Hayatýn her aný tehlikelerle dolu, her yanýmýz düþman, her yerimiz savaþ cephesi.. Yahu nasýl yaþanýr ki böyle? Dünyaya bu gözle bakarsak, Afrika'da korunmasýz safariye çýkmýþ gibi olmaz mý insan? Sürekli arkaný kollama telaþý ile nerede hangi yýrtýcý hayvana yem olacaðýný bilmeden yürümek mümkün mü? Ya da þiirlerin þairlerin anlattýðý þu türlü türlü güzellikleri görebilmek o korku ile. Bir yandan bir yerden bir darbe gelecek de bizi yýkacak diye olduðun yerde kalakalmakla, diðer taraftan herhangi bir yönü ile bizi aþmýþ yaratýklara yem olacaðýz diye hareket etmek zorunda olmakla iki arada bir derede kaç adým atýlabilir ki? Gel de düðüm olma bakalým :) Off ne karamsar oldum bugün, oysaki güneþ parlýyor ara ara, günü ýsýtýyor hafiften. Ben de burada kýsýk ateþte demlenen çay gibi fokurduyorum. O zaman bu sefer mektubumu yine bir adrese doðru yollayayým..

Acýmasýzlar ordularýnýn komutanlarýna..

Soruyorum ben onlara, hani sevgi ile yoðurulmuþtu hamurlarýmýz? Hani bir nefesten meydana gelmiþti bütün beþer, hepimiz bir bütüne ait zerreciklerdik? Peki nasýl oluyor da bu kadar sevgisiz, bu kadar bencil, bu kadar acýmasýz olabiliyoruz? Taktým iþte yine.. Takýnca yazmazsam somurtuyorum. Yazýnca da içimi döküp rahatlýyorum. Okuyorsanýz affýnýza sýðýnýyorum. Bu yazýyý okuyorsanýz sözüm size deðil demektir zaten. Hala okuyorsanýz siz de buna benzer adresleri adres defterinizde tutuyorsunuzdur, o zaman buyrun beraber sövelim biraz da. Bana kalsa sövmeyi deðil herkesi sevmeyi seçerdim, ama atýp tuttuklarýma raðmen ben de bazen onlara karýþýyorum. Nasýl oluyor da bütüne deðil sadece kendimize sevgiyi abartarak geri kalan herþeyi hiçe sayýyoruz? Hangi geçerli sebep var bunlarý anlamama yardým edebilecek? Ýnsan insanýn katili, insan insanýn haini, zevk için, kendi ihtiyacý için, umursamadýðý için, bencilce, vicdansýzca nasýl yokediyoruz birbirimizi? Hepimizi anneler sevgi ile doðurup, sevgi ile büyütmedi mi? Nasýl bu kadar duyarsýz yaþayabiliyoruz? Gel de düþün, düþün ama delirme.

Satýlýk sevdalar, zehirli aþklar, 5 para etmez dostluklar, insan sýfatý ile gezen ama insan olmayan varlýklar, ana baba adý taþýyýp o mertebenin yanýna varamamýþlar varmýþ duyar inanmazdým. Ýyi niyet gözlüðüm ne zaman ki çatýr çatýr kýrýldý görmeye baþladým maskelerin altýndaki gerçek yüzleri. Kimisi sevdasýný yere göðe sýðdýramazmýþ sevebilecek kadar yürekli adamlar varmýþ, kiminin sevdasý ucuzmuþ 3 kuruþa bakarmýþ. Hani þu gülüp geçtiðimiz Türk filmlerinde çok geçerdi zengin kýz fakir ama gururlu oðlan. Gülerdik filmlerin konularýna ya da iþleyiþlerindeki basitliðe ama verdikleri mesajlar güzeldi o zamanki filmlerin ya. Ben bazen o basit ama olumlu mesajlarý özlüyorum hayattan gelen. Þimdiki dizilerdeki gibi baldýz baldan tatlý muhabbeti çok yoktu. Neredeyse bütün güncel dizilerde kim kiminle belli deðil, ama yalnýz diziler deðil ki gerçek hayatta bu halde. Eskiler sevdi mi adam gibi severdi, kimse kandýramazdý kalplerini. Ama filmlerde kaldý. Onlar satmazdý sevdalarýný kýz babalarýnýn verdiði çeklere. Þimdi herþey daha küçük þeylere satýlýr oldu. Bunlar paraya deðer veren insana deðer vermeyenler. Sevgi, aþk laflarý onlar için herkesin dilinde var þimdi kalpsiz olduðum anlaþýlmasýn diye kullandýklarý ama aslýnda anlam yüklemedikleri kelimelerdir. Modaya uymak gibi birþey olsa gerek. Günümüz insanýnýn araçlarý var, amaçlarý yok. Ýntikam araçlarý, cezalandýrma araçlarý, sefahat araçlarý vs. Onlar için en önemli ilk kelime "BEN" "BEN" "BEN" dir. Ýkincisi de baþýnda "BENÝM" ile baþlayan kelimelerdir. Paramparça ederim param için.. Kýrarým dökerim egom için. Kralýný tanýmam çýkarlarým için.. Ýnanmak istediðime inanýrým olmayan vicdanýmý baþtan rahatlatmak için. Hani hep derler ya insanlara kendinizi affedin ondan sonra herþey güzel olacak. Ah iþte herkes bunu ayný algýlayamýyor, keþke kimileri kendilerini bu kadar kolay affetmese idi. Belki o zaman defalarca ayný ya da farklý insanlarý üzemezlerdi. Kendilerini affettikçe bencilleþtiler, kendilerini affettikçe acýmasýzlaþmaya devam ettiler.. Hiçbir zaman bütünü göremediler. Affettmeyin kendinizi o kadar kolay lütfen affetmeyin.

Öfke kýzgýn yað gibi ateþi aldýkça coþar. Üzerine az su atarsanýz sýçrar patlar, size de zarar verir. Onu sakinleþtirmek için suyun oranýný çok tutmanýz gerekir. Birini kýzdýrdýðýmýzda ya da kaybettiðimizde göstereceðimiz çaba da bu orantý ile uyumlu olmalýdýr. Yoksa ben elimden geleni yaptým deyip, kýzgýn yaða iki fiske su serpmek birþeyi deðiþtirmez, kendimizi kandýrmaktan öte gitmez. Çabaladýðýmýz þeyler önemsediklerimizle doðru orantýlýdýr. Kendimizden baþka önemsediðimiz birþey kaldý mý? Bazen korkaklýklarýmýza, baþarýsýzlýklarýmýza ulvi anlamlar yüklememiz bile bu kandýrmacanýn eseri deðil mi?Olayýn özünde sadece kendi mutluluðumuza çabalarýz biz. Kimse hiçbirþey için kendini feda etmez, yok öyle kahraman kiþilikler gerçek hayatta.

Dünya bu mudur? Ye iç eðlen, çalýþ tüket,para kazan insan kaybet, kimseyi umursama sonra öl ama ölene kadar ölmeyecekmiþ gibi bencil ol. Doðanýn kanunu yaþamak için öldür mü? Yaþamak için yaþatmak kimin görevi? O zaman niye ruhlarýmýz var? Yaþamak için öldüreceksek maddi manevi, neden adýmýza hayvan deðil insan diyorlar? Niye bilinçli (çok kullanmasak da) düþünen, konuþan, birþeyler üretme yeteneði olan varlýklarýz o halde? Nasýl oluyor sorumluluklarýmýzdan kolayca sýyrýlabiliyoruz? Hatta neden isimlerimiz Zehra, Fatma, Hasan, Hüseyin de zebra kobra tavþan maymun deðil? Farkýnda mýyýz? Din bile bize birlikte yaþamak, zarar vermemek için kurallar sunarken biz insan olduðumuzun dahasý insan olmak zorunda olduðumuzun farkýndalýðýný hissedemiyoruz..

Çaresizliðe çare arýyorum bazen.. Var mýdýr? Sabrýmýn eþiði ne kadardýr? Dünyanýn aðacý, kuþu börtü böceði, türlü nimetleri var ama bir de sabýr eþikleri var.. Sabrede ede o eþikleri atlayarak yol alýyoruz bu kimine uzun kimine kýsa yolculukta. Ama sabretmek zorunda mýyýz? Ben de patlayamaz mýyým hakkýmý yiyenlerin üzerine doðru. Asil olmak sessiz kalmak zorunda mýyým? Yapacaðýný yapan yaptýðý yanýna kar ayrýlsýn mý yanýmdan, ben alacaðýmý hep öbür tarafa mý býrakayým ömrümüm sonuna dek diþlerimi sýkýp? Gel de sövme obur hak yiyicilere þimdi.. Allah hiçbir kuluna taþýyamayacaðý yük vermezmiþ ya sanýrým bana çok güveniyor bu konuda.

Tepkilerim var insan olduðunun farkýnda olmayan insanlara, sadece kendini düþünerek yaþayýp adý insan olarak ortada salýnanlara. Koca bir dünya üzerinde milyonlarca yaratýk milyonlarca þeyi paylaþýyoruz. Herkesin sadece kendini düþündüðü bir dünyanýn yaþanýlmazlýðýndan korkuyorum. Orman kanunlarýndan korkuyorum, yeryüzünden sevginin silinmesinden korkuyorum. Kötü enerjilerin iyi enerjileri geçip herþeyin daha da kötüye gitmesinden korkuyorum. Ürettiðimiz her duygu ve düþüncenin bütüne karýþtýðýna ve bütünü en küçük kötü düþünce ya da en küçük iyiliðimizin bile etkilediðine inanýyorum. Bütünün içinde kaosun hakimiyetinin artmasýndan endiþeliyim( bu ara çok fazla bilim kurgu filmi izledim idare edin:) ), bu nedenle hep insanlarý ve insanlýðý sorguluyorum haddimi aþarak. Sýrça sarayýmdan oturup konuþuyorum yerli yersiz ve mektubumu bu kez Melih Cevdet Anday'ýn yaþamakla ilgili karamsarlýk bulutlarýný aralayarak güneþe izin veren þiiri ile bitiriyorum.

Yaþamak güzel þey doðrusu / üstelik hava da güzelse / hele gücün kuvvetin yerindeyse / elin ekmek tutmuþsa bir de
hele tertemizse gönlün / hele kar gibiyse alnýn / yani kendinden korkmuyorsan / kimseden korkmuyorsan dünyada
iyi günler bekliyorsan hele / iyi günlere inanýyorsan / üstelik hava da güzelse / Yaþamak güzel þey
Çok güzel þey doðrusu!

Acýmasýzlar ordularýnýn komutanlarýna selamlarýmla.. Dilerim birgün olgunlaþýp acýmasýzlýklarýnýn farkýna varýp da oturup kendilerine acýrlar.. Son nefeslerinde kýrdýklarý kalpler için üzülür bulacaklar kendilerini ama herþey için çok geç olmuþ olacak. Ve hakettikleri yalnýzlýk onlarý sonsuza dek kucaklayacak.. Diðer insanlara ise yaþamanýn hep güzel þey olduðunu söyleyerek ve böyle hissederek yaþamalarýný diliyorum.

Sakinleþmek üzere sevgiyle..

11 Mart 2010
Rüya