Can Ýçre Cana 2




Sevmek ne ki...Can olmak bir cana ne ki...Dokunmadan, sarýlamadan sýmsýký, omzuna yaslanýp aðlayamadan, birlikte yaþlanamadan sevmek ne ki...Býrakýp da gitmek bedeni, sevdayý öksüz býrakmak ne ki..Canýmsýn diyemeden gayri bir cana, yaþamak ne ki...Gelmeyeceðini, duymayacaðýný bile bile yaþamak ne ki...Duymayan kulaða þarkýlar söyleyememek ne ki..
Kabardý yürek...coþtu dalgalar...
Rüyalar da yetmedi duygularý coþturmaya...Dalýp gitti..Nerde, napar? Güneþ ona da verir ýþýðýný, rüzgar onu da savurur mu ben gibi? Sonsuz bir acý bu...Sonsuz...Bitmeyen, tükenmeyecek olan...ve bedenle topraða sarýlan...suskun bir acý...
Bu, sevmektir. Þu taþ, sevemez ki...Þu cam hissedemez ki... Þu kumaþ saramaz ki sevdayý...Olsun...Sevmek, hissetmekse, þu kelimeler de cansýz. Sen olur bazen de gelir bir kumru gibi sýðýnýr kalemime...can olur benimle..yar olur bana...Ses verir sana yüreðimden...
Duy beni ey sevilen...Duy ki anla,sevdan bende kalmýþtýr. Duy beni...ve bil ki eriþilmez tek þey gönüldür. Gönül denen ummanda salýn da gez ey yar boylu boyunca.




27.1.2006/ Serap Hoca
-------------------------------


Canýmsýn



Vakit, gecenin sonsuz karanlýðýna bürünmüþ. Binbir sýkýntý sarmýþ benliðimi. Bir yudum su diye inleyen hasta gibi muhtacým seninle konuþmaya. Nerdesin? Uyur musun þimdi? Arasam, bir sýcacýk merhabana ihtiyacým var desem; ne dersin? Kýzar mýsýn düþüncesini aklýmdan geçirmek istemiyorum.Çünkü dostumsun diye biliyorum.Elbette arayacaksýn, dediðini duyar gibi oluyorum.
Ýçimi acabalar sardýðýnda senin sevgi dolu gözlerini görebilsem nasýl rahatlayacaðým, ama yoksun. Varlýðýnla beni nasýl sarýyorsun, bir bilsen. Maddeden ötesin. Hani pamuk þekeri vardýr, yediðin an tadý damaklarýna yayýlýr ama anýnda yok olur. Sen sakýn yok olma, sevgi tadýnda yaþa. Beni ben yapan her ne varsa, sende de bunlarý gördüðüm için mi bu kadar bendesin? Bence sen, varlýðýndaki deðerlerle sensin, bence sen ruhuma uzattýðýn kementle varsýn. Acýmdasýn, sevincimde, gözyaþýmda, uzanan elimin sýcaklýðýndasýn. Uzaktayken nasýl yanýmda olabiliyorsun?
Mutluluktan uçacakken seni aramak ve sevincimi paylaþmak istiyorum. Acýmda ben seni arayamýyorum, yalnýzlýðýn kalýn kabuðuna çekilmek ve unutmak istiyorum dünyayý, insanlarý. Ama sen... sen býrakmýyorsun. O derin dehlizde karanlýklar içinde bir ýþýk var, o ýþýða doðru bilinmez bir neden çekiyor beni. Gözyaþlarým çiçek oluyor yüzümde ýþýkla. Ve ellerimde çiçeklerle çýktýðýmda karþýmda seni buluyorum. Kimsin sen?




19.12.2004/ Serap Hoca

--------------------------------

Duyuyor musun Yüreðini?



Ölmek...ya da yaþamak...Aralarýndaki çizgi ne...Yaþadýkça hissedilenler, yaþananlar bir kenara konduðunda bazen yaþamak galip geliyor. Her þeye raðmen yaþamayý becerebilmek...Sonsuzluðun ormanýna savrulup gitmek isterken yürek, geri gel deyip de onu çeken gene ayný yürek...Yaþamak bir yük mü...bir görev mi...istek dýþý öylesine savrulmak mý...Amacým ne diyemeden akýntýya kapýlmak mý, yoksa akýntýya kürek çekmek mi inadýna...bir tutarý olmalý hayatýn...Bir kelebek bile aðýrlýðýnýn üstünde yük taþýyamazken nedir bu insanýn taþýdýðý yük? ....Omuzlarý ne kadar büyük insanýn...ya da yüreði ne kadar geniþ...Elleri kadar dayanýklý mý yüreði de...Bunca soru içinde kývrýlmýþ insanoðlu ana rahmindeki gibi...Çaresiz mi, hayýr...Gücü ne...kimden alýr gücünü..Belki de attýðý her adýmda yüreðinden vücuduna daðýlan kan gibi enerjisini de yayýyor hayatýna ve daralýp bunaldýðýnda gene kendi, kendine el uzatýyor. Dýþardan gelen güçle deðil, özündekinde ara hayat ýrmaðýnýn coþkusunu....Bir sevgi baðýnda üzümler der...koruksa...bekle olgunlaþsýn..ama bil ki...senin gözlerindeki ýþýktýr hayatý aydýnlatan...Kaynaðýndan gelir özsu...Unutma... yumruðun kadardýr gücün diye korkma, o yumruðun içindeki azimdir önemli olan...Yaþamak...zoru baþarmak...bu olsa gerek.



12.4.2006/ Serap Hoca