Ne yalan söyleyeyim be Hocam. Osman’ý çok iyi tanýr ve hiç de iyi bilmezdim. Derdi, iþi, gücü; akþamüzeri Hasan Aðabeyin bakkalýnýn önüne sinsice geçerek, bir de altýna gökkuþaðý rengindeki ilginç tasarýmlý o tabureyi çekmenin rahatlýlýðýyla kýzlarý incelemekti veya argoca bir tabirle inceden inceye onlarý dikizlemekti. Yapma Osman, etme Osman, bu yol üzeri gitme! Osman dediysek de dinletemedik. Her gün yanýma gelir dertli dertli iç çekerdi: ’’ Ya üstadým! Bir kýz beðeniyorum, ardýndan bir kýz daha geliyor onu da beðeniyorum, ardýndan bir kýz daha geçiyor onu da…’’ Ardýndan, ardýndan, ardýndan… Bu sözün ardý arkasý kesilmezdi. Sonra yine Ya Üstadým! Dedikten sonra bu böyle olmaz. Bizim fýtratýmýza ve kelle baþýmýza göre biz erkeklere dört kadýn düþer. Ben hakkýmý isterim der dururdu. Ben de gülerek: Osmancým bizler birini zor beslerken sen kaldý ki dördünü nasýl besleyeceksin? Ekmek aslanýn aðzýnda deðil. Artýk midesine inmiþ vaziyette. Geç bu sevdadan. Hem bu zamanýn kýzlarý hiç kuma gelir mi? Saçmalama da adam akýllý otur yerinde sana temiz ahlaklý kýz bulalým dediysek de dinletemedik.

Ulan Osman yaktýn kendini. Ne vardý da adam akýllý yerinde durmadýn? Sonunda pisipisine gittin. Bir kýz uðruna deðer miydi? Sonunda olacaðý belliydi. Laf attýðýn kýzýn aðabeyinin hemen arkasýnda olduðunu nasýl da hesap edemedin. Artisttin be Osman hem de çok… Birkaç býçak darbesine bile dayanamadý iri yapýlý vücudun. Bak gene duygularým kabardý.

Evlensen ne olacaktý Osman? Neler olmayacaktý ki… Hadi örneklere baþvuralým: Misal dört tane eþin olsaydý geride dört ayrý kadýncaðýz býrakacaktýn. Bir de çocuklarýn olsaydý vah ki vah… Ýyi ki öldün. Af edersin Osman! Biliyorum tatmin edici bir açýklama olmadý. Diyecektim ki iyi ki evlenmeden öldün. Aksi takdirde arkanda hiç de hoþ olmayan bir tablo býrakacaktýn.

Bugün senin hiç de sevmediðin bir hava var. Saðanak yaðmur altýnda koydun bizi. Biliyorum seni bu havalar mahvetti. Havalar ýsýnsaydý da ortalýk açýlýp saçýlsaydý deðil mi Osman? Oh cývýl cývýl… Osman seni hiç de sevmiyorlarmýþ oðlum. Cenazende kuru bir kalabalýk… Ýnsan bir sevdirirdi kendini topluma. Tabi onun bunun kýzýna sarkarsan olacaðý buydu. Ýnanýr mýsýn bilmem ama þu bulunduðun tabuttan kafaný çýkarýp saða sola bakacakmýþsýn gibi geliyor bana. Hortlamandan korkmam Osman! Senin saðýn solun belli olmaz olur ya yanýna bir merhume istersin. Ulan Osman sen ne adamdýn! Býrakýp gittin Hasan aðabeyin bakkalýnýn önünü ve o renk cümbüþüne bürünmüþ tabureni. Hatýralarýnla övün Osman!

Buyur Hocam. Evet, Osman’ý çok iyi tanýyorum. Ama hiç de iyi bilmiyorum.

Hakkýmý helal etmemi istiyorsunuz?

Ulan Osman! Laf attýðýn kýzlarýn listesini yapsaydýn ya! Hiç yoktan ben gider helallik alýrdým onlardan. Ýþin zor be topraðýn altýnda. Senin yerinde olmak mý aman Allah korusun! Bana o kadar hak borçlusun ki Osman… Senin yüzünden hasta olacaðým bu yaðmurun altýnda. Ýþin garibi cenazende onca arkadaþlarýn arasýnda bir ben varým. Tabi ya… Bir benim kýz kardeþim yoktu arkadaþlarýnýn arasýnda. Ulan onlara da mý? Yuh be Osman! Yuh diyorum baþka bir þey demiyorum!

Tamam Hocam tamam. Bu Osman’ýn üzerindeki onca hakkýmý helal ediyorum. Bana sýra gelesiye kadar…




Fatih KAYABAÞI