YARALI YÜREK…

Geceyle baþladý yine acý çekiþlerim
Dindiremedim bir türlü sensizliðin acýsýný
Tükettim kendimi meyhane köþelerinde
Her þiþenin dibini ayrý ayrý görerek
Kafamdaki dertleri düþünmeyeyim dedim
Tutundum aþkýnýn dallarýna
Ama yine olmadý yine beceremedim sensizliði
Gece, gündüz içip karýþtýrdým zamaný
Derdime derman aradým her içki yudumunda
Ne güneþin doðuþunu ne de batýþýný görebildim
Koskoca bir ömrü bitirdim bir ara sokak meyhanesinde
Çok istedim beni sevmeni bir ömür mutlu kalmayý
Ama gelmedin, görmedin sevgimi
Kapattýn sana açýlan tüm yollarý
Ben de çürüttüm bedenimi her þiþe de
Ne olur getir bana o gül yüzünü de
Þenlensin ikimizin aþkýyla bizi gören her bir sevgili
Belki sana yazamadým birkaç satýr sevda cümlesi
Ama gözlerinde gördüðüm alevle ýsýttým kendimi kara kýþta
Hadi durma sevdiðim kendimi daha da tüketmeden içki masalarýnda
Gel kurtar beni sensizlikte düþtüðüm halden
Gülüm ol ve seni koklayarak uyanayým her yeni güne
Seni sevmenin güzelliðine kapýlarak
Aþayým sevdanýn dikenli yollarýný
Ve yolun sonunda seni, senin sonunda da aþký göreyim
Yüzündeki sýcak bakýþta mutluluðu
Kalbinde hiç durmayan atýþlarda aþkýný tadayým
Yoksa bir ömür meyhanedeki sakilerle dostluk edeceðim
Ve sessizce bir gün bir þiþenin dibinde son olacaðým
Ebediyen senden ve aþktan yoksun kalarak
Serpeceðim üzerime ölümün soðuk topraðýný
Her gece acýyan kalbimi kanata kanata…