Ne zordur bazen söylemesi,bazý þeyleri.
Kývranýrsýn,yutkunursun da söyleyemezsin.
Yeltenirsin,cesaretini toplayýp söyleyecek olursun.
Yine söyleyemezsin
Dilinin ucunda iki sözcük vardýr:
Söyleyemezsin

Özür dilerim!



Anlatamazsýn bazý þeyleri,imkansýzdýr.
Ya da sana öyle gelir.
Baþkalarý için ne kolaydýr söyleyivermek,duyarsýn.
Kendine kýzarsýn,korkaklýðýna.
Alçak sesle kendine ‘’eþek herif’ dersin.
Söyle dersin.
Dilinin ucunda iki sözcük vardýr:
Söyleyemezsin:

N’olur gitme!



Kabul etmen lazým bazý þeyleri.
Haksýz olduðunu mesela.
Dönüp kendine bakmalýsýn.
Gururmuþ,kibirmiþ ayaklar altýna almalýsýn.
Ve hakký teslim etmelisin.
Dilinin ucunda iki sözcük vardýr:
Söyleyemezsin:

Sen haklýsýn!



Dilinin ucunda iki sözcük vardýr:
Geceden yola çýkardýðýn.
Kendi kendine bin defa söylediðin.
Bu defa tamam dersin söyleyeceðim.
Ayna karþýsýna geçersin,sanki o varmýþ gibi karþýnda
Prova yaparsýn ve baþarýrsýn da…
Dilinin ucunda iki sözcük vardýr:
Görünce onu,o iki sözcük gýrtlaðýna kadar kaçar.
Hapsolur orda.
Yutkunur,yutkunursun.
Dilinin ucuna bile gelmez o iki sözcük.
Söyleyemezsin:

Seni seviyorum!
Diyemezsin…