Nazende baharlar vardý el deðmemiþ hayal iklimlerinde. Rengârenk arzularýyla her dem boy veren gülþenler ve lâl eden ihtiþamýyla besberrak süzülen nehir. Aðlamaklý iken gülmek nasýlsa his mýsralarýnda, iþte o haldeyim ki ben, bahar gözlerini tarif etmekteyim.

Kýrlarda gezinen bir ceylan bakýþlý dilþah'ýn yoluna, ansýzýn çýkan bir þehsuvar gibiydin tabib-i can'ým. Bütün iþitmekliðim çalýnmýþtý sanki çünkü duymuyordum kalp sesimden baþka sesi. Nedir yürekteki bu melâl? Olmuþum aþk ile hemhâl...

Gönlümde bir çiçek adý gül'dü. Ve bu mekân sýfatýnla güldü. Aþk, apaþikâr týlsým olmalýydý ki, dide-i cevherini seyreylediðim Ay yüzlü yiðidin yüreði kanatlanýp bülbül oluvermiþti hemen oracýkta. Kondu omzuma þelale gibi uzayan saçlarýmýn arasýna, billur sesiyle þakýmaya baþladý.

“Ey dilber söyle bana, bu güzellik menbaasý nereden? Peri misin, ne'sin sen? Nazenin duruþunla gülistana adým atsan, bütün güller solar oracýkta üzüntüsünden. Öyle ki, Gül-i Þah'sýn adeta bir lahza yanýlmam.

Ceylan gözlerinin tesiri yaktý yüreðimi eyledi köz, kelebek edasýyla gülümseyen leb-i ruþeninden bana lütfetmez misin bir-iki söz? Dilber ey! Saçlarýn tel tel simsiyah! Ellerim usulca dokunsa ipekten daha ipek olduðundan, þüphem yok esasýnda.

Seni gören þu gözlerim, kalbimi aþka tutsak eyledi. Buluþunca gözlerinle o lahza, bakýþlarýndaki o büyülü pýrýltý, kirpiklerini ok eyleyip yüreðimi isabetledi. Bir an düþüncemden þöyle geçti, "yüreðim yerinden fýrlayabilirdi aþk'ýn niþanesiyle, kirpiðin ok olup onu yerine sabitledi."

Þeker misin, þerbet misin? Masumâne hicapkâr baþýný öne eðiþinde bir kez daha eyledin beni deli divane. Ettiðin bu naz ise, cilvene kurban olayým. Þimdi sen söyle, ben ne olayým?

Yedi düvele nam saldým, nice koç yiðitlerle cenk ettim. Atýmý mahmuzlayýnca dörtnala rüzgâr oldum meydanlarda. Amma ve lakin bugüne dek tatmamýþtým AÞK nedir?

Ey dilber! Ben "ben" deðilmiþim meðer. Beni benden eyledin. Eðer þu lahza sensiz olacak isem, istemem yaþamasýn "sensiz" bu ten! Servi boyundan ola ki dökülse cevri cefa, takipte usanmazým turabýnýn izini bilesin! Yanmakta içli içli gönül... Sanma ki sadece bu gönül! Çevirsen yönünü "seni istemem" diye, yanar benimle beraber cihandaki her zerre.

Ah nakþýdil bakýþlým, þimdi söyle bana, senin yolunda ne istersin olayým? Çöllerde Mecnun olmamsa istediðin seve seve giderim. Yeter ki düþmesin didelerinden bir katre yaþ. Boynunu bükmesin sakýn, gül yanaðýndaki pembeler.

Ey Dilber! Ne olur cevap ver?”

-Ey Bülbül, CAN bülbül sükût dur. Sen söylerken bunca kelamý, arzu halim zannederek dinledim bu hissiyatýný. Sen konarken yüreðimin baþköþesine, ben seni yâd ellere salar mýyým? Gönlümde bir çiçek adý Gül'dü. Ve bu mekân sýfatýnla güldü. Bir þakýyýþýn gönlümü gelincik düþlere gark eyledi. Binlerce gelincik huþu içerisinde þimdi. Aralarýndaki "Gül" sen. Bütün bir ömür bana hep gülsen.

Sevdiðim destur eyleme gayrý. Senindir benim olan gönül þimdi. Ýkimizindir AÞK'ýn þevkiyle yanan sine-i þavk... Gel gayrý "gül aþkým."

Bedia Belkýs BALCILAR