Yüreðim en sýcak yerinden merhaba,

Daima, hayalinle hem dem. Daima, içinden geçip gittiðin. Giderken þerha þerha iz býraktýðýn yüreðim sayende yangýn yeri. Ey benzi gül, fýtratý suz-i dil peri.



Sen , meçhul iklimlerde ceylan edasýyla salýnýrken. En güzel hislerimi seferber ederim meçhul ve muhayyel iklimine ben.


Bir nefeslik aným geçmez sevaplar gibi sesini özlemeden. Özlem sözcüðünün içini layýkýyla dolduruyorsun. Hasretin bir siyah gül gibi açýyor. Siyahýn özünde ah oluyorsun. Çölde serap misali bir görünüyor bir kayboluyorsun.


Þu anda, meçhul mahreçli mektubunu bekliyorum. Þayet posta müvezzi üstünde adýn yazýlý adresi belli olmayan bir zarf getirirse. Bil ki kanatsýz uçuyorum.


Bazen, türkülere emanet ediyorum yangýn yeri yüreðimi. Ýçlendikçe içleniyorum.
“Sað göðsünün üstü benlidir madem, sol göðsünün altý bensiz olur mu” diyor bir türkü tercüman oluyor hislerime. “ Ah sular içmem kadýným sensiz.” diyen türküye gönülden katýlýyorum.


Cümle güzel Þiirlerin girizgâhý oluyorsun, gönlümün ahý olduðun gibi. Þarkýlarýn bestesindeki týný. Aþk sözcüðünün kafý, þýný. Gülle anýyorum daima adýný…



Namelerimi sana yazýyorum þiirlerimi sana. Hâlâ umudum var bir gün beni anlayacaðýna. O yüzden meçhule mektuplar yazýyorum. Nerdesin ey muhayyel peri. Bembeyaz zambaklarý kýskandýrana ellerini özlüyorum.



Bu mektubum eline ulaþýrsa, yangýn yeri yüreðimin niþanesi olarak kabul buyur ey muhayyel peri! Baki selâm…
Ankara, 19.03.2010 Ý.K