"Bu ucu bucaðý görünmez puslu boðuculukta,

Bu hepsi birbirine benzeyen yuvarlak hatlý, yumuþak görünümlü ama çarpýk karaltýlar arasýnda,

Etrafým ölüm tehlikeli yüksek gerilimin dokunmasý yasak kafataslarýyla sarýlýyken,

Ve ben þimþek saçarak yükseldiðimi sanýp güneþe ulaþamazken,

Alt katmanlarda serinletici olmak yerine bunaltýcý olmayý tercih etmiþ gürültülü bir yaðmur sýcaðýnda týkýlý kalmýþken,

Ve etraf göz gözü görmediðinde bir bulutun karanlýktan korkabileceðini kimse aklýna bile getirmezken,

Peki ben iki gözü iki çeþme aðlamayayým da kimler aðlasýn?” dedi küçük beyaz bulut beyaz sakallý yaþlý olan diðerine.

"Suyun üzerinde izimi býrakmazsam,

Bir kaç saniyelik de olsa halka halka dalgalanýp etrafa dokunarak yavaþça büyüdüðümü görmezsem,

Kýyýya kadar ulaþamasam bile birkaç nilüfere can katabildiðimi bilmezsem

Öyleyse yaðmak niye dede?

Benim yaðmurlarým böyle þakýrtýlý böyle þarkýlý türkülüyken,

Ve þarkýlarýmla gülüp oynanýyorken,

Adýma þiirler okunup öyküler yazýlýrken benden herkesi kaçýrýp gümbürdeme beklentileri gütmek nedendir?

Bu harala gürele bu canhýraþ kavga içinde tirtir titrediði halde bedenim,

Sýðýnma haklarýmý elde etmek adýna haykýrýþlarýmla korkutucu olmam gerektiðinde acýyla haykýrýrým,

Zincire vurulmuþ çýðlýklarým en kara kargayý bile korkuya salabilir,

Fakat ben gitgide grileþiyorum dede.

Kimse beni görmediðinde diyafram nefesi çalýþýyorum,

Ve birazdan son çýðlýðýmý atacaðým beyazlar üzerindeki bütün puslarý daðýtmak için,

Ya birazdan daðýlacak kara bulutlar

Ya da nefessiz kalýp ben öleceðim..."