Kalbin inþirahý bilinmeyince
Ruhun sedasýndaki sessizlik hissedilmeyince
Nazar hakikati görmeyince, ibretin suhuleti idrak edilemeyince
Dil sussun, gönül korksun, gece uyutmasýn, gün coþturmasýn hep aðlatsýn


Dirliði söyle neye borçluyum
Nefesin ülfetini anlayamazsam ah soysuzum
Umut için yeksan olacak bak sineni daðlayan o gizemli korkun
Mezarda maziyi an, mizanda haþyete yan, niye akýyor söyle o kutsi kan


Bir necip milletin efradýsýn ey can
Hani nerede halini ceht içinde inkiþafa ulaþtýran an
Düþünmek kime kaldý, ibret almak sayfalara saklandý, sancýydý
Hicranýn sinemi kuþatan heyecaný bana kaldý, hüzün kalbime sessizce aktý


Ceddimin efkârýný andýkça aðlýyorum
Ümmeti olduðum efendimi sayýkladýkça ne yanýyorum
Dönüp ardýma bakýyorum, ruhumun elemine kanýyor kalýyorum
Söyle ey can, vakti anýn, bekleyen meramýn seran camýný neyleyim, aðlayým


Ey efendim neyleyim çok acizim
Yüreðimin yangýnlýðýnda kimsesiz bencileyim avareyim
Ne biganeyim, çekilmeyen çilenin hasretiyle kalbin efkârýnda fakirim
Hicranýmla boyun bükerim, titreyen hissiyatýmla fedayý can olan bir sefilim


Ruhumu kuþatan hicranýn yasýndayým
Kalbi lekelerimle fevkalade periþanlýk yaþamaktayým
Hayatýn ihatasýnda, ömrün kalanýnda, halimi yeksan eden aðýdýmla
Kapýnda kölen, emanetinde hazan, inkiþafýn hikmetinde hicran anmaktayým


Aþkýn serabýndan bir bade içemedim
Sevdanýn rüknüyle secdeye kapanarak yanamadým
Ýrademin zafiyetleriyle avarelik yaþadým, ne öteyi ve ne idraki andým
Karanlýðýn girdabýnda hayli nefes alarak tarumarlýða uðradým, halime acýdým


Mustafa CÝLASUN