Hangisi gerçek?


Sevda...koskoca bir düþ!
Ýnsan isteyince bir þey olmuyormuþ, bildim...Ve..artýk þuna inandým ki, kendini arýyor insanoðlu sevdiðinin yüreðinde..Bir ayna tutuyor o yüreðe ve kendi gibi olsun istiyor.Aynalar kýrýk yar...Bak, ne çok oldu suretim...Hadi bul kendini bende..Yok...Her yürek bir ömür...ve her ömür bir dehliz...Kim bilir...o dehlizlerde rastlaþýr mýyýz bir daha? Bilemem...Bildiðim sadece aþkýn büyüsünün tez geçtiði ve mýknatýsýn kutuplarýnýn çok çabuk yön deðiþtirdiði...Bildim ki insan, kendine bile yabancýyken bir baþka yürekte barýnamýyormuþ.Anladým ki bencillik sararsa yürekleri, saðýr olurmuþ kulaklar. Hissettim ki soðursa yürek, geri gidermiþ ayaklar...Yüreðim aðladý...Aðladý da sustum yar...Dileklerimin en güzelini altýn tas içinde sana sunarken en altta kalbim de olsa, kanma...Yüreðim deðildir o...Sadece bir surettir...Çünkü yüreðim senin ellerinde öldü...Bak avuçlarýna...Gördün mü...duyarsýzlýðý sarmýþ sarmalamýþsýn yüreðime ve boðmuþsun onu...De bana, hangisi gerçek?



25.10.2005/Serap Hoca

----------------------



Hayata ve Cesarete Dair




Denizin sonsuzluðundan korktuðum anlar olur çok uzaklara açýldýðýmda...Neden bu korku? Sanýrým,bilinmezliklerden kaynaklanýyor bu korkum diye düþünürüm. Bir an dururum; yüzmek, açýlmak daha uzaklara ya da geri dönmek sahile.... Bu ikilem içinde kalýrým bir an ve sonra son hýz kulaç atarým gözlerimi kapatýr. Ta ki yorulduðumu hissettiðim ana kadar.
Sonra, sýrt üstü yüzerim biraz dinlenir, göðü seyrederim. Akþam üzerinin serinliðinde güneþ ne güzel, bulutlar tablo gibi. Hayatýn bilinmezliði göðe resmedilmiþ sanki. Bir ak güvercin olsam, varsam o bulutlarýn yanýna, baksam oradan denize, tarlaya ve kendini hiç bir þey sanýp aslýnda çok þey olan insana.
Bu gün de yaþanýp giden günlere kaydedildi.Hayata da böyle bakýyorum; yüzmek gibi, uçmak gibi, yürümek gibi bir hedefedir yöneliþimiz. Býkmadan, yorulmadan,yeniliklere ulaþmak için, ruhumuzdaki karanlýklara ýþýklar göndermek için Korku olmamalý bu hedefte, çünkü tökezlenir düþeriz.
Cesaretle yaþamak gücünü çimlendirin yüreðinizde, o yeþillik size yaþama gücü verecek.





29.12.2004/ Serap Hoca
-----------------------------------



Hazan Yapraðým




bir gün nasýl bilinmez bir yaprak,sürüklenir rüzgarýn esintisiyle düþtüðü yerlerden...hazan yapraðýdýr bu...rüzgar çarparken onu önüne katýp, vururken dað taþ yapraða...kuruyan yaprak incinir, kýrýlýr.... yokluða karýþmak üzereyken bir kýrmýzý papuçlu çocuðun ayaklarýnýn dibinde bulur kendini...çocuk, eðilir alýr onu ve büyük bir itina ile evine götürür...düþünür yapraða bakýp...yazýk olmuþ der, kim bilir dalýnda ne güzeldi diye düþünür...bir aðaç resmi yapar koca gövdeli, yemyeþil yapraklar çizer her yerine...bir yapraðý çizmez..oraya yerdeki hazan yapraðýný yapýþtýrýr büyük bir özenle...ve en canlýsýndan yeþil bir boya alýr eline...fýrça ile...incitmeden boyar sararmýþ yapraðý...ne güzel oldu,der sevinçle...dedesinin mezarýnýn etrafýndaki kuru yapraklarý hatýrlar...hiç kuru yaprak olmasa ne güzel olur,diye düþünür buruk buruk...gözlerinden sevgiyle akan gözyaþý,damlar resimdeki hazan yapraðýna...üzülür çocuk, resim ýslandý diye...o da ne! nasýl canlandýn öyle hazan yapraðým...sevgimle yaþa.,diye el çýrpar sevinçle.







12.12.2006/ Serap Hoca