Yaþamak,bir ressamýn tabloya çizdiði bir resim;..

Bir müzisyenin notalara döktüðü musiki parçasý gibi sanattýr.

Bu sanatý icra ederken sizin cismani varlýðýnýzýn bir önemi yoktur.

Yusuf gibi Ay’ýn bile yanýnýzda sönük kalacaðý kadar güzel;

Veysel Karani gibi çocuklarýn taþlayacaðý kadar çirkin olabilirsiniz…

Ýster “ebna-i vakt” olun isterse “aba-i vakt”(zamane çocuðu veya demode olmuþ zihniyet);..

Ýster Tac Mahal’de fink atan bir prens,..

Ýster Yunus gibi “Gönül Seyyahý” olun içinde bulunduðunuz zaman ve mekanýn da önemi yoktur

o sanatý icra etmekte…

Mekke’de yaþayýp Cehennem’e,Moskova’da yaþayýp Cennet’e gidebilirsiniz…

Nuh’un oðlu olup Hakk’a isyankar,

Putperest Azer’in oðlu olup Halilur Rahman olabilirsiniz!..

Sizin dünyaya gelmenize vesile olan anne-babanýz ve onlarýn meþrebi de deðildir yaþama sanatýný
tayin eden…

Peki nedir?..

“Kul” olabilmek!..

“Fena” ile “Beka” arasýnda kul olmanýn hazzýný yaþamaktýr.

Yüreðinde “Bir”’den baþkasýna yer vermemek,Ýki’yi unutmaktýr…

Tüm köleliklerden kendini azat ederek “O”’ndan gelen ruhunu “O”’nda eritmek,”Son”’dan “Ýlk”’e
dönmektir.

Bütün arazlardan arýnýp “Öz” olabilmektir…

“Ýnsan-ý Kamil” olarak bütün sýfatlarý kendinde cem’ederek “O”’ndan baþka “O” olmadýðý hakikatine eriþebilmektir…

Efendim “konuþ” diyorlar,”anlat” diyorlar…

Þairin dediði gibi;..
“Söylesem tesiri yok,sussam gönül razý deðil”…

Hani Yunus gibi tarif edecek olursak sözü;..
Söz ola kese savaþý
Söz ola kestire baþý
Söz ola aðulu aþý
Yað ile bal ede bir söz…

Söz bu,evet,tesiri çoktur ama aslolan “Öz” ile uyuþabilmesi,birbirini inkar etmemesidir.Ýþte o

zaman insan“sadýk” ve “muhlis” bir kul olarak Rahman’ýn aynasýnda tezahür eder…

Hani hikayedir ama kalbin hikmetini ortaya koymasý bakýmýndan Ýmam Gazzali bahseder;..

“Hükümdar,resim sanatýnda pek mahir olan Çinli ressamlar ile Hintli ressamlar için bir yarýþ

düzenler ve onlar için perde ile ortadan ikiye ayrýlan geniþ bir salon tahsis eder.

Çinliler ellerinde boya ve fýrçalarý ile kendilerine ayrýlan duvar yüzeyine çok güzel resimler çizmeye

baþlarlar. Öte yanda ise Hintliler kendilerine tahsis edilen duvarý sadece cilalamak ile

meþguldürler.Nihayet verilen süre dolar ve resimlerin sergilenme zamaný gelir.Hükümdarýn

iþaretiyle perde açýlýr ve bütün gözler bir anda Hintlilerin duvarýna çevrilir zira resim o derece

parlak,o derece göz kamaþtýrýcýdýr ki,kimse Çinlilerin yaptýðý resmin aslýnda Hintlilerin duvarýna

yansýmasýndan ibaret olduðunu fark edemez…

Evet,çizdiðiniz resim,ortaya koyduðunuz görüntü,anlattýklarýnýz;hepsi güzel olabilir ama

yüreðinizdeki ýþýk üzerine düþmüyorsa sönük ve etkisiz kalacak,akamete uðrayacaktýr…

Ya yüreðinizdeki “nur” sönmeye yüz tutmuþsa?!..

Ýþte o zaman çizdiðiniz resim “Karanlýkta kavga eden zenciler” tablosu olarak ömr-i hederinize
kaydedilecektir…

Bizim en büyük yanýlgýmýz,bir düþünürün:”Ýnsan alýþkanlýklarýnýn çocuðudur” sözünde ifade ettiði

gerçeðin farkýnda olmamamýzdýr…

Namaz,oruç,zekat,Hacc ve diðer ibadetlerin her biri aslýnda “yürek cilasý”dýr ama biz o hale getirdik

ki bunlarý týpký yemek,uyku hatta ilaç gibi günlük olarak almamýz gereken bir alýþkanlýða döndürdük!..

Dahasý günlük koþturmalarýmýzda,meþgalelerimizde kendiliðinden ortaya çýkan bir “refleks”e

dönüþüverdi.Ýþ veya yemek aralarýnda aldýðýmýz bir “garnitür” oluverdi.En kötüsü de”Ötekiler”’in

içki sofralarýnda “meze kardeþliði” ile kotardýklarý çýkarlar “Bizimkiler”in sözde “Ýhvan” örtüsü

altýnda gizlendi. O “yürek cilalarý”ný kendi çýkar boyalarýmýzla boyadýk!..

“…Biz,Allah’ýn boyasýyla boyanmýþýz!..Var mý O’nun boyasýndan daha güzel boyasý olan?!..Biz,O’na

hakkýyla kul olanlardanýz…” Hakikat-i Ýlahiyyesi’ni küçük hesaplar ve çýkarlar karþýlýðýnda ucuza

sattýk;

nurdan sýrmalý “Hidayet Kesesi”ni verip “Dalalaet Çuvalý”ný omuzlarýmýza sýrtladýk…

Namaz,oruç ve sair ibadetler eðer ticari kazançlarýmýzý,makam-mevki hýrslarýmýzý törpüleyemiyorsa

o takdirde Vahy-i Ýahi henüz yüreðimize inmemiþ,Mirac ufuklarýndan çok alçaklarda yürümeye

devam ediyoruz demektir!..

O halde “Ýnsan-ý Kamil” olabilmenin sýrrý nerede yatmaktadýr?..

-Yürekte!..

Batýlýlarýn “L’homme Universel” olarak tanýmladýklarý,”Kainatýn özü” veya “Prototip”i olarak

Allah’tan baþka tüm varlýklarý dýþarýda býrakan;yalnýzca Allah’a kul olup tüm köleliklerden kendini

azat eden “Yürek”’tir…

Evet,anlat diyorlar,konuþ diyorlar ama”kendinde” olmayaný anlatmak,yüreðinde olmayandan

bahsetmek hem kendini hem de karþýdakileri aldatmaktan öte ne olabilir ki?!..

Affan’ýn oðlu Osman’ýn “Duruþu” ile anlattýðý bizim “söz” ile anlattýklarýmýzdan daha derin bir “tesir”

býrakýyorsa o zaman “söz”ü artýk “Yürek”’e býrakmanýn zamaný gelmiþtir!..

Önce “Yürek”te yaþamak gerekir…