Bir hicranýn sancýsýyla aðlarým
Dinlediðim güftenin naðmesinde hasreti koklarým
Umudun kanatlarýnda sayýklarým, bahtýn abadýnda aþkla yanarým
Sine-i yangýnlýðýmý, hüznümün her katresini yazarak hayýflanýr, nefesi býrakýrým


Neyleyim ki duçar oldum esine
Her nefesin asudeliðinde gizlenen esrarýn naifliðine
Erdemin açýlan raddesinde, suhuletin ibret perdesine ram olur giderim
Ýdrakim için kalbime inþirah dilerim, gönül sahifemin açýlmasýný niyazla edebim


Ruhuma paye olacak mizanla
Nefsimi yýllara sâri nizam edemediðim ayrýk otlarýyla
Sine-i melalimde açmayan ülfetli baharla, mümbit çiçekler açtýðýnda
Hali fakirliðimde hüzün yaþarým, solgun ve bizar dirliðimde þaþkýnlýða baþlarým


Nereye yönelsem hicran anýmda
Vaktin kýt kanat bahþettiði anlýk þevkle, hazan ensemde
Zemherinin en bakir rüknüyle, kalan nefesim bir mahzunluk naðmesinde
Ömür vaat edilen dirlikse hesap kalbin sayfalarýnda silinmeyen ibretin idrakiyse


Dinmek bilmeyen bahaneler için
Yâd edemediðim aþkýn hasreti bir vehim, ruhumda sökün
Ne kadar la havle desem, boynumu büküp hüznü mütemadiyen nefeslensem
Çileyle vuslatýn badesini içsem, sol yanýmýn aðrýsýný sürura havale ederek göçsem


Çýktýðým yolun meraký celbe diyor
Düþündükçe kalbim ritmini yükseltiyor, nefesim fersizleþiyor
Gözlerim sessizliðinde hicranýmý ifþa ediyor, ram olduðum hüzün baþlýyor
Ne nidam duyuluyor ve ne de hasretim serabýn suhuletinde burukluðumu gideriyor


Okuduðum mýsralar beni anlatýyor
Anlatamadýðým her ne varsa ve sinem sancýyla yakarýnca
Gönlüm rahatlýyor, dilim susuyor, gözlerim boþalarak umudu hatýrlatýyor
Vaat edilen her ne varsa, bilmediðim hakikatler karþýsýnda izaným keþkeler yaþýyor


Mustafa CÝLASUN