Daldým hülyalar iklimine yine
Aldýðým her nefes kalbim için acizliðime bahaneyse
Sinem serdettiðim her katrede makûstur eleme, dilim bigane, zihnim avare
Gýptayý nazar ettiðim solan yapraðýn hüznüyle, çýktým þöyle bir hicran seyrine


Neyleyim ki yol ediyor divane
Temaþa ettiðim her ibret, idrakim için süruru sahife
Hevesim sudur ettikçe, gönlüme hüzün çöküyor yine, sessizliðim bu halime
Bahtým için ruhumu neler beklemekteyse, ram olayým o açýlan meftunum çileye


Gün açarken, bülbül þakýyor
Gecenin haþmeti ruhuma bilmem ki neleri aktarýyor
Haþyet kalbimi titretiyor, vicdaným hesabýn derdiyle yüreðimi aðlatýyor
Uzandýðým ufuklar umudu, mahzun baþaðýn timsaliyle kalbime aþký býrakýyor


Sevda daðlýyorsa aþk nurdur
Kul sine-i dirliðinde ihlâsa eriþiyorsa nar sürurdur
Tevazuu için kar her manasýyla ibretamiz kefendir, edeptir, muhabbettir
Sadakat edebi nispette kaidedir, feda olabildiðin ölçüde izanýn vuslata tabiidir


Kabir hissiyatýmda aþký demdir
Zevk ise bilincim ile nispettir, kültür idrake tabiidir
Nefes rasgele tevdi edilen bir hüccet deðildir, aþk için ziyadedir, kul içindir
Ýradeyi seçim mizan için en ibretli gerekçedir, aþk tensellikten arî izzette aittir


Arif, ruhun ve kalbin bahtýdýr
Derviþlik, azimetin ve takvanýn sadrýnda ahenktir
Kul olabilmek, gülü dikeniyle terennüm ederek nefeslenmek nefsi merhaledir
Gönlü ihata eden har, müddeti nefeste aþikâr olan ar, insan için vuslat ne bahar


Suyun sükûnetin aþk edeptir
Karýn letafetinde ruhuma sudur eden sevda nardýr
Dil ihsandýr, kelime anlamdýr, kalbim sahibine iltica ettikçe gam bühtandýr
Yaþamak bu anlam içinde farký farkýyla aklayan sanatý, ahirim için koklamaktýr



Mustafa CÝLASUN