Saat gece 03.30 sýralarýydý.Odanýn kapýsý hýzla açýldý,ýþýk yandý.Eda panik içinde fýrladý yataðýndan.Annesi telaþla telefonu uzattý;''Zeynep seni arýyor kýzým''


-Alo?
-Efendim Zeynep
-Eda,Yeþim rahatsýzlanmýþ, hastahaneye kaldýrmýþlar,þimdi aradýlar,haber verdiler.Telefonun kapalýydý,mecburen ev telefonundan aradým.Biz gidiyoruz,haberin olsun
-Nasýl yani?Yeþim ne zaman geldi de ne zaman rahatsýzlandý?Ne hastahanesi,ne olmuþ nasýl ya!Kaza filan mý geçirdi?Öldü mü yoksa?Allahaþkýna doðru söyle!!!
-Baðýrma,dur baðýrma sakin ol,sakin ol.Korkma ciddi bir þey deðil,ölüm filan yok.Yani bende fazla birþey bilmiyorum ama ...
-Zeynep ne olur doðru söyle,bak öldüyse öldü de,alýþtýrmaya,oyalamaya filan çalýþma beni!!!
-Eda yemin ederim ölüm filan yok,ama detayý bende bilmiyorum.Bir sinir krizi geçirmiþ,apar topar hastahaneye kaldýrmýþlar,bende bu kadar biliyorum.Haber vereyim dedim,istersen geçerken seni de alalým?
-Yok git sen,ben babamý kaldýrayým hemen geliyorum.Telefonunu kapama,bir þey duyarsan da hemen ara beni.


''Bu ay ama hasta,ama ziyaretçi olarak buraya kaçýncý geliþim'' diye düþünüyordu Eda karanlýkta hýzla hastahanenin giriþ kapýsýna doðru yürürken.En son 6-7 saat önce þiddetli bir migren ataðý yüzünden gelmiþti.Muhtemelende þimdi Yeþim'in bulunduðu odada ona iðne yapmýþlardý.Yüzünü buruþturdu;iðnenin yeri hala aðrýyordu.Sahi baþý da aðrýyor muydu ki?Eliyle hafifçe alnýna dokundu;ateþi düþmüþtü sanki ama ensesinde hala bir dolgunluk hissi vardý.Buna da þükür dedi;en azýndan gözümü açabiliyorun hatta yürüyebiliyorum.Babasýn sesiyle irkildi.;''Edaa,cekedini istiyormusun?''Arkasýna dönüp ''Evet'' diye baðýrdý ana kapýdan içeriye girerken.Bir de ''bu kokudan nefret ediyorum,neden tüm hastahaneler ayný kokuyor ki?Neden farklý bir koku üretmezler ki?''diye düþündü.

Kapýdan girer girmez Yeþim'in kardeþiyle burun buruna geldiler.''Ne oldu Yasin,Yeþim nerede,nasýl?''demeye kalmadý ki,Yasin sadece yüzüne baktý,belki duymadan,belki de bilerek cevap vermeden kapýdan hýzla çýkýp gitti.''Yasinn'' diye baðýrdý ama dönüp bakmadý bile.Ne oluyor ya,niye böyle yaptý ki bu çocuk þimdi?Acil kapýsýna doðru hýzla koþmaya baþladý.

Kapýyý iter itmez,ilk gözüne çarpan Zeynep oldu.Beti benzi atmýþtý,koltuklardan birinde yarý baygýn bir halde oturuyordu.Sedef yaný baþýndaydý.Hemþirelerden biri tansiyonunu ölçmeye çalýþýyordu,birinin elinde bir bardak muhtemelen de içinde su vardý.Ýyi de ona ne olmuþtu,neden bu haldeydi?Yok yok hayýr...Hayýr düþündüðüm þey olamazdý,olmamalýydý!Olduðu yerde kalakaldý.Birden tüm vucudu titremeye baþladý.Ellerini sýktý,derin bir nefes aldý,gözlerini kapadý,açtý''Allahým ne olur'' dedi,''ne olur ölmüþ olmasýn.O çok genç,çok güzel,çok sevdiði,onu çok seven bir kocasý var.Lütfen ölmüþ olmasýn,lütfen.lütfen bunu yapma,böyle bir acý yaþatma bize,yapma,yapma,yapma!!!''

''Eda,iyimisin kýzým?
-Mahir amca,ne olur Yeþim ölmedi de,yaþýyor de,ne olur,ne olur...Mahir amca,lüt...
-Eda sakin ol,sakin ol kýzým Yeþim iyi!
-Görecem,görmem lazým,ne olur Mahir amca,nerede o?
-Eda dur,dur iðne yaptýlar,yarý baygýn...
-Göreceðim diyorum ya,çekilin!!!

Evet yaþýyordu.Uyuyordu.Ölmüþ olsa müþayede altýnda tutmazlar,serum takmazlardý deðilmi?Serum vardý kolunda.Evet evet yaþýyordu.Þükürler olsun yaþýyordu


-Sedef itme beni...
-Eda yürü dýþarý çýkacaðýz!!
-Ya itmesene,çekme elimi kolumu,ne oluyor!!
-Eda yürü,dýþarý çýkmamýz lazým,konuþmamýz lazým!
-Ama Yeþim?Ben...
-Yeþim uyuyor Eda,konuþmamýz lazým diyorum, yürü!!
-Tamam ya,tamam!Baðýrma,ne oluyorsun!

Aylardan Ekimdi.Gece yorgundu,yýldýzlar sessizce uykuya çekilmiþti.Gün uyanmaya baþlamýþý;gecenin yerine geçmeye hazýrlanýyordu.Serin bir rüzgar karþýladý onlarý hastahanenin kapýsýndan çýkar çýkmaz;bir de rüzgarýn nereden getirdiðini bilemedikleri,belli belirsiz gülle karýþýk yasemin çiçeðinin kokusu.Derin derin nefes aldý ikiside;hastahanenin o aðýr kokusundan sonra çok iyi gelmiþti bu doðrusu.

''Uff,hava çok soðukmuþ,içim titredi'' dedi Eda.Sedef cevap vermedi,çantasýný karýþtýrýyordu.''Ne arýyorsun'' diye sordu Eda;''çakmak'' dedi.''Sen sigarayý býrakmadýn mý?Çakmaðý ne yapacaksýn ki?''''Eda iki dakika sus ne olur,iki dakika hiç bir þey sormadan dur''

Otoparka doðru yürüdüler.Arabasýnýn içindeki çakmakla sigarasýný yakarken,her bir parmaðý ayrý ayrý titriyordu Sedefin.Eda gözünü ayýrmadan onu seyrediyordu.Soðuk olamazdý bunun tek nedeni.23 yýllýk arkadaþýydý,kendinden bile daha iyi tanýrdý onu.Belli ki çok sinirliydi Sedef.Sustu,tek kelime etmedi,onun anlatmasýný bekledi.Zeynep geldi aklýna,''ay kýyamam ya'' dedi kendi kendine;''kesin korkudan tansiyonu düþtü onun.Neden onu da çaðýrmayý akýl edemedik ki gelirken,o da hava alsaydý keþke''.Bilinmez bir süre,gözleri bilinmez bir noktaya takýlý,sessizliðin sessiz nefes alýp veriþlerini dinlediler.Keþke hiç konuþmasaydý Sedef,keþke hiç bozulmasaydý o sessizlik.

''Nereden baþlayacaðýmý bilemedim ama lafý eveleyip gevelemeyeceðim,direk söyleyeceðim.Mustafa Yeþim'i aldatmýþ.Bu yüzden çok ciddi bir sinir krizi geçirdi.Þu anda burada olmamýzýn nedeni de bu.''

Roller bir anda deðiþmiþti.Þimdi Sedef onu izliyordu gözünü kýrpmadan.Hafifçe burunu çekmek ve istem dýþý oynatmak dýþýnda hiçbir tepki vermedi Eda.Elleri hala cebindeydi,gözünü ayýrmadan boþluktaki bir noktaya bakmaya devam etti.

''Evde ne varsa;cam,kapý,tencere tava,masa,sandalye herþeyi fýrlatýp atmýþ.Avazý çýktýðý kadar baðýrýp çaðýrmýþ.Komþular çok korkmuþ,hemen Mahir amcalara haber vermiþ.O da hemen polisi aramýþ.O kadar kendini kaybetmiþ ki,kapýyý bile açmamýþ ay da açamamýþ.Kýrmak zorunda kalmýþlar.Çok zor durdurabilmiþler,çok zor zaptedebilmiþler Yeþimi.''

Eda'da hala en ufak bir tepki belirtisi yoktu.''Duymuyor olabilir mi ki anlattýklarýmý'' diye düþündü Sedef.Ýyide,bunun imkaný yoktu ki.Ufacýk arabanýn içinde yan yana oturuyorlardý;ses seda hiçbirþey yoktu.Ýyi de neden bu kadar tepkisizdi bu kýz?Sedef usulca dokundu Eda'nýn dizine;''iyi misin'' diye sordu.Eda yavaþça baþýný çevirdi.Birden ürperdi Sedef;tarif edilemez,anlatýlamaz bir ''acý'' vardý Edanýn güzel yüzünde.Bomboþtu bakýþlarý,anlamsýz ve tanýmsýzdý.Buz gibi bakýyordu.''Ýyiyim'' dedi;''üþüdüm ben,klimayý açar mýsýn?''Hemen arabayý çalýþtýrdý Sedef.Elini atýp paketten bir sigara aldý.''Bana da ver'' dedi Eda.

Elbette bu kadar deðildi.Devamý da vardý.Sedef anlatmaya korkuyordu bildiklerini.''Eda çok akýllý bir kadýn,elbet soracaktýr,soru-cevap daha kolay olur'' diye düþündü.Ama o tek kelime sormadan,elinde içmediði ama yanan sigarasýyla,sadece boþluðu seyrediyordu.Anlamýþtý Sedef;Eda kendi aldatýlýþ hikayesini hatýrlamýþtý,kimbilir kaçýncý kez kendi filmini seyrediyordu.Ne diyebilir ki?Derin bir iç çekti,baþýný arkaya yasladý.Aynada asýlý duran minik kristal parçasýna iliþti gözü;''amma da kirlenmiþ'' diye düþündü.Direksiyonun kenarýyla,anahtarýn ucunda ki boncuklarla oynamaya baþladý.Çok iðrenç,çok sinir bozucu birþeydi sessizlik;hele ki böyle çýðlýk çýðlýða baðýrýlmasý gereken bir durumda...

Eda sonunda sönmeye yüz tutan sigarasýndan minik bir nefes çekip ona döndü.''Nasýl anlamýþ aldatýldýðýný?'' diye sordu.''Yakalamýþ''.''Nerede?''diye sordu Eda.''Ýþte baþlýyoruz'' diye düþündü Sedef;boynunu hafifçe saða sola doðru çevirdi;bir ''çýt'' sesi duyuldu.Edaya döndü ''evinde'' dedi

Eda gülmeye baþladý.Önce sessizdi gülüþü.Sonradan seslendi,kýsa bir süre sonra kahkahalara dönüþtü.Birden avuçlarýnýn terlediðini farketti Sedef;''Allahým sen bana yardým et'' dedi içinden;''biri acilde yarý baygýn yatýyor,diðeri burada sinir krizi geçiyor,ne oldu bize böyle Allahým,ne oldu,neden oldu?''

Sedef çok iyi biliyordu bu kahkahalarýn atýlýþ nedenini,''iyi misin sen?'' diye sormaya bile gerek duymadý.Gülmek tartýþmasýz her insana çok yakýþýrdý ama Eda baþka bir güzel oluyordu gülerken.Karþýdakinin caný ne kadar sýkkýn olursa olsun,o gülmeye baþladýðý zaman insanýn caný onunla beraber gülmek,hatta kahkaha atmak isterdi.Neredeyse 3 aydýr hasret kalmýþtý onun kahkahalarýna.Olaya bak,aylardýr ne yaparsak yapalým býrak kahkaha attýrmayý bir kere güldüremedik bile,þimdi susmak bilmiyor.Acaba gülmesi bitince aðlayacak mý?'' diye düþündü.

Dakikalarca güldü ama aðlamadý.''Kusura bakma ne olur,birden bire sinirlerim boþaldý,durduramadým kendimi'' dedi.Gülümsedi Sedef,elini tuttu arkadaþýnýn''rahat ol olur mu?Biliyorum neyin neden olduðunu,rahat ol''.''Ah,ahh'' dedi içinden,''ah hikayenin tamamýný öðrenince de böyle kahkaha atabilecek misin acaba?Ah ne yapacaðýz biz,kimi nasýl toparlayacaðýz,nasýl toparlanacaðýz bilmiyorum ki''

Bir taraftan gülüyor,bir taraftan da söyleniyordu Eda.''Allahým yarabbim,bu nasýl iþtir?Bu nasýl bir alýn yazýsý,nasýl bir kaderdir?Arkadaþ olmamýzý saðlayacaðýný bildiðin için, kaderlerimizin arasýna da kopya kaðýdý koyup öyle mi yolladýn bizi dünyaya?''Aldatýlýn kullarým'' dediðin yetmiyor,bir de iþi iyice abartýp kendi evimizde,kendi yataðýmýzda yaptýrtýyorsun,bu bize reva mý ya?Kime ne yaptýk,kimin günahýný ödüyoruz anlamadým ki?Gel de isyan etme...Ay neler diyorum ben ya,tövbe tövbe yarabbim,sen affet beni Allahým''...''Þiþtim ben arkadaþým,daraldým,bunaldým.Bir çýkayým arabadan,bir nefes alayým''.

''Haklý'' diye düþündü Sedef,''isyan etmekte yerden göðe kadar haklý''.Baþý aðrýyacak gibiydi,alnýna masaj yapmaya baþladý.Bir taraftan da,yedi koca sene boyunca flört ettiði,sevmekten ve beklemekten hiç usanmadýðý,hangi saatte tuvalete gittiðini,girdiðinde kaç dakika kaldýðýný,hangi eylemi hangi pozisyonda yaptýðýna varana kadar öðrendiði,sonunda bir gün''senden de kendimde de çok eminim,seninle yaþlanmak istiyorum'' dediði,evlenmeye karar verdiði,düðününe altý gün kala da,kim olduðunu hala bilemediði yakýn(!) bir arkadaþýn ''aldatýlýyorsun þu anda haberin olsun'' telefonuyla,ucuz bir otelin pislik içinde ki çarþaflarý üzerinde,''seks iþçisi'' bir kadýnla zevk denizinde yüzerken bulduðu sözüm ona ''hayatýnýn adamýný'' düþündü.Burnunun kemiði sýzladý,birden bire gözleri doldu,yaþlar ani bir hýzla inmeye baþladý yanaklarýndan boynuna doðru .Derin derin nefes aldý,''hayýr Sedef,þimdi deðil,kesinlikle þimdi deðil'' dedi.Þimdi herþeyi anlatmak,sonra da içeri gidip Zeynep'le,Yeþim'le ilgilenmek zamanýydý.Offf,lanet olsun ya,hikayenin devamýný nasýl anlatacaktý?

Sabah olmuþ,günün peçesi kalkmýþ,güneþ yüzünü göstermeye baþlamýþtý.Þehir uyanýyordu,arabalar,insanlar yollarý doldurmaya baþlamýþtý.''Bizim güneþimiz ne zaman doðacak acaba'' diye düþündü Eda;''ne biçim bir iþ bu,güneþ istedikçe gece oluyor'' Sedef'in gözlerinden akan yaþlarý görmüþtü.Çok zordu çaresizlik çok...Seslerýn sözlerin kifayetsiz kaldýðý anlardý bunlar.Acý sesle ya da harfle anlatýlmýyordu,ancak yaþandýðý zaman tanýmlanabiliyor,''budur'' denilebiliyordu..Önce Sedef,sonra ben,þimdi de Yeþim.Kýsacýk bir süre içinde nasýl olmuþtu da bütün hayatlar bu derece birbirinin içine girmiþti.Kim kim için üzülecek,kim kim için aðlacak,kimin gözyaþýný kim kurulayacak artýk hiç ama hiç belli deðildi.En anlaþýlmaz olaný da,yýllardýr yolarý hiç ayrýlmayan bu üç arkadaþýn,adý ''ihanet'' soyadý ''cinayet'' olan bir isim altýnda,bir kez daha sýmsýký bir þekilde birbirine kenetlenmek zorunda kalmasýydý.''Allahým bari Zeynep bizim yaþadýklarýmýzý yaþamasýn,ne onu koru kolla,çocuklarýnýn yüzü hürmetine ocaðýný sobasýný söndürme,düzenin bozma'' diye dua etti.Allah küsmüþmüydü ona,acaba duymuyor olabilir miydi onu?Bir saniye sonrasýnda düþündükleri için kýzdý kendine,''Eda saçmalama ya,manyak mýsýn nesin,tövbe et çabuk!''

Sedef de inmiþti arabadan,yanýna gelmiþti.''Gidelim mi içeriye?Uyanmýþtýr belki Yeþim,bir göreyim,içim rahat etsin.Hem söyleyeyim de babam da gitsin eve,dinlensin.Öyle bir panikledim ki telefon gelince,adamcaðýzý nasýl uyandýrdýðýmý bilemedim.''Gideriz'' dedi Sedef,''dur anlatacaklarým bitmedi daha''...Eda sözünü kesti;''Farkýndaysan hiçbir þey sormuyorum çünkü hiçbir detay öðrenmek istemiyorum.Þu anda bundan fazlasýný kaldýrabilecek gücüm yok.Önce þu cenazeyi bir kaldýralým,sonra nasýl öldügünün hikayesini dinler...''.Cümlesini tamamasýna müsade etmemiþti;''sana anlatmam gereken þeyler var,iki dakika dinle beni''

''Biliyorsun Yeþim Ankaradaydý ve programýna göre bu akþam dönmesi gerekiyordu.Ama dün sabah ki toplantýda projeyle alakalý çok ciddi bir takým sorunlar çýkmýþ.Þirket ani bir kararla ortaklýktan çekilmiþ ve Yeþim'im ekibine ''hemen geri dönün'' demiþ.Bunlar da uçaðý otobüsü beklemeden valizinlerini topladýklarý gibi bir araba kiralamýþlar ve dönmüþler.Gelir gelmez de hemen toplantýya girmiþler.Akþam 9 gibi bana mesaj atmýþ,''Beni merak etmeyin döndüm ama hiçbirinizi arayamayacam.Daha Musti bile bilmiyor geldiðimi,acaip yorgunum,eve gidiyorum,hemen yatacaðým'' dedi.Eve gidiyor,Mustafa'yý evde onunla beraber yakalýyor ve sonrasýnda da olanlar oluyor,kýyamet kopuyor.''

Sedef birbirine yakýn cümleleri kuruyorsun farkýnda mýsýn?Gerizekalý deðilim,anladým aldatýldýðýný.Bunun nasýl bir duygu olduðunu,insanýn neler hissettiðini,beyninin nasýl uyuþup bedeninin neler yapabildiðini ikimiz de gayet iyi biliyoruz.Hayýr þu an itibariyle bunlarý bilsem ne olur,bilmesem ne olur?Neyi anlatmaya çalýþýyorsun?Önümüzde olayýn tüm detaylarýný soracak,sorgulayacak,didikleyecek çok zamanýmýz olacak ama þimdi ...Haklýydý,lafý daha fazla uzatmanýn hiç gereði yoktu.Bir kez daha cümlesini tamamlamasýna fýrsat vermedi Sedef;böldü attý harfleri.''' Mustafanýn bu gece beraber olduðu kiþi Ziynet'miþ''

Sendeledi Eda,bir anda beti benzi attý.''Ne ne ne dedin sen?An anlamadým''Yutkundu Sedef;''bende hala inanamýyorum ama Ziynetle beraberlermiþ''.''Sedef,benim tanýdýðým tek Ziynet var,o da Zeynebin kardeþi.O deðil deðil mi?Deðil de lütfen''''O Eda o,ayný kiþiden bahsediyoruz,malesef o''

Aðzý açýk bir halde arabalardan birinin üzerine yýðýlýp kalmýþtý Eda.