Sessiz dünyalarý vardý. Patlamaya hazýr volkan gibiydiler. Patladýklarýndaysa lavlarý sadece kendi içlerini yakarken, kurtlarýn dansýný ettiler.

Görsel medyanýn makyajlý yiðitleri deðildiler. Coðrafyadan anlamasalar da insanýn doðasýný bilirdiler. Siyah renkli dört çekerin koltuklarýnda görünmediler. Dert çekenlerin yanlarýnda göründüler. Sevdalýlarýný deðerli armaðanla þýmartmayýp, sözleriyle onurlandýrdýlar.

Üçü bir arada heveslisi olmadýklarýndan, tek baþýna kavgalara girdiler. Gözlerine pahalý olan kara gözlükler takmadýlar. Gözlerini karalar bürümüþ olanlardan olmadýlar. Gözlerinin içine bakarak yüreklerini gösterdiler. Þýk takým elbiselere sahip olmadýlar. Yaþadýklarý, ekmek yedikleri yerdekiler gibi sade giyindiler.

Denizli’nin horozuymuþ gibi ortalýkta dolanmadýlar. Baþkalarýnýn malýna çöldeki develer gibi çökmediler. Ortamlarda nasýl konuþacaklarýna dair dersler almadýlar. Bulunduklarý ortamlar içinde ders verdiler.

Saldýrý silahlarýna deðil bileklerine güvendiler. Kaðýt parçalarýyla tehdit ederek deðil sözlerini senet yerine geçirip, haklýnýn yanýnda oldular. Yürüyen ve konuþan süslü kýzlarýn bulunduðu mekânlarda deðil de bir ömür boyu sevecekleri kýzlarýn ve kadýnlarýn gönlünde yer almasýný da bildiler.

Yamuk iþaretini okuduklarý okullardaki geometri kitabýnda gördüler. Kitaptan çýkarýp yaþama uydurmadýlar. Zevkten dört köþe olacak halde, damarlarýna zehir vurmadýlar. Aðýzlarýndan su ile birlikte sentetik madde almadýlar. Ýçkiyi aðýzlarýyla içmesini bildiler. Yüreksizliklerini inkâr eden ama aslan sütlerini içtikten sonra aslan olunacaðýný sanan hayalperest yüreksizlerden olmadýlar.

Sessiz kahramandýlar.

Yoksulluðu yaþayýp yoksullarýn yanýnda oldular. Yaþamýn köþe baþlarý olmasýný bildiler.

Kurtlar vadisinin yeþilliði deðil, aðýr aðabeyliðin koyuluðu oldular.

Çoluk çocuðun eline býçak verip, racon kestirmediler. Yiyecekleri armudu kesmelerini tavsiye ettiler.

Klavyelerin x harfiyim. Bir o kadar sessiz bir o kadar kullanýþsýzým.