Çaresizidir insan oðlu, kapýlarýn yüzüne kapandýðý demlerde. Bazen, insana yine bir insan, kaba bir ifadeyle “hadi,baþka kapýya! Sana bu kapýdan ekmek yok, çek git.”deyiverir kolayca. Düþünemez, o anda ; o insanýn gönlünde kopan kýyameti.


Þehirlerin de kapýlarý vardýr, hanelerin de ,mahpushanelerin de . Kiminin yüzüne kapanýr kapýlar, kiminin üstüne. Yýllar geçer açýlmasý için bir daha. Kapýlar vardýr eþikleri kutlu. O kapýdan içeriye adým atabilenlere ne mutlu…


Mescid-i Haram’da da selam kapýsý diye bilinen kutlu yer. Sevgililer sevgilisinin hanelerine en yakýn kapý. Mescid-i Harama oradan girmeye ayrý bir özen gösterir. O beldeyle þereflenenler.


Nice kapýlar vardýr,esrarý çözülemeyen. Kapýlar, hanelerin mahremiyet perdeleri.
Kapýlar, izinle desturla girilmesi, geçilmesi gerek eþik taklarý… Rical Kapýsý, dergâh kapýsý, devlet kapýsý, çeþit çeþit kapý…



Beþeri âlemde makam ve mansýp sahiplerinin huzuruna da kapý çalýnýr, destur alýnýr öyle girilir.

20. Asrýn bilimin hediyesi þeffaf kapýlar, kanatlý kapýlar,kanatsýz kapýlar. Döner kapýlar, sensörlü kapýlar,sansürlü kapýlar. Devlet kapýsýnda devletlülere yüz sürmek için geçilen kapýlar.


Her þey bir yana, bu fani cihanda; bir hane kapýsýnýn eþiðinden destursuz geçilmesi, haneye izinsiz girilmesi haramdýr. Ne bileyim öyle çok kapý var ki. Kapalý ,kapýlar, açýk kapýlar, yüze kapatýlan kapýlar… Ama bir kapý var ki o her zaman açýk. Her isteyene… Rahmet kapýsý., af kapýsý. O kapýdan girmek için,yürekten istemek gerekli. Ne referansa, ne kartvizite, ne araya hatýrlý kiþiler koymaya gerek var.

Bilinçle , gönülden selâm diyerek,edeple girmek, huzura durmak gerek. Baþka bir ayrýntýya gerek yok. Çünkü, o kapýda, insanýn rengine, milliyetine, þanýna,þöhretine, titrine, etiketine, bakýlmaz. Hiç kimse horlanmaz… Gönle bakýlýr, samimiyete bakýlýr. Yazýya bir beyitle nokta koyalým.
Kapý
Her kapý kapanýr da bir kapý açýk kalýr.
Bâb-ý rahmettir adý sanmayýn o kapanýr.
Ý.K
Ankara,29.03.2010 Ýbarahim KÝLÝK