Unutamam ki

Bir ben miyim bu acýlarla kahrolan? Nedir ki yaþananlar? 'Yaþandý ve bitti.' demek, bu kadar kolay mý? Hiç mi iz kalmýyor insanlarda bazý duygulardan, unutmak bu kadar kolay mý?

Lamartine, 'Göl' þiirinde ne güzel anlatmýþ içindeki fýrtýnayý! Cansýzlardan - daðdan, taþtan, dereden, esen rüzgardan- mý hatýrlamalarýný umacaðýz yaþanan aþklarý?

Elimize aldýðýmýz bir kitabýn içinden çýkan bir kuru gül ya da bir kuru yaprak, dalýp gitmemize neden oluyor.

Ayrýlmak, birlikte olmak kadar doðalsa; ayrýlsak da arayamaz mýyýz gönül daðýný omuz omuza çýktýðýmýz sevdiðimizi? Bir buket gül gönderemez miyiz ya da bir telefonla kutlayamaz mýyýz -bir özel günü -eski günlerin anýsýna?

Bunu denemeyi düþünmek bile güzel...




1.1.2005/ Serap Hoca


-----------------------




Unutamaz





Ölmez 'sevda' dediðiniz,
Beden var oldukça.
Kalp atmaya devam ettikçe,
Unutamaz sevdalýlar.


Bazen kelimelerin yardýmýna ihtiyaç duyuyor insan...sýðýnýyor sanki onlarýn gölgesine, anlatmak istediklerini anlatamamanýn acziyle ya da bazen saatten medet umuyor insan...kovalamak istiyor akrebi...hýzlansýn diye..iþte böyle...diyeceðim o ki çok bir zaman geçmedi yüreðine yerleþeli..demem o ki..sen mi bildin önce beni yüreðinde..ben mi seni..bunun önemi yok...bildiðim sadece benim için apayrý bir anlamýnýn olduðu...varlýðýnýn..adýnýn..sesinin..soluðunun..
biliyor musun yar..ben beklentisiz sevdalara yel oldum...bir saza tel oldum..senin sazýna..seni çalar, seni söyler yüreðim...senden gelen bir ufacýk fýsýltýya kulak kabartýr da deli gönlüm...siner köþesine sessizce...yaramaz bir çocuk gibi...korku deðil de...bilmem ki ne...
gel seninle þu uçurtmanýn uçuna tutunalým...gidelim öyle..ip kopuncaya dek...sonrasý yok...ardýna bakmak yok...o an..sadece o an..tutup soluðumuzu...tutuþup el ele...o anýn tadýný çýkaralým...hadi...gel..ver ellerini...
hayat ne getirdi..ne götürdü bizden bilmiyorum..bildiðim...sadece ve sadece gözlerindeki yalnýzlýk..ve sen bir tanem...yalnýzlýðýma can oldun...bilir miyim ki nedir yüreðindeki yerim..bilemem..bilinmez ki...o dipsiz kuyuya inilmez ki..sen de inme..kýyamam...incinirsin üzülürüm...sen...yaþamýmýn en güzel varlýðý...hayatýmda düþünmeden ardýna takýldýðým tek yürek...dilerim ve isterim ki...o güzel gözlerin benli ya da bensiz hep gülsün...hadi sabah oldu...uyan artýk bir tanem.....gün..yüzünü gösterdi insanlara...bu dünyaya iki güneþ fazla...ya sen kalk...ya o batsýn...




10.4.2006 / Serap Hoca

--------------------

Uzakta Kalanlar



Ben köy kýzý deðilim...Köyü resimlerde gördüm çocukken ya da yolculuklarda yol boylarýndan görebildiðimce... Ne zaman ki evlendim, ayaðým köy topraðýna deðdi...O zaman anladým köyün dumanlý havasýnýn tadýný... Eþimin memleketine (Anamur- Güneybahþiþ) gittiðimizde köyü terk edeli çok olduðunu söyledi..Ben ýsrar ettim..adeta týrmandýk köy yolunu...Aslýnda ilerlerde bir yerlerde araba yolu da varmýþ ama, o an iþte þurasý benim doðduðum ev, dediðinde...hemen varývermek istedim o eve...Ter içinde yukarý çýktýðýmda gördüðüm manzara öyle güzeldi ve güzel olduðu kadar da hüzün vericiydi ki...Tabiatýn ortasýnda, cennet misali bir güzellik gel hele hoþ geldin, der gibiydi...ama o viran evin kapýsýný -gýcýrdayan kapýsýný- açtýðýmýzdaki terkedilmiþlik, yaþanmýþlýklardan izler,elimizde olmadan hepimizin gözlerini yaþarttý. Þurada ben yatardým, þurada mum ýþýðýnda oturur çalýþýrdým derken bulutlanan gözler saklayamamýþtý özlemi....Silinip giden,gözyaþlarý oldu; anýlar kaldý yüreklerde...Oradan ayrýlýrken düþler kurmuþtuk, gene gelelim diye...olmadý..Yirmi yýla yaklaþtý, bir daha bu derece yakýn olamadýk o eve ama köyün baþka evlerine uðradýk arabayla geçerken...Güler yüzlü, misafirperver yörüklerin ayranlarýný içtik, aþlarýna ortak olduk...Bu güzellikleri unutmadan yaþamalýyýz yerimizde, yurdumuzda...Saðlýcakla kalýnýz.




7.3.2005/ Serap Hoca