Bir umut ki esinle ahitleþir
Ruhum ötenin hicranýyla ne serindir, gam iledir
Ýçim titredikçe, dilim çekildikçe, gözler hali fakirliðimle elem içinde
Ne söylesem kifayet etmez, kelimelerin yaþlýlýðý ifþaya eriþmez lakin gönül dinlemez


Çalma kapýmý artýk hasret
Bir gir içine, bilmem ki kaç nefestedir bin bir dert
Ýnþirah olmayýnca, gönül ummana doðru yol alýnca, aþk olmayýnca
Yaþamak keder, niteliksiz nefes neye kefalet eder, idrakten arî uðraþlar þimdide heder


Yüreðime ah sökün ediyor
Sine-i efkârým ayan olmayýnca ne kadar acý veriyor
Nal sesleri çok derinden geliyor, boþalan hanlar þimdi halime gülüyor
Onca yazýlan v anlamýyla yýllara sudur ederek okunan sevdanýn içinden akan hicran


Ne arifler geldi geçti, göçtü
Nefesin ulviyetinden, kalbin hakikatinden dem vurdu
Ýki yaným var, bazen al al yanar ve bazen de kar misali zemheriye akar
Ar gönlümü ihata etmeyince ey yar, edebi maðdurluk, gözlerim aþkla sinemi yaralar


Bilirim dile gelen ve yakaný
Baðrýmý daðlayan, sineme sancý yaþatan hasretin erkini
Dile gelen söz harlaþmadýkça, öz ram olduðu vuslatý anmadýkça nafiledir
Kadri kim bilir, nefes her zerresiyle duhul içindedir, sevda aþkla, aþk kalple iç içedir


Vakit ne hevesin, ne senindir
Beþer kalmak çeliþkidir, akla zýt gerekçedir, kalp bilir
Kul mert olmadýkça, vicdanýnda aklanmadýkça, bir sarmaþýk misali çiledir
O ne kadar latif görünse de, mekâný daraltýr, kalbi uðraþtýrýr, þavký azaltýr, tuzaktýr


Ýradi olan her ne varsa tanýktýr
Gül koparýlýnca yazýktýr, laleler mahzunluk için yanýktýr
Aþk, ne hevesin ve ne de nefesin odaðýdýr, o sevda için yanan kalbin sýðýnaðýdýr
Onu tatmak ve yaþamak, hasretin hicranýndan ayýlmak, güle vakýf olmak demektir




Mustafa CÝLASUN