana kayýþ. Bunun yanýnda þekerli çay.’’

Segira baþýný bulutlarýn içinden kaldýrýp sert ama kýsýk bir ses tonuyla

- Delav !
-Efendim
-Þekerli çayýný si..k..m senin !



Ufuk Ataman