Sam YELinin ÝZi

Kadir gecesinin gizemi ve ihtiþamýyla donandý hastane odasý, oruçlu girmiþti kadýn doðuma, tam da ikindi namazýnda yakalamýþtý onu ilk kývrak sancýlar.
Ve ilk karþýlaþma!
Sarmaladý yüreðiyle sýmsýkýca kuzusunu, evladým, maralým..diye inledi anacýk.
Allah’ýmýn emaneti, hediyelerin en güzeli, gururun ise en ziyadesi diye mutlandý.
Yeliz’im sevdiceðim, bahtýn açýk, nasibin bol olsun, adýn gibi bakî izler býrakasýn bu fani dünyada..deyip adýný fýsýldayýverdi bebeðinin kulaðýna sessizce.
Emek verdi, kahýr çekti, uykusuz gecelere yoldaþlýk etti, evlatçýðým saðlýcakla olsun diye.
Hem o küçücük bedeni, hem sevgisini büyüttü içinde katmer katmer.
Gücendi yýllara, sitemle kýzdý;
- Durun, biraz yavaþýn, hani þarkýdaki gibi, sükûta yatýn, yatýn ki yavrucaðým koynumda biraz daha oyalansýn;
Âheste çek kürekleri mehtap uyanmasýn, maziye aklým takýlýr gönlümün cevheri benden ýramasýn.
Lakin yýllar hiç söz dinlemiyor, arz ve talebe geçit vermiyor, senin beklentilerine adeta gülüp geçiyor sinsice.
Ve nihayet rüzgarýn kýzý büyüdü, tam tabiatýndaki gibi bazen hýrçýn, bazen dalgýn çoðu zaman da, mutedil bir kimliðe büründü.
Zifirî karasý uzun saçlarý beline dolanýrken, buðday benizli tenine mahcûbiyetin perçemi döküldü.
Her ana gibi o da emek verdi evladýna, inanmýþlýðýn deðiþmez ilkelerini nasihat etti, sevgiyi öðretti, maneviyâtý söyletti.
Dürüstlük rehberin olsun kýnalý kuzum, kibir senden uzak olsun,
Yarâdan’ýna âþýk,
Vatanýna sadýk,
Can yoldaþýna refîk,
Acizlere þefîk,
Anana babana, kadîm olasýn..düstûruyla terbiye etti.
Hiç yanýltmadý anasýný Yeliz, hiç þaþýrtmadý.
Hüsnüniyetle verilene ihanet etmedi, inkâr etmedi, çaðýn vebalarýna karþý aþýlýydý çünkü.
Ýyiliðe minnet, yüceliðe hürmet etti yüreðinin en derûnundan.
Kýskançlýða hiçbir zaman yer vermedi kalbinde, lekesiz sadakâti besledi beyninde.
Tavizsiz prensiplerin insaný olmayý hedefledi, çünkü insanlar olarak bizler gelecekte ne yaþayacaðýmýzý bilmeden, önce ilkeleri öðrenip, sonra da öðretmekten mesûl yegâne bir toplumun bireyleri deðil miyiz?
Baþarý asla sadece kendisi için olmamalýydý, bu toplumda onun baþarýlarýndan istifade etmeliydi.
Sorumluluk bilinci anca böyle geliþebilir, toplumlar ancak bu zihniyetle kalkýnabilir ve yücelebilirdi.
Ýyilik ve inayet, sevgi ve muhabbet adeta bir çaðlayan gibi yukarýdan aþaðýya doðru akmaktadýr, dolayýsýyla bu erdemler önce anne ve babadan evladýna, sonra da evlattan toplumlara aktarýlmalýdýr.
Yeliz’im güzel gözlüm, yarýnýn umutlu, geleceðin aydýnlýk olsun…

Bir annenin evladýna hissiyâtý..