Seni özlediðimi itiraf edemediðim zamanlardý gün ýþýðýna yaklaþýp da her seferinde soðuk bir yastýða gömüldüðüm. Hiç bir þey eskisi gibi deðildi. Uzun geceler gibi zararlý alýþkanlýklar edinmiþtim. Belki de kendime en az zarar verdiðim anlardý pencere önündeki cigara molalarým. Yoldan geçen arabal...arýn farlarýnda görüyordum yaðmuru ve neden bilmem aðladýðýný hissediyordum o an. Belki de üzüldüðüne inandýrmaya çalýþýyordum kendimi, unutmadýðýna inandýrmaya çalýþýyordum...

Her sabah gerçek vuruyordu yüzüme perdenin arasýndan. Sen öbür ucunda yatarken daha dar olmasýný istediðim o yataða þimdi tek baþýma sýðamýyordum sanki. Baþucumdaki bir bardak su ve gece boþaltmayý unuttuðum kül tablasýna takýlýyordu gözlerim. Ýkisi de sana benziyordu. Saatlerdir çalan müziði artýk duymuyordum bile.... Yastýðýmýn altýndaki defteri çýkartýp bir þeyler karalamaya baþlýyordum. Ellerim acýyana kadar, uyuduðumdan daha uzun bir süre boyunca yazýyordum. Zaten dört saati geçmiyordu uykularým. Eskisi gibi uzun rüyalar görmüyordum artýk. Hemen týkanýp kalýyordum...

Gücümü topladýðýmda hemen kendimi sokaða atardým, belki bir þeyler olur diye, belki bir kumsal falan çarpar ayaðýma da sebepli tökezlerim bu sefer diye.

Böylece sessizliðe karþý umudu savunmaya çalýþtýðým savaþlar süresince uzayan saçlarým yavaþ yavaþ yüzümü kapatmaya baþlamýþtý. Artýk seni göremeyeceklerdi gözlerimde.... Yalnýz ben kimi zaman gizli gizli aynaya baktýðýmda fark ediyordum.

Sokaða atardým kendimi. Bu sarhoþluk hiç bitmeyecekmiþ gibi gelirdi. Gökyüzüne bakýp küçüldükçe küçülürdüm,çocuklaþýrdým. Öylesine artardý ki korkularým, karanlýða sýra gelmezdi bile.

Bir yýldýz kayardý sonra gözlerimden, gecenin alnýna bir sevgili dayayýp birinin tetiði çekmesini beklerdim...



*: Ýnanmak Gibi Birþey