Ýçime, gülüþünle bahar serpilir. Erguvanlar açýlýr gönlümün yamaçlarýnda. Erguvanlar ki baharýn muþtucusu. Dal uçlarýnda, gamzen ýþýldar onlarýn. Turnalar geçer katar katar sevda diyarlarýna. Turnalar, gözlerinde hüzün okunur, hasret okunur… Ucu benim yüreðime dokunur. Gökyüzünde bölük bölük uçarlar.


Baharýn, en gözde çiçeði sen olursun. Itrýnda gizlidir aþkýn öz suyu. Gönül, seni saklar özünde; þiir seni söyler, sükût seni ikrardýr zamana. Mazinin ve atinin gülüsün. Sýðmaz güzelliðin þimdiki zamana…


Adýný, gülle harmanlamýþ kader. Gülle tartmýþlar doðduðun zaman. Sen, aðýr çekmiþsin; Ýncecik narin yapýnla. Gamzendeki güle binaen, adýna da gül eklemeyi uygun görmüþler. O gün bugündür, gülle birlikte anýlýr olmuþ adýn. Ve cümle güllü þiirler,þarkýlar seni çaðrýþtýmýþ dinleyene, duyana…


Hüzün çiçeði olmuþsun sevenlerinin yüreðinde zaman zaman. An gelmiþ , gözlerde nem senmiþsin. Seni þerhe kalkan þârihler, yaya kalmýþ. Sýðmamýþ güzeliðin cilt cilt kitaplara. Nasirler seni anlatmaya boþ yere heveslenmiþler. Seni betimleyecek cümle kuramamýþ hiçbiri. Hurufat aciz, kalem kadit kalmýþ… Þairler, þiire küsmüþ, alt üst olmuþ redif, kafiye. Kifayetsiz kalmýþ kelimeler, sükût kök salmýþ…


Gittiðinde bir gülüþün kalmýþ, bir adýn yâdigar. Onu da yüreðim sarýp sarmalamýþ. Ýçime, gülüþünle bahar serpilir. Erguvanlar açýlýr gönlümün yamaçlarýnda. Erguvanlar ki baharýn muþtucusu. Dal uçlarýnda, gamzen ýþýldar onlarýn…
Ankara,22.03.2010 Ý.K